Ἡ «γηραιὰ» Εὐρώπη.

Ἡ «γηραιὰ» Εὐρώπη. Ὅλον καὶ πίπτει ἐκ τῆς ῥάχεως τοῦ ταύρου της…

Ἐπὶ αἰώνας ὁ Εὐρωπαῖος «κινεῖται» μεταξὺ τῶν δύο ἄκρων τοῦ «πολιτισμοῦ» του.

Ὅταν στέκεται ὡς μέγας ἐρευνητὴς τῶν φαινομένων καὶ τῶν πραγμάτων, ἰσορρόπως προσέχων καὶ τὸν ἐσώτερον ἑαυτὸν του, παράγει τὸ μέλι τῆς ἀνθρωπότητος.

Αὐτὸ τὸ ὁποῖον αἱ ἄλλαι ἤπειροι, ἀδυνατοῦν νὰ ἰσορροπήσουν, καταπλήσσουσαι ἁπλῶς.

Εἴτε διὰ τοῦ μονομεροῦς ἐπιτεύγματος σπουδαίων τεχνουργημάτων φαινομένων ἐκ τῆς Σελήνης, εἴτε ὀμφαλοσκοποῦσαι ἐντὸς ποταμῶν «ἀνατολικῆς σοφίας», «ἀτραπῶν», «φωτισμένων διδασκάλων» καὶ ἄλλων τέτοιων φενακισμῶν, οἱ ὁποῖοι ὅμως γοητεύουν τὸν Εὐρωπαῖον τῆς Παρακμῆς. Τὸν γοητεύουν καὶ τὸν κάνουν νὰ σύρεται παρὰ τοὺς πόδας ἀγυρτῶν, φανφαρόνων καὶ καμποτίνων μὲ περιέργους ἀμφιέσεις, βαρύγδουπα ὀνόματα καὶ μυστηριώδεις ἐξωτικὰς φωνάς.

Η ΕΙΚΩΝ: α΄ «Ὁ ἀστρονόμος καὶ τὸ πηγάδι», β΄ «Ὁ ὀμφαλοσκόπος».

Ὁ σύγχρονος, παρακμιακὸς Εὐρωπαῖος, δὲν θέλει νὰ ἀντιληφθῇ ὅτι ἡ μόνη «ἁρμονία» ποὺ ζητεῖ καὶ πραγματικῶς δύναται νὰ ὑπάρξῃ, εἶναι ἐκείνη ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὰς δικὰς του πηγάς.
Μόνον ἡ Ἑλλὰς καὶ ἡ Ῥώμη μποροῦν νὰ τοῦ προσφέρουν τὰς «ἀτραπούς» τῆς ἰσορροπίας του μεταξὺ τῆς ἐρεύνης τῶν φαινομένων, τῆς τεχνολογικῆς προόδου, ἔναντι τῶν ἐσωτερικῶν του ἐκείνων ἀναζητήσεων, διὰ τῶν ὁποίων μπορεῖ νὰ «ἐξορκίσῃ» τὴν παράνοιαν τῆς βαρβαρότητος καὶ τῆς μελαγχολίας.