ΕΡΕΘΙΣΜΑ 1.
Τὸ ἐρεθιστικὸν μήνυμα προῆλθεν ἐκ συλλόγου τινὸς Πολωνῶν ἐγκαταβιούντων ἐν Ἑλλάδι.
Προσωπικῶς φρονῶ ὡς μεγίστην εὔνοιαν τοῦ Θεοῦ τὸ ὅτι, ἀνάμεσα σὲ ἀπιστεύτου βλαβερότητος εἰσβολὰς διαφόρων, ὁ πολωνικὸς χρυσὸς λάμπει καθαρὸς, ἂν καὶ συνεχῶς ἐλαττούμενος, ἐκ τῆς ἀθλιότητος ἡ ὁποία σκεπάζει τὴν χώραν μας.
Ἑνίοτε, ἐρχόμενος εἰς ἐπαφὴν πρὸς τοὺς ὡραίους αὐτοὺς ἄνδρας καὶ γυναίκας, συλλογίζομαι ἀπαισιοδόξως μήπως, ἡ ἀτυχὴς αὕτη χώρα μας, θὰ ἔπρεπε νὰ ἐποικισθῇ καθ' ὁλοκληρίαν ὑπὸ τῶν συμπαθῶν, ἐργατικῶν, συγκεκροτημένων καὶ εὐαισθήτων αὐτῶν ἀνθρώπων.
ΕΡΕΘΙΣΜΑ 2.
Ἡ ἐπανακυκλοφορία γνωστοῦ «ἀπ᾿ τὰ παλιὰ» ζύθου, ἐν συνδυασμῷ πρὸς τὸ ἀνωτέρω 1., μὲ κάμουν νὰ ἀνασύρω ἐκ τοῦ ἀρχείου μου, σκέψεις τινὰς, διατυπωθείσας καὶ σταλείσας εἰς τὸ blog ἀγαπητοῦ φίλου.
Ἰδοῦ ἡ πολωνικὴ! ἀνακοίνωσις:
«Προτιμάτε με επιμονή προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα: Η πιο απλή και πρακτική λύση στα οικονομικά προβλήματα της χώρας μας! Αποτελεί πλέον κοινή συνείδηση ότι τα δημόσια οικονομικά της χώρας μας βρίσκονται σε τόσο απελπιστική κατάσταση ώστε προσελκύουν πλέον τους παγκόσμιους καρχαρίες που «μυρίζονται αίμα» και συρρέουν για να μας κατασπαράξουν, απομυζώντας όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα από τα σχεδόν άδεια ταμεία μας. Εμείς καταθέτουμε την δική μας απλή και πρακτική λύση, η οποία δεν είναι δυνατόν (για πολλούς, ευνόητους και απόλυτα κατανοητούς λόγους) να διατυπωθεί από καμιά επίσημη ελληνική αρχή: Εάν οι μισοί Έλληνες επέλεγαν για τις καθημερινές τους ανάγκες προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα όχι μόνο θα λύναμε το μεγαλύτερο μέρος των οικονομικών προβλημάτων της χώρας μας, αλλά θα εξασφαλίζαμε απασχόληση τόσο για τους Έλληνες όσο και για το μεγαλύτερο μέρος των οικονομικών μεταναστών που φιλοξενούμε στην χώρα μας! Η απλή αυτή αλήθεια έχει σχέση με τις καθημερινές μας συνήθειες που μέσα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης πρέπει να αλλάξουν αμέσως: Υπάρχει πλέον εθνική ανάγκη να ευαισθητοποιηθούμε σαν καταναλωτές και να εξετάζουμε σχολαστικά τις ετικέτες των προϊόντων που αγοράζουμε από τις αλυσίδες λιανικής. Υπάρχει πλέον εθνική ανάγκη να προτιμάμε τα προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα έστω και αν πρέπει να τα πληρώσουμε ακριβότερα! Αντίθετα, θεωρούμε μεγάλη επιπολαιότητα (που σήμερα βλάπτει τα μέγιστα την Εθνική μας οικονομία, τον εαυτό μας, την οικογένεια και την κοινωνία μας) την επιλογή προϊόντων που παράγονται στο εξωτερικό και πλημμυρίζουν τα ράφια των αλυσίδων λιανικής. Αγοράζοντας προϊόντα που εισάγονται έτοιμα στην Ελλάδα προσφέρουμε χρήματα και εργασία σε ξένες οικονομίες, οι περισσότερες από τις οποίες δεν αντιμετωπίζουν τα οξύτατα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η Ελλάδα. Με τις σημερινές κρίσιμες συνθήκες αποτελεί υποχρέωση μας να εξετάζουμε σχολαστικά τις ενδείξεις που υπάρχουν στην ετικέτα των προϊόντων που αγοράζουμε: Παράγεται στην Ελλάδα, έχει καλώς! Αν μάλιστα πρόκειται για κάτι παραδοσιακό, ακόμα καλύτερα! Και προσοχή: Ας είναι πιο ακριβό! Δεν πειράζει, ένα μεγάλο μέρος της αξίας που θα πληρώσουμε επιστρέφει με πάρα πολλούς τρόπους σε εμάς τους ίδιους! Εισάγεται έτοιμο από το εξωτερικό, μην το αγοράζετε - και ας είναι φθηνότερο! Βρείτε κάποιο Ελληνικό υποκατάστατο ή έστω κάποιο υποκατάστατο που παράγεται στην Ελλάδα. Κάνοντας μια δειγματοληπτική έρευνα στις κορυφαίες αλυσίδες λιανικής, μας σηκώθηκε η τρίχα της κεφαλής μας: Είναι απίστευτο με πόση επιπολαιότητα πλουτίζουμε άλλες χώρες την στιγμή που εμείς κινδυνεύουμε να χρεοκοπήσουμε και είμαστε υποχρεωμένοι να υποστούμε βαρύτατες οικονομικές συνέπειες στο εισόδημα και στην καθημερινή μας ζωή. Τα εισαγόμενα προϊόντα που επιπόλαια αγοράζουμε -ενώ θα μπορούσαμε να τα υποκαταστήσουμε με αντίστοιχα που παράγονται στην Ελλάδα- είναι χιλιάδες! Δεν είναι φυσικά δυνατόν να απαριθμήσουμε ένα προς ένα τα εισαγόμενα προϊόντα που μπορούμε να υποκαταστήσουμε, αλλά μπορούμε κάλλιστα να δώσουμε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα: Γιατί άραγε να τρώμε φασολάκια Κίνας, ρεβίθια Τουρκίας, φακές Καναδά, ρύζι Ινδίας, πατάτες Αιγύπτου, φιστίκια Συρίας, μακαρόνια Ιταλίας, σοκολάτες Ελβετίας, Ιταλίας ή Ισπανίας και χιλιάδες άλλα προϊόντα που αγοράζουμε από τις αλυσίδες λιανικής χωρίς να μπαίνουμε στον κόπο να βλέπουμε που «στέλνουμε» τα λιγοστά χρήματά μας; Γιατί να αγοράζουμε εισαγόμενα νερά, αναψυκτικά και δεκάδες μπύρες από την Γερμανία, την Αμερική ή το Μεξικό; Χάθηκαν τα αναψυκτικά, τα νερά ή οι μπύρες που παράγονται στην Ελλάδα, με επενδύσεις που έκαναν ακόμα και ξένες (πολυεθνικές ή μη) εταιρίες που απασχολούν χιλιάδες εργαζόμενους στην χώρα μας π.