Οἱ ἐπαιτοῦντες ὡς ἀπαιτοῦντες.

 Ὁ ἄναξ, οὗ τὸ μαντεῖόν ἐστι τὸ ἐν Δελφοῖς,  

οὔτε λέγει οὔτε κρύπτει ἀλλὰ σημαίνει.

 Ἡράκλειτος

Μέγα μέρος τῆς ἑλληνικῆς κοινωνικοπολιτικῆς νοσηρότητος, ἐνδέχεται νὰ ὀφείλεται καὶ εἰς τὴν σκανδαλώδη συνήχησιν τοῦ ῥήματος ΕΠΑΙΤΩ πρὸς τὸ ῥῆμα ΑΠΑΙΤΩ.

Συνδυαζόμενον τοῦτο πρὸς τὴν ἐγγενῆ τοῖς Ἕλλησιν ἀδυναμίαν κατανοήσεως τῆς ὑπεροχῆς τοῦ ἀντιπάλου, ὅτε αὕτη ὑφίσταται, γεννᾶ ἄλλοτε χρυσᾶς σελίδας ἐθνικῆς δόξης καὶ ἀπέλπιδος ἡρωισμοῦ, δυστυχῶς ὅμως -συνηθέστερον-  ...ἐθνικὰς καταστροφάς.

Τινὲς ἐκ τῶν ἀντιπάλων, μεριμνοῦν ἑνίοτε διὰ τρόπου ἐξόχως φιλελληνικοῦ, νὰ καθυποδείξουν τῷ ἐπαιτοῦντι -  ἀπαιτοῦντι Ἕλληνι, τὰ ὅρια καὶ νὰ τὸν προφυλάξουν ἐκ τῶν περαιτέρω περιπετειῶν.

Ὁσάκις ὁ ἡγούμενος τῶν Ἑλλήνων εἶναι σώφρων καὶ συνετός, «λαμβάνει τὸ μήνυμα» καὶ πράττει τὰ δέοντα. Ὁσάκις ὅμως εἶναι ὑπερφίαλος, τελικῶς στέλνει πλοῖα εἴτε στὴν Οὐκρανίαν, εἴτε στὴν Σμύρνην πρὸς μεταφορὰν διαφόρων ἀτυχῶν «συνωστισθέντων» συν-Ἑλλήνων.

Καὶ τὸ σχετικὸν ἀνεκδοτάκι μας, ἐκ τοῦ ἀκενώτου καὶ πολυπαθοῦς συνέλληνος Πολυβίου.

Ἐκ τοῦ ΛΑ΄ βιβλίου παρ. iv τῶν «Ἱστοριῶν» του.

Ὁ Ἀντίοχος Δ΄ Ἐπιφανής καὶ 

ἕνας Ῥωμαῖος Δημόσιος Ὑπάλληλος. 

(6ος Συριακὸς Πόλεμος)

Εὑρισκόμεθα εἰς τὸ 168 π.Χ. Ἡ Ῥωμαϊκὴ Πολιτεία κινητοποιεῖται εἰς τὸν χῶρον τῆς Αἰγύπτου, βλέπουσα μετ᾿ ἀνησυχίας τὰς προόδους τοῦ Σελευκιδικοῦ Κράτους καὶ τοῦ τρομεροῦ Ἀντιόχου Δ΄ τοῦ Ἐπιφανοῦς (ἐκείνου ποὺ ἔστησε τὸ ἅγαλμά του στὸν Ναὸν τῶν Ἱεροσολύμων καὶ ἐδημιούργησε δεύτερος μετὰ τὸν Μωυσῆν τὸν ἰουδαϊκὸν ἐθνικισμόν).

Οἱ Ῥωμαῖοι βλέποντες τὰ μακροπρόθεσμα σχέδιά των διὰ τὴν Ἀνατολικὴν Μεσόγειον νὰ ἀπειλοῦνται ἐκ μιᾶς καταρρεύσεως τῶν Πτολεμαίων ἀποστέλλουν εἰς τὸ Πηλούσιον, ὅπου εὑρίσκεται ὁ Ἀντίοχος ἔτοιμος νὰ κινηθῇ κατὰ τῆς Ἀλεξανδρείας, στρατιωτικὰς δυνάμεις ὑπὸ τὸν γηραιὸν καὶ ἔμπειρον εἰς τὴν διαχείρισιν τέτοιων κρίσεων ὕπατον Γάιον Ποπίλιον Λαίναν.

