Ἡ ἀπύθμενος γελοιότης τοῦ «Ἱστορικοῦ Ἀναθεωρητισμοῦ», ἤ Ἡ Θερινὴ Σύναξις τῶν Κρετίνων.

Δὲν ὑπάρχει γελοιωδεστέρα ἐκδήλωσις τοῦ (ψευδο)ενοχικοῦ συμπλεγματισμοῦ, ἀπὸ τὸ νὰ προσπαθοῦν οἱ λογῆς βλαμμένοι ποὺ τὸν ἐκπροσωποῦν, νὰ «ξαναδοῦν» τὰ πρόσωπα καὶ τὰς καταστάσεις μιᾶς ἐποχῆς, μὲ «σύγχρονη ματιά».
Καὶ μιὰ καὶ δὲν μποροῦν νὰ κάμουν κάτι κατὰ τῶν προσώπων, ὅπως κάθε συνεπὴς βάνδαλος, τὴν «πέφτουν» στὰ μνημεῖα.
(Μνημεῖον. Κάτι ποὺ ἐνισχύει τὴν μνήμην.
Μνήμη, ὁ πυρὴν τῆς Ἱστορίας.
Ἱστορία, ἐκεῖνο ποὺ κατὰ βάσιν διαφοροποιεῖ τὸν ἄνθρωπον ἐκ τῶν λοιπῶν ζωικῶν εἰδῶν)
Ἡ ὀργὴ τοῦ προέδρου Τράμπ, ὅταν πρὸ ὁλίγου καιροῦ κάποιοι «ἀντιρατσιστές» (δηλ. βάνδαλοι) «κατέβασαν» τὸν ἀνδριάντα τοῦ ταξιάρχου τοῦ Συνομοσπονδιακοῦ Στρατοῦ Ἀλβέρτου Πάικ, μᾶλλον δὲν ἐπήρκεσε στὸ νὰ κατασιγάσῃ τὸν ἱστορικὸν κανιβαλισμόν κάποιων.
Ἴσως εἰς τὸ μέλλον νὰ δοῦμε κατεδάφισιν τοῦ Μεγάλου Σινικοῦ Τείχους, τοῦ Παρθενῶνος, τῶν Πυραμίδων καὶ τῆς Περσεπόλεως, ὡς ἔργων τῆς «κινεζικῆς ξενοφοβίας», τοῦ «ἀθηνέικου ἰμπεριαλιζμοῦ», τῆς «αἰγυπτιακῆς θεοκρατίας» καὶ τοῦ «πέρσικου ἐπεχτατιζμοῦ»...
(Τυχερὸς ὁ Ναὸς τοῦ Σολομῶντος! Πρόλαβε καὶ γκρεμίσθηκε πουρνὸ πουρνό. Θὰ τὸν γκρεμίζανε ὡς «μετερίζι τοῦ Σιωνιζμοῦ»).
https://www.naftemporiki.gr/story/1611564/nea-yorki-apomakrunei-efippo-andrianta-tou-proin-proedrou-rousbelt

22 Ἰουνίου 1941 - 22 Ἰουνίου 2020. Ὁ Μπαρμπαρόσας κι ὁ μπαρμπα Μυτούσης τοῦ Κόμματος.

Λαμπρὰ ἡ ἐπέτειος!

Σὰν σήμερα (διὰ κάποιους)  ξεκίνησεν ἡ «ἐποποία τῆς Ἐθνικῆς (;) Ἀντίστασης (!)», ἡ ὁποία ἀνεξηγήτως ( ) συμπίπτει πρὸς τὴν ἐπίθεσιν τῆς μαύρης ὀχιᾶς κατὰ τῆς κόκκινης ὀχιᾶς.

