1821-2021. Μιὰ ἀφίσσα πολλὰ ὑποσχομένη...

Τὸ χρονικὸν διάστημα ἀπὸ τὸν 5ον π.Χ. αἰῶνα μέχρι τὰς ἀρχὰς τοῦ 19ου αἰῶνος «Νέας Ἐποχῆς» (24 ψιλοαιῶνες), θὰ μοῦ πῆτε εἶναι οὐτιδανὸν πρὸ τῆς αἰωνιότητος καὶ τοῦ αἰωνίου μεγαλείου τοῦ εὐφυεστέρου ἔθνους ὅλων τῶν αἰώνων.
Οὕτω, κατὰ τὴν γνωστὴν «Ἐπιτροπὴν» τὴν ἐπιφορτισθεῖσαν ὑπὸ τῆς ...Ἱστορίας μὲ τὸ βαρὺ ἔργον τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς διακοσαετοῦς πορείας τοῦ ἑλλαδικοῦ μας κράτους, ἡ ἐκδοθεῖσα ἀφίσσα, συμπυκνοῖ ἀξιοθαυμάστως τὴν χρονικὴν ἀπόστασιν μεταξὺ τοῦ Περικλέους καὶ τοῦ «Γιάννη» καὶ χάριν οἰκονομίας χάρτου ἐξαφανίζει τὸν ἐπάρατον μεσαιωνικὸν ἐλληνισμόν.
Ἄλλωστε, ὅπως μᾶς λέγουν καὶ πολλοὶ ἐξαίρετοι (κυρίως γαλλοσπουδαγμένοι) «ἱστορικοὶ», οἱ μεσαιωνικοὶ Ἕλληνες (ὁ Πλήθων, ὁ Νικ. Φωκᾶς, ὁ Παλαιολόγος, ὁ Ψελλός, ὁ Ἀκομινάτος), δὲν ἦσαν καὶ πολὺ Ἕλληνες ὡς εἶναι -βεβαίως- ὁ συμπαθὴς εἰκονιζόμενος εἰς τὴν κατάληξιν τῆς σειρᾶς τῶν προσώπων τῆς ἀφίσσας.
Ὁ «Ἑλληνιζμὸς» (τους) κατὰ τὸ ἐν λόγῳ -γνωστῆς προελεύσεως καὶ σκοπιμότητος- ἀφήγημα, ἔπεσεν εἰς ὕπνον βαθὺν καὶ ἐπιμενίδειον περὶ τὸ 146 π.Χ., ἐγερθεὶς μαγικῶς ὡς Ὡραία Κοιμωμένη περὶ τὰ ἔτη τοῦ Ναπολέοντος διὰ νὰ καταλήξῃ εἰς τοὺς ἐμπνευσμένους ἐμπνευστὰς τῆς ἀφίσσας.
Εὐτυχῶς περὶ τὰ μέσα τοῦ 19ου αἰῶνος ὁ καλὸς θεός μᾶς «ἔστειλε» τὸν κυρ Φίλιππον Φαλμεράγιερ, ὁ ὁποῖος μᾶς ἐπλάκωσε στὶς φάπες καὶ μᾶς ἠνάγκασε, πρὸς ἀπόδειξιν τῆς ταυτότητός μας, νὰ «ξεθάψωμε» ἱστορίαν 24 αἰώνων.
Τὴν βαρείαν ἐργολαβίαν τότε τῆς ἐκταφῆς τοῦ ἑλληνικοῦ Μεσαιῶνος καὶ τὴν ἀπάντησιν πρὸς τὸν κυρ Φίλιππον ἀνέλαβον οἱ μεγάλοι ΕΛΛΗΝΕΣ μεσαιωνοδίφαι, Κάρολος Χόπφ (πρῶτος) καὶ ὁ Κάρολος Κρουμβάχερ (οὔτε ἔνας δρόμος ἐπ᾿ ὀνόματί των).
Μέχρι τότε τὸ ἐθνικὸν μας ἀφήγημα ἐπέβαλε τὴν κατεδάφισιν ἐνὸς μεσαιωνικοῦ φρουρίου πρὸς ἀνεύρεσιν μιᾶς ἀρχαίας μπανιέρας.
Νὰ δοῦμε ποῖοι «γνήσιοι Ἕλληνες» θὰ πλακώσουν εἰς τὶς φάπες (συμβολικῶς ἐνν.) τοὺς νέους κυρ Φίλιππους...

Ἰουκίο Μισίμα. Μεταμόρφωσις καὶ Ἀλλαγή.

 

Ὁ μέγας Ἰάπων ξιφομάχος, ποιητὴς καὶ αἰσθητικὸς φιλόσοφος Ἰουκίο Μισίμα (1925-1970) εἰς τὸ σπουδαῖον ἔργον του «Ὁ Ναὸς τοῦ Χρυσοῦ Περιπτέρου», περιγράφει μὲ τὸν δικὸν του τρόπον τὴν ἀιδιότητα τῶν Φυσικῶν Νόμων, χωρὶς νὰ τοὺς κατονομάζῃ καὶ τὴν ἀμεταβλητότητά των ὑπὸ τὸ κράτος τῶν νομιζομένων ὡς πανισχύρων γνώσεων.


«Αὑτὸ τὸ ὁποῖον μεταμορφώνει τὸν κόσμον εἶναι αἱ γνώσεις.
Ξέρετε τὶ ἐννοῶ; Οὐδὲν δύναται νὰ ἀλλάξῃ ὅ,τι δήποτε ἐντὸς τοῦ κόσμου αὐτοῦ.
Αἰ γνώσεις μόναι εἶναι ἱκαναὶ νὰ μεταμορφώσουν τὸν κόσμον, καθ᾿ ᾦ χρόνῳ τὸν ἀφήνουν ἀκριβῶς ὡς ἔχῃ!
Ὅταν ἀτενίζετε τὸν κόσμον μετὰ γνώσεων, συνειδητοποιεῖτε ὅτι τὰ πράγματα εἶναι ἀπαράλλακτα καὶ συγχρόνως σταθερῶς μεταβλητά...».


ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ:
Μὲ ἰαπωνικὴν λιτότητα ἐκφράσεως ὁ Μισίμα τονίζει μιὰν ἐκ τῶν συνηθεστέρων φρεναπατῶν πολλῶν ἐπιπολαίων ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι βλέπουν τὴν μεταμόρφωσιν (μετά-μορφή) ὡς ἀλλαγήν.

Τὸ θαμιστικὸν ῥῆμα εἶναι ἀλλάζω καὶ προέρχεται ἐκ τῆς ἀντωνυμίας «ἄλλος», ἥτις ἐκφράζει ποιοτικὴν ἑτερότητα.
Ἡ ψυχὴ (πεταλούδα) εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα μιᾶς σταδιακῆς διαδικασίας διαδοχῆς μορφῶν, ὅμως πάντοτε εἶναι ἡ ίδία ὀντότης, ἡ ὁποία μετα-μορφοῦται λόγῳ τῆς ἀιδιότητος καὶ τῆς ἀναποδράστως γενικῆς καὶ διαχρονικῆς ἰσχύος τοῦ Νόμου τῆς Ἐξελίξεως.

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ ΕΠΙ ΣΗΜΕΙΩΣΕΩΣ:
Θαμιστικὸν εἶναι τὸ ῥῆμα μὲ κατάληξιν -άζω, ἡ ὁποία ἐκφράζει ἐπαναληπτικότητα καὶ συνέχειαν. (π.χ. πελάζω, συχνάζω, μονάζω, διαβάζω καὶ δυστυχῶς ...κουράζω).