Αὐτὸς δίδει ἰδιοχείρως πρὸς τὸν Ἀντίοχον τὸ Senatus Consultum Ultimum (τελεσίγραφον ψήφισμα τῆς Συγκλήτου), δι᾿ οὗ καλοῦνται αἱ σελευκιδικαὶ δυνάμεις ὅπως ἀποχωρήσουν ἐκ τῶν αἰγυπτιακῶν ἐδαφῶν καὶ ἐκ τῆς καταληφθείσης Κύπρου (ἄλλα χρόνια τότε). Νὰ σημειωθῇ διὰ τὸ ὅλον «στήσιμον» τοῦ δρωμένου ὅτι ὁ Ἀντίοχος ἐξ ἀποστάσεως ἔγνεψε φιλικῶς πρὸς τὸν Ποπίλιον, ἀλλ᾿ ἐκεῖνος ἁπλῶς τοῦ ἔδωσε τὸ βουγιουρδίον.

( ...Ὅτι τοῦ Ἀντιόχου πρὸς Πτολεμαῖον ἕνεκεν τοῦ Πηλούσιον κατασχεῖν ἀφικομένου, ὁ Ποπίλιος ὁ τῶν Ῥωμαίων στρατηγός, τοῦ βασιλέως πόρρωθεν ἀσπαζομένου διὰ τῆς φωνῆς καὶ τὴν δεξιὰν προτείνοντος, πρόχειρον ἔχων τὸ δελτάριον, ἐν ᾧ τὸ τῆς συγκλήτου δόγμα κατετέτακτο, προύτεινεν αὐτῷ καὶ τοῦτ' ἐκέλευσε πρῶτον ἀναγνῶναι τὸν Ἀντίοχον, ὡς μὲν ἐμοὶ δοκεῖ, μὴ πρότερον ἀξιώσας τὸ τῆς φιλίας σύνθημα ποιεῖν πρὶν ἢ τὴν προαίρεσιν ἐπιγνῶναι τοῦ δεξιουμένου, πότερα φίλιος ἢ πολέμιός ἐστιν....).

Ὁ Ἀντίοχος, λαβῶν τὸ ἔγγραφον, δηλοῖ ὅτι θὰ τὸ ...μελετήσῃ μετὰ τῶν τεχνοκρατῶν του ἐν εὐθέτῳ χρόνῳ ...ὀθωμανοπρεπῶς.

(...ἐπεὶ δ' ὁ βασιλεὺς ἀναγνοὺς ἔφη βούλεσθαι μεταδοῦναι τοῖς φίλοις ὑπὲρ τῶν προσπεπτωκότων...) 

 Τότε ὁ ὑπατος Ποπίλιος ἔκαμε κάτι «βαρὺ» κατὰ τὸν Πολύβιον. Μ᾿ ἕνα ῥαβδί ἀπὸ κληματαριὰν ποὺ ἐκράτει, ἐχάραξεν ἐπὶ τοῦ χώματος ἕνα κύκλον περὶ τὸν ἔκπληκτον βασιλέα, διατάξας (!) αὐτὸν νὰ μὴ ἐξέλθῃ ἐξ αὐτοῦ προτοῦ ἀπαντήσῃ.

(...ἀκούσας ὁ Ποπίλιος ἐποίησε πρᾶγμα βαρὺ μὲν δοκοῦν εἶναι καὶ τελέως ὑπερήφανον· ἔχων γὰρ πρόχειρον ἀμπελίνην βακτηρίαν περιέγραφε τῷ κλήματι τὸν Ἀντίοχον ἐν τούτῳ τε τῷ γύρῳ τὴν ἀπόφασιν ἐκέλευσε δοῦναι περὶ τῶν γεγραμμένων· ...).

Τότε, ὁ (σώφρων εἰς αὐτὴν τὴν περίπτωσιν) Ἀντίοχος, ἀφοῦ ἐπ᾿ ὁλίγῳ περιέπεσεν εἰς συλλογισμούς, ἐδήλωσεν ὅτι θὰ πράξῃ ὅτι τὸν ...παρεκάλεσαν (LOL) οἱ Ῥωμαῖοι.

(...ὁ δὲ βασιλεὺς ξενισθεὶς τὸ γινόμενον καὶ τὴν ὑπεροχήν, βραχὺν χρόνον ἐναπορήσας ἔφη ποιήσειν πᾶν τὸ παρακαλούμενον ὑπὸ Ῥωμαίων...).

Ἕκαστος τὰ συμπεράσματά του, φίλε ἀναγνώστα, καὶ ἂς προσηλωθῇ τοῖς κύκλοις του. 

Ἀλλὰ μὴ τὸ παρακάνετε κιόλας! Οἱ σώφρονες Ῥωμαῖοι ἦσαν ἄλλωστε οἱ εἰπόντες τὸ Abusus non tollit usum (ἡ κατάχρησις δὲν ἀναιρεῖ τὴν χρῆσιν).

Καὶ ὁ πάνσοφος ἐκεῖνος Συρρακόσιος, ποὺ δὲν τὸν ἐχώρει ἡ Γῆ διὰ νὰ σταθῇ, ἀπὸ Ῥωμαῖον ἔχασε τὴν πολύτιμον κεφαλὴν του, δίδων περισσοτέραν προσοχὴν τοῦ δέοντος εἰς τοὺς ...κύκλους!