χ. η BIC; (Μην ακούτε φωνές που σας καλούν να μην αγοράζετε προϊόντα πολυεθνικών που παράγονται στην Ελλάδα γιατί όχι μόνο δεν βοηθάτε την εθνική οικονομία αλλά και γιατί κλονίζετε τις προοπτικές ξένων επενδύσεων στην χώρα μας τις οποίες χρειαζόμαστε σαν τον διψασμένο που βρίσκεται στην έρημο). Γιατί πληρώνουμε χρήματα για να αγοράσουμε εισαγόμενα κρασιά από την Χιλή, την Νέα Ζηλανδία, την Αυστραλία (και δεκάδες άλλες χώρες του κόσμου) όταν έχουμε πλούσια εγχώρια παραγωγή και μια παράδοση που χάνεται στα βάθη των αιώνων; Γιατί να αγοράζουμε επιπόλαια εισαγόμενα τυριά και γαλακτοκομικά, όταν η δική μας γαλακτοβιομηχανία προσφέρει εξαιρετικά προϊόντα που τα ζηλεύουν ακόμα και οι ξένοι; Γιατί (όσοι έχουν την κακή συνήθεια του καπνίσματος) να αγοράζουν εισαγόμενα τσιγάρα - χάθηκαν οι ελληνικές καπνοβιομηχανίες που είναι και φθηνότερες; Ακόμα και τους ηλιόσπορους τους εισάγουμε από την Αμερική (εμείς που έχουμε την μεγαλύτερη ηλιοφάνεια της Ευρώπης), ακόμα και το χαμομήλι που αγοράζουμε από τις αλυσίδες λιανικής είναι εισαγόμενο (αν είναι δυνατόν!), ακόμα και το φαγητό που δίνουμε στα ζώα μας (ζωοτροφές) εισάγεται από την Ολλανδία! Είμαστε ή όχι άξιοι της τύχης μας; Ας μην προβληματιζόμαστε λοιπόν, ας μην διαμαρτυρόμαστε με διάφορα συλλαλητήρια του «πάμε» και του «ερχόμαστε» που επιβάλλουν οι διάφοροι επαγγελματίες εργατοπατέρες, αλλά ας στρωθούμε σοβαρά στα πρακτικά, απαραίτητα και στοιχειώδη που μπορούν να βοηθήσουν στην επίλυση των προβλημάτων μας - είναι στο δικό μας χέρι! Αφού σήμερα δεχόμαστε μια μαζική επίθεση από επικίνδυνους μεγαλοαπατεώνες (μπροστά στους οποίους ακόμα και η Μαφία μοιάζει με ερασιτεχνική παρέα μικροκλεφτών) ας χρησιμοποιήσουμε τα «όπλα» που έχει ο κάθε ένας από εμάς υπερασπίζοντας με τον δικό μας τρόπο την χώρα μας, την οικογένεια μας και τον ίδιο μας τον εαυτό! Για προϊόντα που δεν παράγουμε καθόλου ή δεν παράγουμε αρκετά για να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας, ας επιλέγουμε προϊόντα χωρών (όπως η Γαλλία) που μας υποστήριξαν ή μας υποστηρίζουν σε δύσκολες στιγμές. Συμπέρασμα: Προτιμάτε με επιμονή προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα γιατί είναι η πιο απλή και πρακτική λύση στα οικονομικά προβλήματα της χώρας μας! Ας δραστηριοποιηθούμε αμέσως και ας διαδώσουμε το μήνυμα αυτό σε όσο το δυνατόν περισσότερους συμπολίτες μας! Ας αποδείξουμε τη δύναμη του διαδικτύου.»
Με τιμή
ο Πρόεδρος Ρίσαρντ- Άνταμ Γκρούντα
ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΩΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ " ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ ΜΙΕΣΖΚΟ"
ΕΓΡΑΦΟΝ ΤΟΤΕ:
ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ (Ἢ) ΟΙ «ΑΛΛΟΙ».
ΑΝΑΔΡΟΜΗ 1.
Ὅταν στὰ 404 π.Χ. οἱ Ἀθηναῖοι ἔχασαν τὸν Πελοποννησιακὸ Πόλεμο, καὶ οἱ Σπαρτιάτες κατέφθασαν στὴν Ἀττική τροπαιοῦχοι, ἡ πρώτη τους δουλειά ἦταν νὰ γκρεμίσουν τὰ Μακρὰ Τείχη, ποὺ προστάτευαν τὸ Ἄστυ καὶ τὸ ἕνωναν μὲ τὸ ἐπίνειόν του τὸν Πειραιά.
Τότε οἱ Ἀθηναῖοι, χαρούμενοι ἔφεραν ὀργανοπαῖκτες καὶ μὲ μουσικὲς καὶ τραγούδια τὸ «γλεντοῦσαν», γιατὶ πίστευαν ὅτι τώρα πιὰ οἱ «ἄλλοι» δὲν θὰ τοὺς πείραζαν πλέον ἐφ᾿ ὅσον αἱ Ἀθῆναι δὲν θὰ ἀποτελοῦσαν κίνδυνο γι᾿ αὐτούς…
ΚΑΤΩΘΙ: Ἀρκετὰς ἑκατονταετίας μετὰ τὰ παθήματα τῶν Ἀθηναίων, σύγχρονοι νεοέλληνες, ἐορτάζουν κι᾿ αὐτοὶ διὰ παρομοίους αἰτίας...
ΞΥΠΝΗΜΑ 1.
Στὴ σύγχρονη Ἑλλάδα, χαρούμενα ὑποδεχόμαστε κάθε τι ποὺ ἔρχεται «ἀπ᾿ ἔξω», εἴτε αὐτὸ εἶναι «μετανάστες» ἀπὸ ἐξαθλιωμένες χῶρες, εἴτε ἰσχυρὲς ἐπιχειρήσεις ἀπὸ «ἀνεπτυγμένες» χῶρες.
