Μπουράν. Ἕνας ἄνεμος.

Εἶν᾿ ἕνας ἄνεμος, μακριά, στὴ Σιβηρία.
Χιονώδης, χωρίς σκόνες τὸ χειμῶνα,
παγώνει τῶν Σαρματῶν τὰ ἕρημα πεδία.
Καὶ εἶναι τόσο παγερὸς ὡσσὰν τὴν ἀπιστία.

Καυτός τὸ καλοκαίρι,
τὴν ἄμμο στροβιλίζει,
στὰ μάτια μπαίνει, φέρνει πόνο,
ὅλα τὰ ξεραίνει ὡσσὰν τὴν δυσπιστία.

Τὸ χιόνι λειώνει, γίνεται νερό,
τὰ πάντα ζοῦν ξανά,
καὶ σβήνει ἡ ἀπιστία.
Μὰ ὅπου πέρασε ὁ θερινὸς Μπουράν,
γιά πάντα βασιλεύει ἡ δυσπιστία.

Περὶ Δημοκρατίας.

Τὰ ὁλοκληρωτικὰ καθεστῶτα παρ᾿ ὅτι προσβάλλουν κατὰ κανόνα τὴν ἠθικήν, τὴν νοημοσύνην καὶ τὴν ἀξιοπρέπειαν τοῦ ἀνθρώπου, ἐν τούτοις, ἀποφεύγοντα τὰς ἐκλογάς, κάνουν κάτι πολὺ σπουδαῖον, τὸ ὁποῖον ἡ «Δημοκρατία» ὄχι μόνον δὲν τὸ ἀποφεύγει, ἀλλὰ -δυστυχῶς- τὸ ἐπιτείνει.
Ἀποφευγομένων τῶν ἐκλογῶν, ἡ στατιστικὴ ἀποτύπωσις τῆς βλακείας παραμένει ἀδύνατος.