Βεβαίως, κάποιοι συμπολῖται μας τότε, δὲν ἐπερίμεναν τηλεφώνημα ἀπ᾿ τὸν ἀρχικανίβαλο τοῦ Κρεμλίνου γιὰ νὰ ἀρχίσουν τὴν ΕΘΝΙΚΗΝ Ἀντίστασι. Κι ἔτσι βγῆκαν ὅπως ὅπως «στὸ κλαρί», χωρὶς πίσω τους νὰ ἔχουν τὸν ἐντυπωσιακὸ παράνομο μηχανισμὸ τῆς πιό ἐγκληματικῆς ὀργανώσεως στὰ χρονικὰ τοῦ Νεωτέρου Ἑλληνισμοῦ. Ἄλλοι ἐφυγάδευον ἡμεδαποὺς καὶ ἀλλοδαποὺς πολεμιστὰς πρὸς τὴν Μέσην Ἀνατολὴν, ὥστε νὰ συνεχίσουν τὸν ΕΘΝΙΚΟΝ Ἀγῶνα.

Ο «ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑΣ».

Ἡ κόκκινη ὀχιὰ, διοικουμένη ὑπὸ τοῦ μεγίστου ὅλων τῶν φονιάδων τοῦ 20οῦ αἰῶνος, εἶχε ξοδέψει μέγα μέρος τοῦ δηλητηρίου της διὰ νὰ ξεκάνῃ ὅσα ἀπ᾿ τὰ τὰ μικρὰ φδάκια της ἐνόμιζε ὅτι δὲν τὴν ἀγαποῦν.

Ἔτσι ὅταν ἡ (πρώην ἀγαπημένη της) μαύρη ὀχιὰ ἐμπούκαρε στὴν σιχαμερὴ φωλιὰ της, τότε θυμήθηκε τοὺς «ἀγῶνες γιὰ τὴ λεφτεργιά», τὸν «Μεγάλο Πατριωτικὸ Πόλεμο» κι ἄλλες τέτοιες πομφολυγολογίες.

Στερουμένη ἐπαρκοῦς δηλητηρίου, δὲν ἐστερεῖτο καὶ θράσους!

Ἔτσι, κατόρθωσε τὸ ἀκατόρθωτο μὲ τὶς πλάτες τῶν «κορόιδων», τῶν γνωστῶν «ἀμερικάνοι φονιάδες των λαῶνε»...

Ὁ Ἀμερικανὸς φορολογούμενος, ἐκτὸς ἀπ᾿ τὰ παιδιὰ του εἰς τὸ σφαγεῖον τῶν δύο κτηνωδῶν ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ πολέμων, προσέφερε τὸ βιὸς του κατὰ τρόπον πρωτόγνωρον εἰς τὴν ἱστορίαν.
Οἱ Σοβιετικοὶ μετὰ τὴν νίκην τους ἐπὶ τῶν μαύρων «συναδέλφων» τους, προσεπάθησαν νὰ ἀποκρύψουν τὴν πικρὴ ἀλήθεια τῆς τερατώδους ὑλικῆς βοηθείας ἐκ μέρους τῆς «πλουτοκρατικῆς ἀστικῆς δημοκρατίας», τῆς βοηθείας αὐτῆς μὲ τὴν ὁποίαν ὁ Ῥῶσσος στρατιώτης ἀξιώθηκε νὰ πολεμήσῃ φορώντας μπότες στὰ ποδάρια του καὶ ἔχοντας σφαῖρες στὶς μπαλάσκες του.
Ἡ χαρακτηριστικὴ ὑποκρισία τοῦ κομμουνισμοῦ, ὑπαγόρευε στοὺς Ἀμερικανοὺς «καπιταλίστες», ὅλα αὐτά, ἥτοι ὅπλα, ῥοῦχα, ὑποδήματα, συσκευασίες, προτοῦ τὰ στείλουν στὸν «πατερούλη», πὼς ἔπρεπε νὰ τὰ ἔχουν «μαϊμουδέψῃ» ἔτσι ὥστε νὰ μὴ φαίνεται ἡ «ἰμπεργιαλιστική» προέλευσή τους.
Οἱ αἱματοβαμμένες ἀμερικανικὲς νηοπομπές, ὑπὸ τὴν καθοδήγηση τοῦ ἀγαθιάρη καὶ ἀρρώστου Ῥοῦσβελτ, κουβάλησαν στὸν πρώην σύμμαχο τοῦ Χίτλερ βοήθειαν 11 δισεκατομ. δολλαρίων.
400.000 τζίπς καὶ φορτηγά, 12.000 τεθωρακισμένα ὀχήματα (περιλαμβανομένων 7.000 τάνξ, περίπου 1.386 ἐξ αὐτῶν M3 Lees καὶ 4.102 M4 Shermans), 11.400 ἀεροπλάνα (ἐκ τῶν ὁποίων 4.719 Bell P-39 Airacobras) καὶ 1,75 ἑκατομ. τόνους τροφίμων.