Γλεντοῦμε καὶ μεῖς, ἐπειδὴ «σοβαρὲς» ἐπιχειρήσεις βάζουν ἐπιτέλους «τάξη» στοὺς «κατεργάρηδες» ντόπιους ἐπιχειρηματίες καὶ μᾶς δίνεται ἡ δυνατότητα νὰ ἀπολαύσουμε καὶ μεῖς, ὅ,τι ἀπολαμβάνουν καὶ οἱ «πολιτισμένοι» λαοί. Γλεντοῦμε καὶ γιατὶ ἄνθρωποι μὲ χαμηλὲς ἀπαιτήσεις, χώνωνται στὴ μύτη τῶν ἀπαιτητικῶν ἰθαγενῶν μαστόρων μας, ποὺ δὲν ἔχουν φραγμὸ στὰ ζητούμενά τους. Αὐτὸ τὸ φαινόμενο ἄλλοι τὸ λένε «ἐκσυγχρονισμό», ἄλλοι «ἐξυγιείανση» καὶ διάφοροι ὀπισθοδρομικοί, κατὰ κανόνα ἀκροδεξιοί ἢ κομμουνιστές, «ξεπούλημα»…
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΝΑΔΡΟΜΗΣ 1.
Τὴν ἀρχικὴ εὐθυμία τῶν Ἀθηναίων τὴν ἀντικατέστησε συντόμως τότε ἡ θλίψη, ὅταν οἱ νικητὲς ἔδωσαν τὸ «μάνατζμεντ» τῆς πόλεως σὲ «ἐκσυγχρονιστὲς» τῆς ἐποχῆς τοὺς γνωστοὺς …«Τριάκοντα Τυράννους»!
ΑΝΑΔΡΟΜΗ 2.
Ὅταν «ἔκλεισε» ὁ «ΦΙΞ», πανηγυρίζαμε μιὰ μεγάλη νίκη «ἐνάντια στὸ ντόπιο κεφάλαιο» καὶ ἐπὶ τέλους μᾶς δινότανε ἡ εὐκαιρία νὰ πίνουμε καὶ μεῖς «εὐρωπαϊκὴ» μπυρίτσα. Ἔρρευσε τότε στὰ λαρύγγια μας ἡ Ἄμστελ, ἡ Λεβενμπρώυ καὶ ἡ Χάινεκεν. Χαρήκαμε ποὺ πλουτοκράτες σὰν τὸν Πίτσο, τὴν Ἰζόλα καὶ τόσοι ἄλλοι «κατετροπώθησαν» καὶ μᾶς ἄδειασαν τὴ γωνιά.
Κανεὶς δὲν τοὺς ἔκλαψε, δεδομένου ὅτι σὰν πλουτοκράτες ἦταν καὶ «νεροκουβαλητὲς στὸ μῦλο τῆς ἀντίδρασης». Θυμᾶμαι ἀκόμη ὑπέροχο ἄρθρο στὴν «Ἀθηναϊκή», ποὺ «στόλιζε» τὴν «ΦΙΞ». Ἦταν λέει ἱδρυμένη ἀπὸ ξενόφερτους Βαυαροὺς καὶ τώρα (τότε) πιά στὰ χέρια τοῦ «ἀνθρώπου» τῶν Ἀνακτόρων Γαρουφαλιᾶ. Συνέχιζε μὲ τὸ πόσοι ἐργάτες της ἔπαθαν ἀτύχημα στὰ τελευταῖα χρόνια, σημειώνοντας ὅτι τὰ περίπου 4.000 ἄτομα ποὺ ἀπασχολοῦσε, θἄβρισκαν δουλειά σὲ σύγχρονες «εὐρωπαϊκὲς» ἐπιχειρήσεις.
Ὅλα εἶχαν προετοιμαστεῖ καλά. Ἤδη ἀπὸ τὰ χρόνια τοῦ στρατιωτικοῦ καθεστῶτος, μᾶς εἶχαν πάει μὲ τὰ σχολειά μας στὶς νέες ὑπερσύγχρονες ἐγκαταστάσεις τῆς Κοκακόλας (Τόμ Πάππας), ὅπου μᾶς «ἄνοιξαν» τὰ μάτια καὶ τὴν ὄρεξη, ὥστε νὰ αἰσθανθοῦμε περιφρόνηση γιὰ τὸ ἄθλιο «Ταμτάμ» τοῦ Γαρουφαλιᾶ. Ὁ λυκειάρχης μας ἔβγαλε ἐμπνευσμένο λόγο, χειροκροτούμενος, λέγοντας ἀνάμεσα σ᾿ ἄλλα, ὅτι ἡ «ΦΙΞ» εἶναι ἕνα φυτώριο κομμουνιστῶν, διοικούμενη ἀπὸ ἕνα πράκτορα τοῦ βασιλιᾶ, ὁ ὁποῖος χρηματοδοτεῖται ἀπὸ ᾿κεῖ, προκειμένου νὰ προσπαθήσῃ πάλι νὰ ἀνατρέψῃ τὴν «Ἐπανάστασιν» καὶ τὴν Δημοκρατία...
ΚΑΤΩΘΙ: Τὰ εἰκονιζόμενα πρόσωπα, ὑποστηρικταὶ τοῦ «ντόπιου πλουτοκρατικοῦ κεφάλαιου», δὲν τὰ κατάφεραν νὰ μᾶς πείσουν τελικῶς περὶ τοῦ ὅτι ἡ ἐν λόγῳ μπυρίτσα «ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ»...
ΞΥΠΝΗΜΑ 2.
Ἐν συνεχείᾳ τὸ τόπι χάθηκε... Κανεὶς πιά δὲν μποροῦσε καὶ δὲν μπορεῖ νὰ κατονομάςῃ ἢ νὰ προσδιορίςῃ τὴν προέλευση τῶν προϊόντων τῆς ἐκσυγχρονισμένης μας ἀγορᾶς.
Μυστηριωδῶς οἱ τιμὲς καθορίζονται στὶς μυστηριώδεις μητροπόλεις τοῦ κεφαλαίου. Δὲν ἔχουμε πιὰ «πλουτοκράτες», Γαρουφαλιάδες, Πίτσους κλπ. γιὰ νὰ βρίζουμε. Σὰν κάτι ἀνοϊκοὶ γέροι καταριόμαστε ἁπλῶς τὴ μοίρα μας.
