Ὁ Ἱππότης τοῦ Ἡλίου

 

Ἡ μικρὴ ἀκολουθία μεταφέρει τὸν ἐτοιμοθάνατον ἱππότη στὴν κατωφέρεια ἑνὸς λόφου. Στὸ βάθος, πάνω ἀπὸ ἕνα ποτάμι δύει ὁ ἥλιος.

Ὁ ἱππότης δύει κι᾿  αὐτὸς μαζί του. Ὁ καλλιτέχνης «ῥίχνει» τὶς ἀκτῖνες τοῦ δύοντος ἡλίου στὸ πρόσωπό του, στὸ σκουτάρι του καὶ στὶς κνημῖδες του.

Τὰ πρόσωπα εἶναι ἥρεμα. Ὁ ἱππότης προσεύχεται. Τὸ σῶμα του εἶναι σχεδὸν νεκρό, ἄψυχο. Μόνο τὸ πρόσωπό του καὶ τὰ πλεγμένα χέρια ἀνακλοῦν τὴν τελευταία του δραστηριότητα τῆς προσευχῆς καὶ τῆς γαλήνιας προσδοκίας ὄχι τοῦ θανάτου, ἀλλὰ τῆς μεταστάσεως...

Ἡ «ἑπτὰς» ἐτοιμάζεται νὰ κολοβωθῇ. Ὅμως ἀδιοράτως σχεδόν, εἰς τὸ βάθος τῆς συνθέσεως, φαίνεται νὰ ὑπάρχῃ μία ἀκόμη μορφή.

Προοίμιον τῆς συμπληρώσεως τοῦ μυστικοῦ ἀριθμοῦ ἐπτά; Ἴσως.

Ἡ Προραφαηλιτικὴ Ἀδελφότης καὶ ὄχι σχολή, ὅπως τὴν λέγουν πολλοί, κινεῖται ἐντὸς τοῦ κλίματος τοῦ ὀψίμου ῥομαντισμοῦ, ὄχι μὲ ἁπλῆν ἀπεικονιστικὴν διάθεσιν, ἀλλὰ μὲ ἐσωτεριστικὸν πνεῦμα. Τὸ συμβολιστικὸν καλειδοσκόπιον τοῦ προραφαηλιτισμοῦ, κρύπτει πάντοτε ἀδιοράτους λεπτομερείας, σημεῖα ἀναφορᾶς, εἰς πᾶσαν μορφὴν ἐσωτερισμοῦ, μυστικισμοῦ.

Ἀρχαῖα μυστήρια, μυστικαὶ ἀδελφότητες, ὅλα μποροῦν νὰ βροῦν τὴν θέσιν τους σὲ ἕνα προραφαηλιτικὸ πίνακα.

Περισσότερα ἴσως κάποιαν ἄλλη φορά...