Δὲν θὰ περνοῦσαν πολλὰ χρόνια ποὺ τὰ ὅπλα αὐτὰ οἱ «ἀντιδραστικὲς δυνάμεις τοῦ καπιταλισμοῦ» θὰ τὰ ἔβλεπαν γυρισμένα ἐπάνω τους, στὴν Ἑλλάδα, στὴν Κίνα, στὴν Κορέα...

Καὶ τοῦ χρόνου νάμαστε καλά, νὰ γιορτάσουμε τὴν σπουδαία ἐπέτειο ἔναρξης τῆς «Ἐθνικῆς (τους) Ἀντίστασης» ποὺ ὡς σταθερὴ ...θρησκεφτικὴ γιορτή, συμπίπτει πάντα μὲ τὴν ἔναρξη τοῦ «Μεγάλου Πατριωτικοῦ, Ἀντιφασιστικοῦ, Ἀντιναζιστικοῦ κλπ. Ἀγῶνα» τῆς ἀρκουδο-μαμᾶς τους.

«Τὸ βανδαλογράφημα».

Ἀπὸ τῶν παλαιοτάτων χρόνων, ἀφ᾿ ὅτου ὁ ἄνθρωπος κατόρθωσεν ἀρχικῶς νὰ ἰχνογραφῇ, ἔπειτα δὲ νὰ γράφῃ, ἐφύτρωσεν ἐντὸς του ζωηρὰ ἡ ἐπιθυμία ὅπως, ποιούμενος χρῆσιν τῶν τρόπων αὐτῶν τῆς ἀπαθανατίσεως, καταλείπῃ ὄπισθεν αὐτοῦ ὀπτικὰς τινας μνήμας τῶν (συνήθως ἀσημάντων ἔως βλακωδῶν) πνευματικῶν του συλλήψεων.
Δὲν ἐπιθυμῶ νὰ τραπῶ εἰς ψυχοαναλυτικοῦ τύπου προσεγγίσεις ἐπὶ τοῦ διατὶ κάποιος φλέγεται ἐκ τῆς ἐπιθυμίας νὰ καύση τὸν Ναὸν τῆς Ἀρτέμιδος ἐν Ἐφέσῳ, ἄλλος νὰ ἀναγράψῃ τὰς ἠλιθιότητάς του εἰς τὸν φρεσκοβαμμένον τοῖχον μιᾶς ὡραίας οἰκίας, ἤ ἐπὶ τοῦ βάθρου ἑνὸς ἀνδριάντος, ἤ ἐπὶ ἑνὸς κίονος τοῦ Ζαππείου. Ὅπως ἄλλος νὰ «δακτυλίσῃ» ἕνα κείμενον λογίως συντεταγμένον, διὰ νὰ τὸ «ἐκσυγχρονίσῃ», νὰ τὸ κάμῃ πχιὸ «κατανοητὸ» γιὰ τὰ «νέα παιδιὰ ποὺ τὸ ἄτιμο τὸ Σύστημα τοὺς στέρησε τὴν κλασσικὴ παιδεία» καὶ τὰ τοιαῦτα...
Ἐξ ὅλων αὐτῶν βεβαίως, τὸ βανδαλογράφημα, γνωστὸν καὶ ὡς «γκράφιτι», στέκει ἐπιβλητικῶς ὡς μιὰ καθημερινὴ ὑπόμνησις τοῦ διεστραμμένου κατασκευαστοῦ του πρὸς ἡμᾶς.
