Παρατηρώντας δύο πορτραῖτα τῆς «Αὐτοῦ Γαληνοτάτης Ὑψηλότητος», δὸν Manuel Godoy. (Μανουὴλ Γκοντόυ καὶ Ἄλβαρεθ δὲ Φαρία, Πρίγκηψ τῆς Εἰρήνης, 1ος δούξ τῆς Ἀλκούδια, 1ος δούξ τῆς Σουέκα, 1ος βαρῶνος τοῦ Μασκαλμπῶ, 1767 – 1851).
Ἐκ τοῦ ταραχώδους βίου τοῦ σπουδαίου αὐτοῦ Ἱσπανοῦ πολιτικοῦ, στρατιώτου καὶ ...συλλέκτου τίτλων (ἴσως δὲν ὑπῆρξεν ἄλλος ἄνδρας - μέλος τόσων καὶ ἑτεροκλήτων ἱπποτικῶν ταγμάτων τῆς ἐποχῆς του), δύο ἐκ τῶν πολλῶν πορτραίτων του μᾶς δίδουν ἀξιοπροσέκτους πληροφορίας.Χάριν αὐτοῦ καὶ ἐκ τῆς ἐπιτευχθείσης «Εἰρήνης τῶν Πυρηναίων» (1795), ὁ βασιλεὺς Κάρολος IV παρήγαγε τὸν τίτλον τοῦ «Πρίγκηπος τῆς Εἰρήνης».
Ὁ Γκοντόυ κατὰ τὴν σταδιοδρομίαν του, πέραν τῶν ἀφθόνων φεουδαρχικῶν του τίτλων, ὑπῆρξεν ἱππότης:
-Μέγας Ἀδελφὸς καὶ Ἰσόβιος Ἀλκάδης τῆς Ἱερᾶς καὶ Βασιλικῆς Ἀρχαίας Ἀδελφότητος τοῦ Τολέδου, «φέρων Φωνήν, Ψῆφον καὶ Προεδρίαν».
-Πρόεδρος τοῦ Βασιλικοῦ Ἑταιρικοῦ Τάγματος τῶν Ἱδαλγῶν τῆς Εὐγενείας τῆς Μαδρίτης.
-Ἱππότης τοῦ Τάγματος τοῦ Σαντιάγο.
-Ταξιάρχης τοῦ Τάγματος τοῦ Σαντιάγο, διὰ τὴν Βαλεντίαν κλπ.
-Ἱππότης τοῦ Τάγματος τοῦ Χρυσομάλλου Δέρατος (Γαλλία).
-Μεγαλόσταυρος τοῦ Βασιλικοῦ Τάγματος τῶν «Ἱπποτῶν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ» (μετασχηματισμὸς τοῦ καταργηθέντος Τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Ναοῦ «διὰ τὴν» Πορτογαλίαν).
-«Μέγας Τελαμὼν» (Grand Cordon) τοῦ Τάγματος τῆς Λεγεῶνος τῆς Τιμῆς (!). (Γαλλία).
Ἦτο φίλος τοῦ μεγάλου Γκόγια καὶ ὁ Βύρων τὸν ἐλεεινολόγησεν εἰς τὸν Child Harold του.
ΚΑΙ,
-Ἱππότης καὶ βάυλος τοῦ Τάγματος τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Μάλτας.
Εἰς τὸ πρῶτον πορτραῖτον του, ἔργον τοῦ Φραγκίσκου Γκόγια (1801), ὁ Γκοντόυ εἰκονίζεται «ἐν δόξῃ», νικητὴς τῶν Πορτογάλων, μὲ τὸ βλέμμα ἀπόμακρον καὶ στοχαστικὸν ἔναντι μιᾶς πορτογαλικῆς σημαίας.
Ὁ ἔμπειρος καὶ εὐέλικτος πολιτικός, δείχνει νὰ ἐπικρατῇ ἔναντι τοῦ στρατιώτου, διὰ τῆς ἐνατενίσεως τῶν ἐπερχομένων δυσκολιῶν, αἱ ὁποῖαι ἐν τέλει ὑπῆρξαν καταστροφικαί.
Ὁ Γκόγια «στήνει» τὸν ἄνδρα εἰς μιὰν ἀσυνήθη στάσιν. Ὡς νὰ προσπαθῇ νὰ διακρίνῃ κάτι μακρὰν, ἐν μέσῳ μιᾶς σκοτεινῆς ἀτμοσφαίρας.
Σκοτειναὶ αἱ μορφαί, ὁ οὐρανός, ὅλα...
Δεκαπέντε ἔτη μετά, ὁ ἐκπεσὼν ἐκ τῆς ἐξουσίας καὶ ἐξόριστος ἐν Γαλλίᾳ Γκοντόυ, ζωγραφίζεται ὑπὸ τοῦ μεγάλου προσωπογράφου καὶ γενάρχου τῆς καλλιτεχνικῆς φαμίλιας τῶν Μαδράτσο, τοῦ José de Madrazo y Agudo.
