Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2015

Ὁ Ἡρόστρατος ἐν τῷ Σανσουσί.

Διθυραμβικὸν στιχούργημα Φρεαντλίωνος τοῦ Κυνικοῦ, πάνυ διδακτικόν, ἀναζητοῦν μελουργὸν ἵνα τονίσῃ αὐτὸ κατὰ προτίμησιν εἰς ῥυθμὸν ...μυξολύδιον!

φιεροται τ ξιοτ. κυρί Π.Π., ξοχοτάτ πολιτικ νδρ, τν ποον σαε θ μνημονεύωμεν ς ναμορφωτν τν θηνν, νιαυσίως κα νήμερα το η Νικόλα...

Εἶχον ο φέσιοι μέγαν ναν κι᾿ ραον
Θαῦμα το κόσμου επον τον
Μὰ δν πάρχει πλέον!

Νύκτα τινά ἀσέληνον, λθν πιτηδείως,
Μισόκαλλος, τερατουργὸς νρ
Τὸν καυσε τελείως.

ρόστρατον τν ξευρον τινς τν φεσίων,
Καὶ τοτον το! τ «τινς»,
Ποὺ τν νόχλει πλεον.

Διότι ὁ ρόστρατος τ φερε βαρέως,
Καὶ κ τς σημίας του
Κατέστη σμερδαλέος.

Λυπούμενος, περίφροντις, ἄγνωστος ν γνώστοις,
Φθονήσας φήμην ἔνδοξον, ἀνδρῶν πιφανν,
τύγχανεν ρωικν βιβλίων ναγνώστης.

τέχθη λέγουσί τινες κι Μέγας Μακεδν
Τὴν νύκτα κείνην τν οκτρν,
τε θαυμαστς νας τράπη ες σποδόν.

Λέγουν προσέτι αἱ γραφα τν παλαιν λλήνων,
Τῶν φεσίων λας ζωγρήσας τν χρεον ,
Θάνατον ἔδωκεν οκτρν στ βδέλυγμα κενον.

μως φιλίστορ φίλε μου δικία μένει!
Κατὰ τς νέας ρεύνας σοφν πιστημόνων,
λλη πρξε - δυστυχς – ατο εμαρμένη.

Πλεύσας πλοῦν σωτήριον τύχη του νεώχθη.
Πείσας λαὸν τινα βλακν, γνωστν ς θηναοι,
Πὼς -τάχα- οτος κραιφνς, πολιτικς διώχθη.

Πὼς τάχα καύσις το ναο το δι᾿ ατν καθκον,
να μ ρεθίζονται ο Πέρσαι τς φέσου,
π τς τόσας τελετς τν γηγενν κατοίκων.

Θαυμάσας ἅπας λας κα θηνν δμος,
Τὴν τόσην ξυδέρκειαν αὐτο  το ροστράτου
κριναν μοθυμαδν πς μιλε ντίμως.

Φεῦ! τ᾿ ατ συνέβαινον ργάζετο κι Χάρων!
ρχων πώνυμος τς θείας Πολιτείας,
λαβε τν γουσαν πρς Νσον τν Μακάρων.

Συνῆλθον μπερίστατοι ο το στεος γέται,
Μακρὰς συσκέψεις ἔκαμον κι λαβον ποφάσεις.
Τῷ ροστράτ σπεύσαντες ς ταπεινο κέται.

-Ἡρόστρατε ξυνούστατε, τν θηνν πόλις,
Εὔνους φανεσα πρς σέ,
Τιμὴν σο πεφύλαξε κα σ᾿ πονέμει μόλις!

χει θεσμν τρισένδοξον κα κενωθέντα χθές,
Θρόνος λαμπρὸς προσμένει σε.
Θρόνος ἐφ᾿ κάθησεν λλοτε κι ...Θησεύς!

Οὔτω θ᾿ πόσχς τς ρς βίου νωνύμου!
Εἰς νειδος δέ χάριδων, θλίων φεσίων.
Τοῦ θώκου σ θ πιβς ρχοντος πωνύμου.

Εἶναι ρχ μέριμνος, Μ γνοιάζεσαι σύ.
Ξάπλες, πομπές, συμπόσια,
Θὰ εν᾿ ζω σου ρχον μας σ᾿ ατ τ Σανσουσί!

-Θάχης καλούδια θαμαστὰ τν κότα κα τν πίττα!
(Εἶπ᾿ νας γέρων δημαγωγός)
-Μὰ σὲ παρακαλῶ πολύ! Μὴν παίζεις μὲ τὰ ...σπίρτα!