Κακὸ πρᾶμα τὸ Κεφάλαιο. Ἀλλὰ μήπως τελικὰ ὑπάρχει κάποια μικρὴ διαφορὰ ἀνάμεσα στὸ «ντόπιο» καὶ στὸ «ξενόφερτο»;
ΑΝΑΔΡΟΜΗ 3.
Σεπτέμβριος 1981. Βρίσκομαι στὸ Ἰσραήλ. Κάθομαι σὲ καφετέριες καὶ πίνω τὴν μπυρίτσα μου. Ὅλες οἱ μπύρες τοῦ κόσμου μπροστὰ μου καὶ σὲ «χριστιανικὲς» τιμές. Ὑπάρχει καὶ μιὰ μπύρα σ᾿ ἕνα μικρὸ μίζερο μπουκάλι, ντόπια ἡ ὁποία λέγεται φυσικὰ «Μακαμπέ». Ὅλοι ἐμεῖς οἱ τουρίστες πίνουμε ἀπὸ τὸ μεγάλο καλειδοσκόπιο ἐτικετῶν. Τὶ Παουλάνερ, τὶ Φίσερ, τὶ Γκίνες! Βλέπω τοὺς Ἰσραηλινοὺς νὰ πίνουν τὴν ἐλάχιστη καὶ ἀκριβώτερη «Μακαμπέ» τους μὲ τεράστιο κέφι... «-Εἶναι τρελλοὶ αὐτοὶ οἱ Ἑβραῖοι...»!
ΞΥΠΝΗΜΑ 3.
Τώρα πιά, «ἐκσυγχρονισμένος», ξεφτιλισμένος ἐθνικῶς, καταναλωτικῶς καὶ οἰκονομικῶς, συλλογίζομαι ἐπιμηθεϊκῶς:
Μήπως δὲν εἶναι τρελλοί; Μήπως τελικὰ ὁ πατριωτισμὸς δὲν περνᾶ μέσα ἀπὸ παλλόμενα πλήθη σὲ συγκεντρώσεις πάθους μὲ ξεφωνητὰ τοῦ τύπου «Ἡ Μακεδονία εἶναι Ἑλληνική», ἢ τὸ ἀλήστου μνήμης καὶ νῦν «ῥατσιστικό», «Ἡ Ἑλλάδα ἀνήκει στοὺς Ἕλληνες» ποὺ τόσο ἀποτελεσματικὰ μοὔδειξε τότε, ἕνα μήνα μετὰ τὴν ἐπίσκεψή μου στὸ Ἰσραήλ, πῶς ἔπρεπε νὰ ψηφίσω προκειμένου «Ἡ Ἑλλάδα νὰ ἀνήκῃ στοὺς Ἕλληνες»;
Μήπως τελικῶς ὁ πατριωτισμὸς εἶναι ἐξατομικευμένη πράξις οἰκονομικοῦ ἡρωισμοῦ;
Μήπως ἔφθασε ἡ ὥρα νὰ διαλέξουμε τὶ θέλουμε ἐπιτέλους;
Μᾶς ἐνοχλοῦν οἱ μεγάλες φίρμες ποὺ ἀσυδότως τιμολογοῦν, κοστολογοῦν καὶ ἀργυρολογοῦν; Μᾶς ἐνοχλοῦν καὶ οἱ τρισάθλιοι φουκαράδες ποὺ «εἶδαν φῶς καὶ μπῆκαν» μιὰ καὶ ἡ «πόρτα» βρέθηκε ἀνοιχτή;
Καὶ στὴν μιὰ περίπτωση καὶ στὴν ἄλλην, ἡ λύση περνᾶ μέσα ἀπὸ ἐξατομικευμένες συμπεριφορές, οἱ ὁποῖες κάποια στιγμὴ μποροῦν νὰ συσχηματισθοῦν σὲ πατριωτικὸ συντονισμένο παλμό.
Συμπεριφορὲς ποὺ ἀρχικῶς περικλείουν τὸ στοιχεῖον τοῦ οἰκονομικῶς παραλόγου.
Συνεχὴς ἀγορὰ προϊόντων ΜΑΣ στὴν πρώτη περίπτωση.
Γιὰ τὴ δεύτερη; Ἂς ἀποφασίσουμε ἐπιτέλους τὶ θέλουμε.
Θέλουμε ἡ μάντρα μας στὸ χωριό νὰ χτιστῇ σὲ 15 μέρες, ἀντὶ γιὰ ἕνα μήνα, μὲ «λιγώτερα» καὶ χωρὶς «Ἴκα σίκα, τέβε κλέβε»; Θέλουμε τὰ πορτοκάλια νὰ τ᾿ ἀγοράζουμε μόνον 30 λεπτά τὸ κιλό;
Ἢ προτιμοῦμε νὰ κοιμώμαστε πάλι στὶς ταράτσες μας καὶ στὰ μπαλκόνια, ἢ ἔστω μὲ τὶς μπαλκονόπορτες ἀνοιχτὲς τὸ καλοκαίρι;
Προτιμοῦμε στὴν πόλη γιὰ τὴν ὁποία πληρώνουμε φόρους καὶ τέλη, νὰ μποροῦμε νὰ πηγαίνουμε ὅπου θέλουμε καὶ ὅποιαν ὥρα θέλουμε; Μήπως δὲν ἦρθε ἀκόμη ἡ ὥρα νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὰ γκέττο μας; Ἴσως...
ΕΠΙΜΥΘ(Ε)ΙΟΝ:
Ὅταν οἱ Τριάκοντα μάνατζερς τῶν Σπαρτιατῶν στὰς Ἀθήνας, τότε, ἔγιναν ἀνυπόφοροι καὶ τἄκαναν ὅλα σὰν τὰ μοῦτρα τους, βρέθηκε κάποιος Θρασύβουλος, μάζεψε μιὰ παλιοπαρέα λεβεντονιῶν κάπου ἐκεῖ στὴ Χασιά, κατέβηκε στὴν πόλη καὶ τοὺς ξεπάτωσε.
ΣΥΜΒΟΥΛΗ:
Μὴν περιμένετε κάτι τέτοιο πιά. Οἱ Θρασύβουλοι μᾶς τελειώσανε...!
Ὅπως μᾶς τέλειωσε καὶ τὸ θράσος καὶ ἡ βουλή...
Πάμε ἀπ᾿ τὴν ἀρχὴ τὸ γύρισμα...
Τὸ ἐρεθιστικὸν μήνυμα προῆλθεν ἐκ συλλόγου τινὸς Πολωνῶν ἐγκαταβιούντων ἐν Ἑλλάδι.