Ὁ νέος ἀκόμη Γκοντόυ εἰκονίζεται ἐπιτετηδευμένως ἀτημέλητος. Τὸ βλέμμα του διεισδυτικὸν καὶ ἡ ἔκφρασις ἀκαθόριστος ὅσον ἀφορᾷ εἰς τὴν ἀποτύπωσιν τοῦ συναισθήματος.
Ὅμως, καλλιτέχνης καὶ μοντέλον, μᾶλλον κάτι ἄλλο θέλουν νὰ μᾶς «περάσουν».
Ὁ «Πρίγκηψ τῆς Εἰρήνης» ἔχει κυριολεκτικῶς «πετάξῃ» ἀπὸ πάνω του κάθε διακριτικὸν στοιχεῖον τῶν δεκάδων τίτλων καὶ ἀξιωμάτων του.
Ἔχει γίνῃ «ἄλλος ἄνθρωπος».
Εἰς τὴν δεξιὰν χεῖρα του κρατεῖ διπλωμένον ἕνα σύγγραμμα. Εὐτυχῶς ἡ ἀνάλυσις τῆς φωτογραφίας, μοῦ ἐπέτρεψε νὰ τὸ ἐπισημάνω. Πρόκειται -ὅπως ἀνεκάλυψα-, διὰ τὸ ἰταλιστὶ γραφὲν φιλοσοφικὸν ἔργον του, «Seneca e Socrate, Erme bicipite, trovato da S.A.S. (Sua Altezza Serenissima) Principe della Pace... etc» (Σενέκας καὶ Σωκράτης, Διπρόσωπος Ἑρμῆ [πληθ. αἱ Ἑρμαῖ], ἀφηγηθὲν ὑπὸ τῆς Αὐτοῦ Γαληνοτάτης Ὑψηλότητος τοῦ Πρίγκηπος τῆς Εἰρήνης).
Τὸ ἔργον ἐξεδόθη τὸ ἴδιον ἔτος (1816).
Ὁ Γκοντόυ δείχνει ὅτι ἀσχολεῖται πλέον μὲ «παλαιὰ ἀξιόλογα πράγματα», ἀδιαφορὼν διὰ τὰ ἀσήμαντα τεκταινόμενα τοῦ καιροῦ του.
Μιὰ διπρόσωπος «ἑρμαϊκὴ στήλη» -πορτραῖτον τῶν φιλοσόφων Σενέκα καὶ Σωκράτους, ἀμφοτέρων πολιτικῶν θυμάτων, τῆς Δημοκρατίας ὁ εἷς, τῆς Μοναρχίας ὁ ἄλλος, τεθειμένη εἰς τὸ τραπέζι ὑπενθυμίζει τὴν δίωξιν τοῦ Πρίγκηπος τῆς Εἰρήνης τόσον ἐκ μέρους δημοκρατῶν, ὅσον καὶ τῶν βασιλέων.
Ἐνδεδυμένος ἐπίτηδες ἀτημελήτως, φορεῖ μόνον μιὰν βαθυπράσινον Robe de Chambre, ἀνοικτὴν τόσον ὅσον διὰ νὰ φαίνεται ἡ ΜΟΝΗ ἰδιότης ποὺ ὁ Γκοντόυ θέλει νὰ μᾶς δείξῃ ὅτι τὸν ἐκφράζει!
Ὀρθῶς τὸ βλέπετε καὶ σεῖς!
Ἐξ ὅλου τοῦ καλειδοσκοπίου τῶν τίτλων καὶ τῶν ἀξιωμάτων, ὁ Πρίγκηψ τῆς Εἰρήνης, φἐρει κατάσαρκα τὸν μέλανα σταυροφόρον χιτῶνα τοῦ διαλελυμένου ἀπὸ δεκαεπταετίας Τάγματος τῆς Μάλτας!
Τὸ Τάγμα μπορεῖ νὰ μὴν ὑπάρχῃ πλέον (ὑπάρχει ...κατά κάποιον τρόπον ὡς προτεκτορᾶτον τοῦ τσάρου τῆς Ῥωσσίας), ἀλλὰ διὰ τὸν ἀναγεννημένον ψυχοπνευματικῶς ἄνδρα, ὑπάρχει πολὺ περισσότερον ἔναντι τῶν λογῆς λοιπῶν τίτλων του.
Μερικὰ πράγματα, τὰ ὁποῖα οἱ λογῆς ἀνόητοι καὶ μανιακοὶ βιάζονται νὰ τὰ κλείσουν εἰς τὸ «χρονοντούλαπον τῆς Ἱστορίας», ζοῦν κεκρυμμένα ἐκεῖ ἀπ᾿ ὅπου δὲν μπορεῖς νὰ τὰ ἐκριζώσῃς.
