Ἐξ ἀφορμῆς αἰτήματος καλοῦ φίλου, νὰ τοῦ δανείσω τὸν ἐν τῇ φωτογραφίᾳ μου συνεικονιζόμενον ἐκλεκτὸν φίλον μου, τοῦ ἀπήντησα ὡς ἀκολούθως:
Ὁ ὄνος.
Στὴν ῥάχιν του σηκώνει αἰώνας τώρα τοὺς ταπεινοὺς καὶ καταφρονημένους. Ποτὲ βασιλεῖς καὶ ἡγεμόνας. Ἐπ᾿ αὐτοῦ διαπομπεύονται «παραστρατημέναι» γυναῖκες. Δι᾿ αὐτοῦ μεταφέρονται ταπεινὰ ὑλικά. Τὴν καρτερίαν καὶ τὴν ἀνοχὴν του εἰς τὰ ἄδικα πλήγματα τὴν λέγουν «γαϊδουριάν».
Ἐκεῖνος ὅμως δὲν παρεξηγεῖ. Συνεχίζει τὴν δύσκολον ἐργασίαν του, τὴν ἄχαριν, τὴν σκληράν.
Ἔχω ζήσει δίπλα του ὡς Ὑδραῖος. Ἔχω μάθει πολλὰ ἐξ αὐτοῦ καὶ δι᾿ αὐτοῦ. Εἶναι ἀξιοπρεπέστατος καὶ εὐγενής. Ὅταν διψᾶ, προτιμᾶ νὰ πεθάνῃ, παρὰ νὰ πίῃ ἀκάθαρτον νερὸν! Ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ πίῃ καὶ τὰ κατρουλιά του!...
Ὁ ἀγαπητὸς του μεζὲς, ἡ ὀνάκανθα, τὸ κοινῶς «γαϊδουράγκαθο», κοσμεῖ ὡς τὸ μεγαλύτερον παράσημον «Ἀστὴρ τῆς Ὀνάκανθος», (Scottish Thistle) τὰ στήθη Σκώτων βασιλέων, ἀρχόντων καὶ πολεμάρχων.
Ἀλλ᾿ αὐτὸ δὲν εἶναι τίποτε, ἂν ἀναλογισθῇς ὅτι ἐβάστασε τὸν Ὑπέρτατον Βασιλέα, τὸν βαστάσαντα τὸν Παγκόσμιον Πόνον.
Δὲν μπορῶ νὰ σοῦ τὸν στείλω ἀγαπητὲ φίλε διὰ νὰ σὲ διδάξῃ. Ἀκόμη καὶ ἂν τὸν εἶχον, δὲν γνωρίζω πότε θὰ ἔκρινον ὅτι ἡ διδασκαλία μου ἐπερατώθη, ὥστε νὰ δανεισθῇ.