Προσωπικῶς φρονῶ ὡς μεγίστην εὔνοιαν τοῦ Θεοῦ τὸ ὅτι, ἀνάμεσα σὲ ἀπιστεύτου βλαβερότητος εἰσβολὰς διαφόρων, ὁ πολωνικὸς χρυσὸς λάμπει καθαρὸς, ἂν καὶ συνεχῶς ἐλαττούμενος, ἐκ τῆς ἀθλιότητος ἡ ὁποία σκεπάζει τὴν χώραν μας.
Ἑνίοτε, ἐρχόμενος εἰς ἐπαφὴν πρὸς τοὺς ὡραίους αὐτοὺς ἄνδρας καὶ γυναίκας, συλλογίζομαι ἀπαισιοδόξως μήπως, ἡ ἀτυχὴς αὕτη χώρα μας, θὰ ἔπρεπε νὰ ἐποικισθῇ καθ' ὁλοκληρίαν ὑπὸ τῶν συμπαθῶν, ἐργατικῶν, συγκεκροτημένων καὶ εὐαισθήτων αὐτῶν ἀνθρώπων.
ΕΡΕΘΙΣΜΑ 2.
Ἡ ἐπανακυκλοφορία γνωστοῦ «ἀπ᾿ τὰ παλιὰ» ζύθου, ἐν συνδυασμῷ πρὸς τὸ ἀνωτέρω 1., μὲ κάμουν νὰ ἀνασύρω ἐκ τοῦ ἀρχείου μου, σκέψεις τινὰς, διατυπωθείσας καὶ σταλείσας εἰς τὸ blog ἀγαπητοῦ φίλου.
Ἰδοῦ ἡ πολωνικὴ! ἀνακοίνωσις:
«Προτιμάτε με επιμονή προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα: Η πιο απλή και πρακτική λύση στα οικονομικά προβλήματα της χώρας μας! Αποτελεί πλέον κοινή συνείδηση ότι τα δημόσια οικονομικά της χώρας μας βρίσκονται σε τόσο απελπιστική κατάσταση ώστε προσελκύουν πλέον τους παγκόσμιους καρχαρίες που «μυρίζονται αίμα» και συρρέουν για να μας κατασπαράξουν, απομυζώντας όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα από τα σχεδόν άδεια ταμεία μας. Εμείς καταθέτουμε την δική μας απλή και πρακτική λύση, η οποία δεν είναι δυνατόν (για πολλούς, ευνόητους και απόλυτα κατανοητούς λόγους) να διατυπωθεί από καμιά επίσημη ελληνική αρχή: Εάν οι μισοί Έλληνες επέλεγαν για τις καθημερινές τους ανάγκες προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα όχι μόνο θα λύναμε το μεγαλύτερο μέρος των οικονομικών προβλημάτων της χώρας μας, αλλά θα εξασφαλίζαμε απασχόληση τόσο για τους Έλληνες όσο και για το μεγαλύτερο μέρος των οικονομικών μεταναστών που φιλοξενούμε στην χώρα μας! Η απλή αυτή αλήθεια έχει σχέση με τις καθημερινές μας συνήθειες που μέσα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης πρέπει να αλλάξουν αμέσως: Υπάρχει πλέον εθνική ανάγκη να ευαισθητοποιηθούμε σαν καταναλωτές και να εξετάζουμε σχολαστικά τις ετικέτες των προϊόντων που αγοράζουμε από τις αλυσίδες λιανικής. Υπάρχει πλέον εθνική ανάγκη να προτιμάμε τα προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα έστω και αν πρέπει να τα πληρώσουμε ακριβότερα! Αντίθετα, θεωρούμε μεγάλη επιπολαιότητα (που σήμερα βλάπτει τα μέγιστα την Εθνική μας οικονομία, τον εαυτό μας, την οικογένεια και την κοινωνία μας) την επιλογή προϊόντων που παράγονται στο εξωτερικό και πλημμυρίζουν τα ράφια των αλυσίδων λιανικής. Αγοράζοντας προϊόντα που εισάγονται έτοιμα στην Ελλάδα προσφέρουμε χρήματα και εργασία σε ξένες οικονομίες, οι περισσότερες από τις οποίες δεν αντιμετωπίζουν τα οξύτατα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η Ελλάδα. Με τις σημερινές κρίσιμες συνθήκες αποτελεί υποχρέωση μας να εξετάζουμε σχολαστικά τις ενδείξεις που υπάρχουν στην ετικέτα των προϊόντων που αγοράζουμε: Παράγεται στην Ελλάδα, έχει καλώς! Αν μάλιστα πρόκειται για κάτι παραδοσιακό, ακόμα καλύτερα! Και προσοχή: Ας είναι πιο ακριβό! Δεν πειράζει, ένα μεγάλο μέρος της αξίας που θα πληρώσουμε επιστρέφει με πάρα πολλούς τρόπους σε εμάς τους ίδιους! Εισάγεται έτοιμο από το εξωτερικό, μην το αγοράζετε - και ας είναι φθηνότερο! Βρείτε κάποιο Ελληνικό υποκατάστατο ή έστω κάποιο υποκατάστατο που παράγεται στην Ελλάδα. Κάνοντας μια δειγματοληπτική έρευνα στις κορυφαίες αλυσίδες λιανικής, μας σηκώθηκε η τρίχα της κεφαλής μας: Είναι απίστευτο με πόση επιπολαιότητα πλουτίζουμε άλλες χώρες την στιγμή που εμείς κινδυνεύουμε να χρεοκοπήσουμε και είμαστε υποχρεωμένοι να υποστούμε βαρύτατες οικονομικές συνέπειες στο εισόδημα και στην καθημερινή μας ζωή. Τα εισαγόμενα προϊόντα που επιπόλαια αγοράζουμε -ενώ θα μπορούσαμε να τα υποκαταστήσουμε με αντίστοιχα που παράγονται στην Ελλάδα- είναι χιλιάδες! Δεν είναι φυσικά δυνατόν να απαριθμήσουμε ένα προς ένα τα εισαγόμενα προϊόντα που μπορούμε να υποκαταστήσουμε, αλλά μπορούμε κάλλιστα να δώσουμε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα: Γιατί άραγε να τρώμε φασολάκια Κίνας, ρεβίθια Τουρκίας, φακές Καναδά, ρύζι Ινδίας, πατάτες Αιγύπτου, φιστίκια Συρίας, μακαρόνια Ιταλίας, σοκολάτες Ελβετίας, Ιταλίας ή Ισπανίας και χιλιάδες άλλα προϊόντα που αγοράζουμε από τις αλυσίδες λιανικής χωρίς να μπαίνουμε στον κόπο να βλέπουμε που «στέλνουμε» τα λιγοστά χρήματά μας; Γιατί να αγοράζουμε εισαγόμενα νερά, αναψυκτικά και δεκάδες μπύρες από την Γερμανία, την Αμερική ή το Μεξικό; Χάθηκαν τα αναψυκτικά, τα νερά ή οι μπύρες που παράγονται στην Ελλάδα, με επενδύσεις που έκαναν ακόμα και ξένες (πολυεθνικές ή μη) εταιρίες που απασχολούν χιλιάδες εργαζόμενους στην χώρα μας π.