Εἰς τὸ «Ἱερὸν τῆς Σκέψεως»...
Δεκαπέντε ἔτη μετά, ὁ ἐκπεσὼν ἐκ τῆς ἐξουσίας καὶ ἐξόριστος ἐν Γαλλίᾳ Γκοντόυ, ζωγραφίζεται ὑπὸ τοῦ μεγάλου προσωπογράφου καὶ γενάρχου τῆς καλλιτεχνικῆς φαμίλιας τῶν Μαδράτσο, τοῦ José de Madrazo y Agudo.
Ὅμως, καλλιτέχνης καὶ μοντέλον, μᾶλλον κάτι ἄλλο θέλουν νὰ μᾶς «περάσουν».
Ὁ «Πρίγκηψ τῆς Εἰρήνης» ἔχει κυριολεκτικῶς «πετάξῃ» ἀπὸ πάνω του κάθε διακριτικὸν στοιχεῖον τῶν δεκάδων τίτλων καὶ ἀξιωμάτων του.
Ἔχει γίνῃ «ἄλλος ἄνθρωπος».
Εἰς τὴν δεξιὰν χεῖρα του κρατεῖ διπλωμένον ἕνα σύγγραμμα. Εὐτυχῶς ἡ ἀνάλυσις τῆς φωτογραφίας, μοῦ ἐπέτρεψε νὰ τὸ ἐπισημάνω. Πρόκειται -ὅπως ἀνεκάλυψα-, διὰ τὸ ἰταλιστὶ γραφὲν φιλοσοφικὸν ἔργον του, «Seneca e Socrate, Erme bicipite, trovato da S.A.S. (Sua Altezza Serenissima) Principe della Pace... etc» (Σενέκας καὶ Σωκράτης, Διπρόσωπος Ἑρμῆ [πληθ. αἱ Ἑρμαῖ], ἀφηγηθὲν ὑπὸ τῆς Αὐτοῦ Γαληνοτάτης Ὑψηλότητος τοῦ Πρίγκηπος τῆς Εἰρήνης).
Ὁ Γκοντόυ δείχνει ὅτι ἀσχολεῖται πλέον μὲ «παλαιὰ ἀξιόλογα πράγματα», ἀδιαφορὼν διὰ τὰ ἀσήμαντα τεκταινόμενα τοῦ καιροῦ του.
Μιὰ διπρόσωπος «ἑρμαϊκὴ στήλη» -πορτραῖτον τῶν φιλοσόφων Σενέκα καὶ Σωκράτους, ἀμφοτέρων πολιτικῶν θυμάτων, τῆς Δημοκρατίας ὁ εἷς, τῆς Μοναρχίας ὁ ἄλλος, τεθειμένη εἰς τὸ τραπέζι ὑπενθυμίζει τὴν δίωξιν τοῦ Πρίγκηπος τῆς Εἰρήνης τόσον ἐκ μέρους δημοκρατῶν, ὅσον καὶ τῶν βασιλέων.
Ἐνδεδυμένος ἐπίτηδες ἀτημελήτως, φορεῖ μόνον μιὰν βαθυπράσινον Robe de Chambre, ἀνοικτὴν τόσον ὅσον διὰ νὰ φαίνεται ἡ ΜΟΝΗ ἰδιότης ποὺ ὁ Γκοντόυ θέλει νὰ μᾶς δείξῃ ὅτι τὸν ἐκφράζει!
Ὀρθῶς τὸ βλέπετε καὶ σεῖς!
Ἐξ ὅλου τοῦ καλειδοσκοπίου τῶν τίτλων καὶ τῶν ἀξιωμάτων, ὁ Πρίγκηψ τῆς Εἰρήνης, φἐρει κατάσαρκα τὸν μέλανα σταυροφόρον χιτῶνα τοῦ διαλελυμένου ἀπὸ δεκαεπταετίας Τάγματος τῆς Μάλτας!
Τὸ Τάγμα μπορεῖ νὰ μὴν ὑπάρχῃ πλέον (ὑπάρχει ...κατά κάποιον τρόπον ὡς προτεκτορᾶτον τοῦ τσάρου τῆς Ῥωσσίας), ἀλλὰ διὰ τὸν ἀναγεννημένον ψυχοπνευματικῶς ἄνδρα, ὑπάρχει πολὺ περισσότερον ἔναντι τῶν λογῆς λοιπῶν τίτλων του.
Μερικὰ πράγματα, τὰ ὁποῖα οἱ λογῆς ἀνόητοι καὶ μανιακοὶ βιάζονται νὰ τὰ κλείσουν εἰς τὸ «χρονοντούλαπον τῆς Ἱστορίας», ζοῦν κεκρυμμένα ἐκεῖ ἀπ᾿ ὅπου δὲν μπορεῖς νὰ τὰ ἐκριζώσῃς.
Εἰς τὸ «Ἱερὸν τῆς Σκέψεως»...