Μιὰ ὑπόμνησις περὶ τοῦ πόσον εἴμεθα ὑποχρεωμένοι κάθε πρωί ποὺ σὰν «ὑποταγμένοι ἀστούληδες» πᾶμε στὴν «δουλίτσα» μας, νὰ βλέπωμε τὴν συγκεκριμένην βανδαλογραφίαν, ὡς μιὰν διαρκὴ ὑποβλητικὴν σήμανσιν κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ αἰσθητική διαμόρφωσις τοῦ ἀστικοῦ μας τοπείου ἀνήκει κατὰ κύριον λόγον εἰς τὴν ἀλητοκρατίαν. Ἐκεῖνα τὰ κοινωνικὰ σκύβαλα, ποὺ κατὰ τὰς νύκτας τοῦ μακαρίου ὕπνου μας, μὰ τὰ «σπρέυ» τους μᾶς ἐπιβάλουν τὴν ὄψιν τοῦ ὀπτικοῦ μας ὁρίζοντος.
Ἡ ὀπτικὴ ἐξαθλίωσις τοῦ ἀστικοῦ τοπείου δὲν εἶναι ἕνα τυχαῖον, παρεμπίπτον «φαινόμενον τῶν καιρῶν», ἀλλὰ μέρος ἑνὸς συγκεκριμένου ἐπιτελικοῦ σχεδίου ψυχικῆς θλίψεως (πρεσσαρίσματος) τῶν «ἀστούληδων», τῶν «νοικοκυραίων», ποὺ πρέπει νὰ ἀποτοξινωθοῦν ἐκ τοῦ «ἀστικοῦ δηλητηρίου» τῆς τάξεως, τῆς εὐπρεπείας καὶ τῆς «αἰσθητικῆς ἰσοπέδωσης».
Εἶναι ἕνα καλῶς κατηρτισμένον σχέδιον διὰ τοῦ ὁποίου, -ἀπὸ τὰς ἀλαμπουρνέζικας ψυχεδελικὰς βανδαλογραφίας καὶ τὰς «χιουμοριστικὰς» ἐκφάνσεις μαγαρίσεως τῆς ἰδιοκτησίας μας, ἔως τὰς παραταξιακὰς μπουρδολογίας «Θάνατος στοὺς...», «Κρεμάλα στοὺς ...» καὶ τὰ συναφῆ (ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς) ἡρωικά-, ἐπιδιώκεται ἡ ψυχικὴ σύνθλιψις τοῦ μονίμου στόχου ὅλων τῶν διαχρονικῶν παλιανθρώπων, τοῦ Ἀστοῦ.
Αὐτὸς, προτοῦ κακομοιριασμένος μάθει νὰ βλέπῃ μὲ «κατανόησιν» τὴν περιουσίαν του νὰ «ἀπαλλοτριοῦται» κατὰ τὸ ξέσπασμα μιᾶς «αὐθόρμητης ἐκδήλωσης» τῶν «παιδιῶν», πρέπει νὰ ἔχῃ προϋποταγεῖ ΑΙΣΘΗΤΙΚΩΣ εἰς τὴν ἐπιβλητικὴν γραφιστικὴν παρουσίαν τῆς ἀλητείας, ἐπὶ τῶν ἐπιφανειῶν τῆς καθημερινότητός του.
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ:
Διὰ κάποια «ῥυπαρᾶ γένη» ὁ βιασμὸς τῶν ἡττηθέντων ὡς ἀπόρροια μιᾶς νικηφόρου μάχης των, δὲν συνιστᾷ πρᾶξιν σεξουαλικῆς σημασίας.
Εἶναι ἀπολύτως πολιτικὴ πρᾶξις κι ὁ νοῶν νοείτω!
Ἐν προκειμένῳ ὅμως, ὁ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟΣ βιασμὸς μας προηγεῖται τῆς ἐπερχομένης ἥττης μας.