χ. η BIC; (Μην ακούτε φωνές που σας καλούν να μην αγοράζετε προϊόντα πολυεθνικών που παράγονται στην Ελλάδα γιατί όχι μόνο δεν βοηθάτε την εθνική οικονομία αλλά και γιατί κλονίζετε τις προοπτικές ξένων επενδύσεων στην χώρα μας τις οποίες χρειαζόμαστε σαν τον διψασμένο που βρίσκεται στην έρημο). Γιατί πληρώνουμε χρήματα για να αγοράσουμε εισαγόμενα κρασιά από την Χιλή, την Νέα Ζηλανδία, την Αυστραλία (και δεκάδες άλλες χώρες του κόσμου) όταν έχουμε πλούσια εγχώρια παραγωγή και μια παράδοση που χάνεται στα βάθη των αιώνων; Γιατί να αγοράζουμε επιπόλαια εισαγόμενα τυριά και γαλακτοκομικά, όταν η δική μας γαλακτοβιομηχανία προσφέρει εξαιρετικά προϊόντα που τα ζηλεύουν ακόμα και οι ξένοι; Γιατί (όσοι έχουν την κακή συνήθεια του καπνίσματος) να αγοράζουν εισαγόμενα τσιγάρα - χάθηκαν οι ελληνικές καπνοβιομηχανίες που είναι και φθηνότερες; Ακόμα και τους ηλιόσπορους τους εισάγουμε από την Αμερική (εμείς που έχουμε την μεγαλύτερη ηλιοφάνεια της Ευρώπης), ακόμα και το χαμομήλι που αγοράζουμε από τις αλυσίδες λιανικής είναι εισαγόμενο (αν είναι δυνατόν!), ακόμα και το φαγητό που δίνουμε στα ζώα μας (ζωοτροφές) εισάγεται από την Ολλανδία! Είμαστε ή όχι άξιοι της τύχης μας; Ας μην προβληματιζόμαστε λοιπόν, ας μην διαμαρτυρόμαστε με διάφορα συλλαλητήρια του «πάμε» και του «ερχόμαστε» που επιβάλλουν οι διάφοροι επαγγελματίες εργατοπατέρες, αλλά ας στρωθούμε σοβαρά στα πρακτικά, απαραίτητα και στοιχειώδη που μπορούν να βοηθήσουν στην επίλυση των προβλημάτων μας - είναι στο δικό μας χέρι! Αφού σήμερα δεχόμαστε μια μαζική επίθεση από επικίνδυνους μεγαλοαπατεώνες (μπροστά στους οποίους ακόμα και η Μαφία μοιάζει με ερασιτεχνική παρέα μικροκλεφτών) ας χρησιμοποιήσουμε τα «όπλα» που έχει ο κάθε ένας από εμάς υπερασπίζοντας με τον δικό μας τρόπο την χώρα μας, την οικογένεια μας και τον ίδιο μας τον εαυτό! Για προϊόντα που δεν παράγουμε καθόλου ή δεν παράγουμε αρκετά για να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας, ας επιλέγουμε προϊόντα χωρών (όπως η Γαλλία) που μας υποστήριξαν ή μας υποστηρίζουν σε δύσκολες στιγμές. Συμπέρασμα: Προτιμάτε με επιμονή προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα γιατί είναι η πιο απλή και πρακτική λύση στα οικονομικά προβλήματα της χώρας μας! Ας δραστηριοποιηθούμε αμέσως και ας διαδώσουμε το μήνυμα αυτό σε όσο το δυνατόν περισσότερους συμπολίτες μας! Ας αποδείξουμε τη δύναμη του διαδικτύου.»
Με τιμή
ο Πρόεδρος Ρίσαρντ- Άνταμ Γκρούντα
ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΩΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ " ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ ΜΙΕΣΖΚΟ"
 | |
| Ὁ Πολωνὸς βασιλεὺς Μιέτσκο ὁ α΄, ποὺ ἐξεχριστιάνισε τὴν Πολωνίαν. Κρατεῖ τὸν Σταυρὸν εἰς τὸ ἀριστερὸν χέρι. Στὸ δεξὶ τὴν σπάθαν του... |
ΕΓΡΑΦΟΝ ΤΟΤΕ:
ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ (Ἢ) ΟΙ «ΑΛΛΟΙ».
ΑΝΑΔΡΟΜΗ 1.
Ὅταν στὰ 404 π.Χ. οἱ Ἀθηναῖοι ἔχασαν τὸν Πελοποννησιακὸ Πόλεμο, καὶ οἱ Σπαρτιάτες κατέφθασαν στὴν Ἀττική τροπαιοῦχοι, ἡ πρώτη τους δουλειά ἦταν νὰ γκρεμίσουν τὰ Μακρὰ Τείχη, ποὺ προστάτευαν τὸ Ἄστυ καὶ τὸ ἕνωναν μὲ τὸ ἐπίνειόν του τὸν Πειραιά.
Τότε οἱ Ἀθηναῖοι, χαρούμενοι ἔφεραν ὀργανοπαῖκτες καὶ μὲ μουσικὲς καὶ τραγούδια τὸ «γλεντοῦσαν», γιατὶ πίστευαν ὅτι τώρα πιὰ οἱ «ἄλλοι» δὲν θὰ τοὺς πείραζαν πλέον ἐφ᾿ ὅσον αἱ Ἀθῆναι δὲν θὰ ἀποτελοῦσαν κίνδυνο γι᾿ αὐτούς…
ΚΑΤΩΘΙ: Ἀρκετὰς ἑκατονταετίας μετὰ τὰ παθήματα τῶν Ἀθηναίων, σύγχρονοι νεοέλληνες, ἐορτάζουν κι᾿ αὐτοὶ διὰ παρομοίους αἰτίας...
ΞΥΠΝΗΜΑ 1.
Στὴ σύγχρονη Ἑλλάδα, χαρούμενα ὑποδεχόμαστε κάθε τι ποὺ ἔρχεται «ἀπ᾿ ἔξω», εἴτε αὐτὸ εἶναι «μετανάστες» ἀπὸ ἐξαθλιωμένες χῶρες, εἴτε ἰσχυρὲς ἐπιχειρήσεις ἀπὸ «ἀνεπτυγμένες» χῶρες.
Γλεντοῦμε καὶ μεῖς, ἐπειδὴ «σοβαρὲς» ἐπιχειρήσεις βάζουν ἐπιτέλους «τάξη» στοὺς «κατεργάρηδες» ντόπιους ἐπιχειρηματίες καὶ μᾶς δίνεται ἡ δυνατότητα νὰ ἀπολαύσουμε καὶ μεῖς, ὅ,τι ἀπολαμβάνουν καὶ οἱ «πολιτισμένοι» λαοί. Γλεντοῦμε καὶ γιατὶ ἄνθρωποι μὲ χαμηλὲς ἀπαιτήσεις, χώνωνται στὴ μύτη τῶν ἀπαιτητικῶν ἰθαγενῶν μαστόρων μας, ποὺ δὲν ἔχουν φραγμὸ στὰ ζητούμενά τους. Αὐτὸ τὸ φαινόμενο ἄλλοι τὸ λένε «ἐκσυγχρονισμό», ἄλλοι «ἐξυγιείανση» καὶ διάφοροι ὀπισθοδρομικοί, κατὰ κανόνα ἀκροδεξιοί ἢ κομμουνιστές, «ξεπούλημα»…
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΝΑΔΡΟΜΗΣ 1.
Τὴν ἀρχικὴ εὐθυμία τῶν Ἀθηναίων τὴν ἀντικατέστησε συντόμως τότε ἡ θλίψη, ὅταν οἱ νικητὲς ἔδωσαν τὸ «μάνατζμεντ» τῆς πόλεως σὲ «ἐκσυγχρονιστὲς» τῆς ἐποχῆς τοὺς γνωστοὺς …«Τριάκοντα Τυράννους»!
ΑΝΑΔΡΟΜΗ 2.
Ὅταν «ἔκλεισε» ὁ «ΦΙΞ», πανηγυρίζαμε μιὰ μεγάλη νίκη «ἐνάντια στὸ ντόπιο κεφάλαιο» καὶ ἐπὶ τέλους μᾶς δινότανε ἡ εὐκαιρία νὰ πίνουμε καὶ μεῖς «εὐρωπαϊκὴ» μπυρίτσα. Ἔρρευσε τότε στὰ λαρύγγια μας ἡ Ἄμστελ, ἡ Λεβενμπρώυ καὶ ἡ Χάινεκεν. Χαρήκαμε ποὺ πλουτοκράτες σὰν τὸν Πίτσο, τὴν Ἰζόλα καὶ τόσοι ἄλλοι «κατετροπώθησαν» καὶ μᾶς ἄδειασαν τὴ γωνιά.
Κανεὶς δὲν τοὺς ἔκλαψε, δεδομένου ὅτι σὰν πλουτοκράτες ἦταν καὶ «νεροκουβαλητὲς στὸ μῦλο τῆς ἀντίδρασης». Θυμᾶμαι ἀκόμη ὑπέροχο ἄρθρο στὴν «Ἀθηναϊκή», ποὺ «στόλιζε» τὴν «ΦΙΞ». Ἦταν λέει ἱδρυμένη ἀπὸ ξενόφερτους Βαυαροὺς καὶ τώρα (τότε) πιά στὰ χέρια τοῦ «ἀνθρώπου» τῶν Ἀνακτόρων Γαρουφαλιᾶ. Συνέχιζε μὲ τὸ πόσοι ἐργάτες της ἔπαθαν ἀτύχημα στὰ τελευταῖα χρόνια, σημειώνοντας ὅτι τὰ περίπου 4.000 ἄτομα ποὺ ἀπασχολοῦσε, θἄβρισκαν δουλειά σὲ σύγχρονες «εὐρωπαϊκὲς» ἐπιχειρήσεις.
Ὅλα εἶχαν προετοιμαστεῖ καλά. Ἤδη ἀπὸ τὰ χρόνια τοῦ στρατιωτικοῦ καθεστῶτος, μᾶς εἶχαν πάει μὲ τὰ σχολειά μας στὶς νέες ὑπερσύγχρονες ἐγκαταστάσεις τῆς Κοκακόλας (Τόμ Πάππας), ὅπου μᾶς «ἄνοιξαν» τὰ μάτια καὶ τὴν ὄρεξη, ὥστε νὰ αἰσθανθοῦμε περιφρόνηση γιὰ τὸ ἄθλιο «Ταμτάμ» τοῦ Γαρουφαλιᾶ. Ὁ λυκειάρχης μας ἔβγαλε ἐμπνευσμένο λόγο, χειροκροτούμενος, λέγοντας ἀνάμεσα σ᾿ ἄλλα, ὅτι ἡ «ΦΙΞ» εἶναι ἕνα φυτώριο κομμουνιστῶν, διοικούμενη ἀπὸ ἕνα πράκτορα τοῦ βασιλιᾶ, ὁ ὁποῖος χρηματοδοτεῖται ἀπὸ ᾿κεῖ, προκειμένου νὰ προσπαθήσῃ πάλι νὰ ἀνατρέψῃ τὴν «Ἐπανάστασιν» καὶ τὴν Δημοκρατία...
ΚΑΤΩΘΙ: Τὰ εἰκονιζόμενα πρόσωπα, ὑποστηρικταὶ τοῦ «ντόπιου πλουτοκρατικοῦ κεφάλαιου», δὲν τὰ κατάφεραν νὰ μᾶς πείσουν τελικῶς περὶ τοῦ ὅτι ἡ ἐν λόγῳ μπυρίτσα «ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ»...
ΞΥΠΝΗΜΑ 2.
Ἐν συνεχείᾳ τὸ τόπι χάθηκε... Κανεὶς πιά δὲν μποροῦσε καὶ δὲν μπορεῖ νὰ κατονομάςῃ ἢ νὰ προσδιορίςῃ τὴν προέλευση τῶν προϊόντων τῆς ἐκσυγχρονισμένης μας ἀγορᾶς.
Μυστηριωδῶς οἱ τιμὲς καθορίζονται στὶς μυστηριώδεις μητροπόλεις τοῦ κεφαλαίου. Δὲν ἔχουμε πιὰ «πλουτοκράτες», Γαρουφαλιάδες, Πίτσους κλπ. γιὰ νὰ βρίζουμε. Σὰν κάτι ἀνοϊκοὶ γέροι καταριόμαστε ἁπλῶς τὴ μοίρα μας.
Κακὸ πρᾶμα τὸ Κεφάλαιο. Ἀλλὰ μήπως τελικὰ ὑπάρχει κάποια μικρὴ διαφορὰ ἀνάμεσα στὸ «ντόπιο» καὶ στὸ «ξενόφερτο»;
ΑΝΑΔΡΟΜΗ 3.
Σεπτέμβριος 1981. Βρίσκομαι στὸ Ἰσραήλ. Κάθομαι σὲ καφετέριες καὶ πίνω τὴν μπυρίτσα μου. Ὅλες οἱ μπύρες τοῦ κόσμου μπροστὰ μου καὶ σὲ «χριστιανικὲς» τιμές. Ὑπάρχει καὶ μιὰ μπύρα σ᾿ ἕνα μικρὸ μίζερο μπουκάλι, ντόπια ἡ ὁποία λέγεται φυσικὰ «Μακαμπέ». Ὅλοι ἐμεῖς οἱ τουρίστες πίνουμε ἀπὸ τὸ μεγάλο καλειδοσκόπιο ἐτικετῶν. Τὶ Παουλάνερ, τὶ Φίσερ, τὶ Γκίνες! Βλέπω τοὺς Ἰσραηλινοὺς νὰ πίνουν τὴν ἐλάχιστη καὶ ἀκριβώτερη «Μακαμπέ» τους μὲ τεράστιο κέφι... «-Εἶναι τρελλοὶ αὐτοὶ οἱ Ἑβραῖοι...»!
 |
| Ἡ μπυρίτσα Μακαμπέ. Χάρις εἰς τὴν ἀγάπην τῶν φίλων της (νὰ ὑποθέσω καὶ τοῦ κράτους παραγωγῆς της...), μεγάλωσε, ἐνηλικιώθηκε καὶ εἶναι αὐτὴ καλὰ καὶ οἱ φίλοι της ...καλύτερα! |
ΞΥΠΝΗΜΑ 3.
Τώρα πιά, «ἐκσυγχρονισμένος», ξεφτιλισμένος ἐθνικῶς, καταναλωτικῶς καὶ οἰκονομικῶς, συλλογίζομαι ἐπιμηθεϊκῶς:
Μήπως δὲν εἶναι τρελλοί; Μήπως τελικὰ ὁ πατριωτισμὸς δὲν περνᾶ μέσα ἀπὸ παλλόμενα πλήθη σὲ συγκεντρώσεις πάθους μὲ ξεφωνητὰ τοῦ τύπου «Ἡ Μακεδονία εἶναι Ἑλληνική», ἢ τὸ ἀλήστου μνήμης καὶ νῦν «ῥατσιστικό», «Ἡ Ἑλλάδα ἀνήκει στοὺς Ἕλληνες» ποὺ τόσο ἀποτελεσματικὰ μοὔδειξε τότε, ἕνα μήνα μετὰ τὴν ἐπίσκεψή μου στὸ Ἰσραήλ, πῶς ἔπρεπε νὰ ψηφίσω προκειμένου «Ἡ Ἑλλάδα νὰ ἀνήκῃ στοὺς Ἕλληνες»;
Μήπως τελικῶς ὁ πατριωτισμὸς εἶναι ἐξατομικευμένη πράξις οἰκονομικοῦ ἡρωισμοῦ;
Μήπως ἔφθασε ἡ ὥρα νὰ διαλέξουμε τὶ θέλουμε ἐπιτέλους;
Μᾶς ἐνοχλοῦν οἱ μεγάλες φίρμες ποὺ ἀσυδότως τιμολογοῦν, κοστολογοῦν καὶ ἀργυρολογοῦν; Μᾶς ἐνοχλοῦν καὶ οἱ τρισάθλιοι φουκαράδες ποὺ «εἶδαν φῶς καὶ μπῆκαν» μιὰ καὶ ἡ «πόρτα» βρέθηκε ἀνοιχτή;
Καὶ στὴν μιὰ περίπτωση καὶ στὴν ἄλλην, ἡ λύση περνᾶ μέσα ἀπὸ ἐξατομικευμένες συμπεριφορές, οἱ ὁποῖες κάποια στιγμὴ μποροῦν νὰ συσχηματισθοῦν σὲ πατριωτικὸ συντονισμένο παλμό.
Συμπεριφορὲς ποὺ ἀρχικῶς περικλείουν τὸ στοιχεῖον τοῦ οἰκονομικῶς παραλόγου.
Συνεχὴς ἀγορὰ προϊόντων ΜΑΣ στὴν πρώτη περίπτωση.
Γιὰ τὴ δεύτερη; Ἂς ἀποφασίσουμε ἐπιτέλους τὶ θέλουμε.
Θέλουμε ἡ μάντρα μας στὸ χωριό νὰ χτιστῇ σὲ 15 μέρες, ἀντὶ γιὰ ἕνα μήνα, μὲ «λιγώτερα» καὶ χωρὶς «Ἴκα σίκα, τέβε κλέβε»; Θέλουμε τὰ πορτοκάλια νὰ τ᾿ ἀγοράζουμε μόνον 30 λεπτά τὸ κιλό;
Ἢ προτιμοῦμε νὰ κοιμώμαστε πάλι στὶς ταράτσες μας καὶ στὰ μπαλκόνια, ἢ ἔστω μὲ τὶς μπαλκονόπορτες ἀνοιχτὲς τὸ καλοκαίρι;
Προτιμοῦμε στὴν πόλη γιὰ τὴν ὁποία πληρώνουμε φόρους καὶ τέλη, νὰ μποροῦμε νὰ πηγαίνουμε ὅπου θέλουμε καὶ ὅποιαν ὥρα θέλουμε; Μήπως δὲν ἦρθε ἀκόμη ἡ ὥρα νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὰ γκέττο μας; Ἴσως...
ΕΠΙΜΥΘ(Ε)ΙΟΝ:
Ὅταν οἱ Τριάκοντα μάνατζερς τῶν Σπαρτιατῶν στὰς Ἀθήνας, τότε, ἔγιναν ἀνυπόφοροι καὶ τἄκαναν ὅλα σὰν τὰ μοῦτρα τους, βρέθηκε κάποιος Θρασύβουλος, μάζεψε μιὰ παλιοπαρέα λεβεντονιῶν κάπου ἐκεῖ στὴ Χασιά, κατέβηκε στὴν πόλη καὶ τοὺς ξεπάτωσε.
ΣΥΜΒΟΥΛΗ:
Μὴν περιμένετε κάτι τέτοιο πιά. Οἱ Θρασύβουλοι μᾶς τελειώσανε...!
Ὅπως μᾶς τέλειωσε καὶ τὸ θράσος καὶ ἡ βουλή...
Πάμε ἀπ᾿ τὴν ἀρχὴ τὸ γύρισμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου