Πρὸ ὁλίγων ἐτῶν ἐγένετο ἐν τῇ Ἐθνικῇ Πινακοθήκῃ, ἔκθεσις ὑπὸ τὸν τίτλον «Ἀθήνα-Μόναχο». Ἐντὸς προθήκης ἐξετέθησαν τὰ κοσμήματα τοῦ στέμματος τοῦ ἀειμνήστου βασιλέως Ὄθωνος. Παρετήρησα τότε ὅτι αὐτὰ ἦσαν ἐξ ἐπιχρυσωθέντος ὀρειχάλκου (μπρούντζου), μάλιστα τόσον τὸ στέμμα, ὅσον καὶ τὸ σκῆπτρον ἔφερον καὶ τινα στοιχεῖα ὀξειδώσεως...
Πολὺς κατὰ καιροὺς λόγος γίνεται περὶ τῆς περιφήμου «ἑλληνικότητος», διαφόρων προσωπικοτήτων, ἐμπλακεισῶν εἴτε πολιτικῶς εἴτε πολιτειακῶς εἰς τὴν ἱστορίαν τοῦ τόπου μας.
Τώρα βεβαίως, διὰ τῆς ἐπεκτάσεως καὶ ἀποδόσεως τῆς «τιμῆς» τοῦ ἰθαγενοῦς ὑπὸ τοῦ συγχρόνου Καρακάλλα τῆς πατρίδος μας, εἰς πάντα προστυχόντα κάτοικον αὐτῆς, ὅλα ταῦτα καθίστανται περιττά...
(ΣΗΜ.: Ὁ αὐτοκράτωρ Καρακάλλας ἦτο ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος, προκειμένου νὰ καλύψῃ τὰς σπατάλους ἀνάγκας του, ἐπεξέτεινε τὴν ἀπόδοσιν τῆς ἰδιότητος τοῦ Ῥωμαίου πολίτου καθ᾿ ἅπασαν τὴν ἐπικράτειαν, ὥστε νὰ δρέψῃ φόρους).
Ὁ ἀείμνηστος βασιλεὺς Ὄθων λοιπὸν δὲν ἦτο «γνήσιος Ἕλλην», ἦτο Βαυαρός. Ὀρθόν!
Ἀλλὰ καὶ ὁ τελευταῖος καὶ ἡρωικὸς βασιλεὺς τῆς ἑλληνορωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, ὁ Κωνσταντῖνος Δραγάσις Παλαιολόγος, ἐκ μητρὸς ἦτο Σέρβος. Παρὰ τῷ πλευρῷ του τότε ἠγωνίσθησαν ὑπὲρ πατρίδος οἱ μὴ Ἕλληνες Ἰωάννης Ἰουστινιάνης καὶ Νικόλαος Βάρβαρος, Γενουήσιος καὶ Ἑνετὸς ἀντιστοίχως.
Οἱ πλεῖστοι «Ἕλληνες» εὐγενεῖς τῆς Βασιλευούσης τότε, ὡς καὶ οἱ «γνήσιοι» Ἕλληνες ἀπόγονοί των σήμερον, ἠσχολοῦντο κυρίως ἐπὶ τοῦ θέματος τῆς ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος...
Ὁ πρῶτος κυβερνήτης τῆς Ἑλλάδος, ὁ Ἰωάννης Ἀντωναμαρία Καποδίστριας, ἐγεννήθη Ἑνετὸς ὑπήκοος καὶ ἦτο ἐκ πατρὸς, κροατικῆς καταγωγῆς.
Ὁ ποιητὴς τοῦ ἐθνικοῦ μας (ἀκόμη) ὕμνου ἦτο ἐξ ἀπωτάτης καταγωγῆς ἐκ Σαλέρνου τῆς Ἰταλίας.
Ὁ «ἐθνάρχης» Ἐλευθέριος Βενιζέλος ἐγεννήθη Ὀθωμανος ὑπήκοος, πιθανῶς δὲ ἑνετικῆς καταγωγῆς. Ὁ «ἐθνάρχης» Κωνσταντῖνος Καραμανλὴς sr. ἐγεννήθη Ὀθωμανος ὑπήκοος.
Ὁ μέγας λαϊκὸς ἡγέτης Ἀνδρέας Γ. Παπανδρέου, ἦτο ἐκ μητρὸς ἀπόγονος Πολωνολιθουανοῦ εὐγενοῦς, τοῦ Σιγισμούνδου Μινέικο.
Ὁ πρῶτος συνοπτικὸς ἱστορικὸς μας, Κωνσταντῖνος Παπαρρηγόπουλος ἐγεννήθη Ὀθωμανος ὑπήκοος. Ὁ πατὴρ του ἐσφάγη ἐν Κωνσταντινουπόλει κατὰ τὰ γεγονότα τοῦ 1821.
Ὁ ἴδιος περὶ τὸ 1844 ζῶν καὶ ἐργαζόμενος πλέον ἐν Ἑλλάδι, ἀπελύθη ἐκ τῆς θέσεώς του ...ὡς ἑτερόχθων, διὰ τοῦ ἐπαισχύντου νόμου τῆς τότε ἀναθεωρητικῆς βουλῆς, ὁ ὁποῖος ἐχώριζε τοὺς κατοίκους τῆς Ἑλλάδος εἰς γνησίους Ἕλληνας καὶ εἰς ἑτερόχθονας. (Ἀσχέτως ἂν οἱ πλεῖστοι, ὡς οἱ πρόγονοί μου Ὑδραῖοι, «γνήσιοι Ἕλληνες» ...ἠλβανοφώνουν).
Ὁ Βαυαρὸς Ὄθων φέρων φουστανέλλαν καὶ τουζλούκια μετὰ τῆς ὀλδεμβουργιανῆς συζύγου του φερούσης κουλουριώτικην ἐνδυμασίαν, ἐδιώχθη ὑπὸ «γνησίων» Ἑλλήνων πολιτικῶν, φερόντων ἡμίψηλον πῖλον ἐκ Λονδίνου καὶ γαλλικὰς ῥεδιγότας. Κάτι παρόμοιον συνέβη καὶ εἰς τὸν διαπρεπέστερον ποιητὴν τοῦ 19ου αἰῶνος τὸν λόρδον Γεώργιον Βύρωνα, ὁ ὁποῖος ἀπέθανε κακῆν κακῶς ἐν Μεσολογγίῳ φέρων σουλιωτικὴν ἐνδυμασίαν, καθυβριζόμενος ὑπὸ πολλῶν ὡς κίναιδος καὶ πράκτωρ τῶν Βρετανῶν...
Καὶ ἐξώσθη ἀπένταρος ὁ Ὄθων, ὁ κομίσας ἐν Ἑλλάδι ὀχετὸν βαυαρικοῦ χρυσοῦ. Ὁ μέσῳ τοῦ πατρὸς του περιθάλψας, σπουδάσας καὶ ἀποκαταστήσας ἑκατοντάδας πτωχῶν ἑλληνοπαίδων. Σύμπασα σχεδὸν ἡ ἐθνικὴ μας Σχολὴ τῆς Ζωγραφικῆς καὶ τῆς Γλυπτικῆς, ἠνδρώθη ἐν Μονάχῳ. Βρυζάκης, Λύτρας, Ἰακωβίδης, Βολανάκης, Γύζης, ἐσπούδασαν καὶ ἔλαμψαν διὰ τῶν χρημάτων τοῦ Βαυαροῦ βασιλέως.
Ἐν πτωχείᾳ ὁ ἐξόριστος Ὄθων, ἔζη ἐν Βαυαρίᾳ, σιτιζόμενος διὰ μηνιαίου ἐμβάσματος τοῦ βασιλέως ἀδελφοῦ του Μαξιμιλιανοῦ, κατώτερον τοῦ μισθοῦ ἑνὸς Βαυαροῦ ὑπουργοῦ. Ἔκαμεν ὅμως οἰκονομίας! Τὸν ἐπεσκέφθη, ὁλίγον πρὸ τοῦ θανάτου του, ὁ πρέσβυς μας Ῥαγκαβῆς καὶ τὸν ἐνημέρωσε περὶ τῶν δραματικῶν ἐξελίξεων τῆς «Μεγάλης Κρητικῆς Ἐπαναστάσεως» (1866).
«Ἐφαίνετο ἄρρωστος», σημειώνει ὁ διπλωμάτης, «ἔτρεμεν ὁλίγον, ἐκ τῆς ἐμφανοῦς ἀσθενείας, ἢ μήπως ἐκ τῆς συγκινήσεως διὰ τὰ γεγονότα ποὺ τοῦ ἀφηγούμην; Διὰ τὸ Ἀρκάδι, τοὺς καταδρομεῖς μας. Συντόμως ἐλύθη ἡ ἀπορία μου. Μὲ δάκρυα ὁ μεγαλειότατος ἐξήγαγε ἀπὸ ἕνα χαρτοφύλακα μίαν ἐπιταγήν. Σημειώσας τὸ ποσόν ...., ὑπέγραψεν.
-Δὲν ἔχω ἄλλα χρήματα πιά. Νὰ τὰ δώσῃς στὸν ἀδελφὸν μας τὸν Γεώργιον (ἐνν. τὸν νέον βασιλέα τῆς Ἑλλάδος). Διὰ τὴν Κρήτην μας»...
Κατόπιν τοῦ ἐζήτησε τοῦτο νὰ μὴν ἀποκαλυφθῇ πρὸ τῆς λυτρώσεως τῆς Κρήτης, διὰ νὰ μὴ δημιουργηθοῦν προβλήματα εἰς τὸν Γεώργιον.
Ὁ Ὄθων δὲν ἀπώλεσε τὸν θρόνον του ἐπειδὴ δὲν εἶχε διάδοχον. Οὔτε ἐπειδὴ δὲν τὸν ἠγάπα ὁ λαός. Ὁ θρόνος του εἶχεν ἤδη χαθεῖ δέκα περίπου ἔτη πρὸ τῆς ἐκθρονίσεώς του, ὅτε υἱοθέτησε ὡς ἐπίσημον πολιτικὴν του τὴν «Μεγάλην Ἰδέαν», τὴν ὁποίαν ἀπὸ ἁπλοῦ ῥητορικοῦ πυροτεχνήματος τοῦ Κωλέττη, μετεσχημάτισεν εἰς ἐπίσημον πολιτικήν. Μίαν πολιτικὴν ἡ ὁποία ἔμελε νὰ ταφῇ τελικῶς μετὰ τοῦ πλέον τραγικοῦ καὶ λαοφιλοῦς βασιλέως τοῦ 20ου αἰῶνος, τοῦ Κωνσταντίνου τοῦ α΄. Ἀπόλεσε τὸν θρόνον συναπολέσας τὴν «ἐκτίμησιν» τῶν Ἄγγλων, οἱ ὁποῖοι εἶχον τὴν ἀπαίτησιν οὗτος νὰ πολιτεύηται ὡς «Βασιλεὺς τῆς Ἑλλάδος», ἐνῶ ὁ ἴδιος ἐθεώρει ἑαυτὸν «Βασιλέα τῶν Ἑλλήνων».
Ὡς «Βασιλεὺς τῶν Ἑλλήνων» ἐπραγματοποίησε ἐκεῖνον τὸ συγκλονιστικὸν ταξίδιόν του εἰς τὴν Σμύρνην http://www.kryphoscholio.com/istoria/kingottosmyrna.html διὰ τοῦ ὁποίου τόσον ἐνεψύχωσε τοὺς σκιαγμένους ἀκόμη τῆς μεγάλης σφαγῆς τοῦ 1821 ὁμογενεῖς μας. Δι᾿ αὐτὴν τὴν σφαγὴν οὐδεὶς μιλᾶ, διότι τότε δὲν εἴχομεν «συνωστισμούς» ὄπως τὸ 1922.
Οἱ βασιλεῖς τῆς Ἑλλάδος ἦσαν «ξένοι», μάλιστα κατὰ γνωστὴν ἔκφρασιν τῶν «προοδευτικῶν», «ξενόφερτοι».
Βεβαίως εἶναι σχετικῶς δύσκολον νὰ ἀνακαλύψῃς ἰθαγενῆ βασιλέα εἰς οἱονδήποτε εὐρωπαϊκὸν κράτος. Ἰθαγενεῖς μονάρχαι ἐνδημοῦν κυρίως εἰς χώρας τῶν ...ἄλλων ἠπείρων.
Ὅμως ΠΟΤΕ Ἕλλην βασιλεύς, προκειμένου νὰ περισώσῃ τὸν θρόνον του δὲν ἔστρεψε τὰ ὅπλα κατὰ τοῦ λαοῦ του, ἀκόμη καὶ ὅταν ὁ λαὸς αὐτὸς τὸν ἠγάπα καὶ τὸν ἤθελεν, ἀλλὰ δὲν τὸν ἤθελον ἐκεῖνοι –ξένοι καὶ ἰθαγενεῖς- οἱ ὁποῖοι ἔχουν τὰ δικὰ των σχέδια.
Ἔφυγεν ἀμαχητὶ ὁ Ὄθων τὸ 1862. Παρητήθη ὁ Κωνσταντῖνος ὁ Στρατηλάτης τοῦ 12-13, ὅταν ἐπεκράτησε τὸ ξενοκίνητον πραξικόπημα τῆς Θεσσαλονίκης καὶ τὰ ἀγγλογαλλικὰ πυροβόλα ἐστόχευσαν τὰς Ἀθήνας τὸ 1916.
Ἔφυγεν ὁ Κωνσταντῖνος ὁ β΄, ὅταν οἱ ἐπίορκοι ἡγέται τοῦ στρατοῦ μας ἠρνήθησαν νὰ τὸν ὑπακούσουν καὶ νὰ κινηθοῦν κατὰ τῶν παρανόμων τοῦ 1967.
Κανεὶς τους δὲν ἐπέστρεψε χωρὶς τὴν θέλησιν τοῦ λαοῦ, ἄνευ δημοψηφίσματος. Ἑνὸς θεσμοῦ τὸν ὁποῖον οἱ σύγχρονοι «προοδευτικοὶ» «δημοκράται» τρέμουν ὡς ὁ διάβολος τὸ λιβάνι....
Ἐν θλίψει σκέπτομαι συχνῶς, ἐσχάτως δὲ συχνότερον, πόσα ἀπὸ τὰ πλέον σιχαμερὰ νομοθετήματα τῶν ἐτῶν τῆς ἐλεεινῆς Τρίτης Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, ἂν ἀντὶ νὰ εἶχον ὑπογραφῇ παρὰ διαφόρων «Προέδρων» της, εἶχον σταλεῖ εἰς τὸ γραφεῖον ἑνὸς βασιλέως, κατὰ πόσον ἡ ὑπογραφὴ αὕτη θὰ ἐτίθετο... Ὑποθετικὰ ἐρωτήματα θὰ μοῦ πῆτε. Ναὶ, ὑποθετικά, ἀλλὰ... ὑπάρχει μέγα καὶ τραγικὸν «ἀλλά»!
Ὁ βασιλεὺς «γνήσιος» ἥ μὴ Ἕλλην, δὲν ἐνδιαφέρεται διὰ τὴν ἐπανεκλογὴν του, οὔτε παύει νὰ λέγεται καὶ νὰ εἶναι βασιλεύς, ὅ,τι καὶ νὰ συμβῇ.
Ὁ βασιλεὺς δὲν περιμένει νὰ δοξασθῇ ὑπὸ τῶν κομμάτων καὶ διὰ τῶν κομμάτων.
Μπορεῖ κάποιοι νὰ τὸν βλέπουν ἁπλῶς ὡς χρυσοστόλιστον παγώνι, ἀλλὰ τὰ πράγματα δὲν εἶναι τόσον ἁπλᾶ.
Ἑκατομμύρια πολιτῶν, ἐν μέσῳ προβεβλημένων καὶ κρατούντων πόρνων καὶ πορνῶν, κιναίδων καὶ ἀπατεώνων, καραγκιόζηδων καὶ κανάγηδων, ἔχουν ἀνάγκην ἑνὸς ἀνθρωπίνου προτύπου προσωπικῆς καὶ οἰκογενειακῆς ζωῆς.
Συνήθως εἶναι αὐτοὶ ποὺ ὑπὸ τῶν «προοδευτικῶν», «πνευματικῶν», «ἐπωνύμων» συμπολιτῶν (;) μας, ἀποκαλοῦνται «ἀνθρωπάκια». Δηλαδὴ ἐκεῖνοι ποὺ πληρώνουν φόρους, ποὺ μὲ καμάρι πᾶνε στὴν ὀρκωμοσίαν τοῦ υἱοῦ τους εἰς τὴν Τρίπολιν, ποὺ δακρύζουν ὅταν περνᾶ ἡ σημαῖα, ποὺ ἂν γίνῃ πόλεμος, πετοῦν τὸ διαβατήριόν τους στὰ σκουπίδια!
Τ᾿ «ἀνθρωπάκια» αὐτά, ὄχι οἱ «ἄλλοι», ἔχουν χρείαν ἑνὸς τελευταίου «φίλτρου» ἀξιοπρεπείας καὶ ἐθνικοῦ συμφέροντος. Κάποιου ποὺ θὰ ἀρνηθῇ αἴφνης νὰ ὑπογράψῃ κάποιον κατάπτυστον ἔγγραφον διὰ τοῦ ὁποίου κάποιος σύγχρονος «Καρακάλλας» δύναται νὰ μετατρέψῃ τὴν Ἑλλάδα εἰς ...«τέως Ἑλλάδα»!
 |
| 20-12-1959. Μετὰ 107 ἔτη, Γερμανοὶ διπλωμάται, παραδίδουν τελετουργικῶς,εἰς τὸν βασιλέα Παῦλον, τὸ Στέμμα, τὸ Σκῆπτρον καὶ τὸ Ξῖφος τοῦ Ὄθωνος |
Τώρα βεβαίως, διὰ τῆς ἐπεκτάσεως καὶ ἀποδόσεως τῆς «τιμῆς» τοῦ ἰθαγενοῦς ὑπὸ τοῦ συγχρόνου Καρακάλλα τῆς πατρίδος μας, εἰς πάντα προστυχόντα κάτοικον αὐτῆς, ὅλα ταῦτα καθίστανται περιττά...
(ΣΗΜ.: Ὁ αὐτοκράτωρ Καρακάλλας ἦτο ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος, προκειμένου νὰ καλύψῃ τὰς σπατάλους ἀνάγκας του, ἐπεξέτεινε τὴν ἀπόδοσιν τῆς ἰδιότητος τοῦ Ῥωμαίου πολίτου καθ᾿ ἅπασαν τὴν ἐπικράτειαν, ὥστε νὰ δρέψῃ φόρους).
Ὁ ἀείμνηστος βασιλεὺς Ὄθων λοιπὸν δὲν ἦτο «γνήσιος Ἕλλην», ἦτο Βαυαρός. Ὀρθόν!
Ἀλλὰ καὶ ὁ τελευταῖος καὶ ἡρωικὸς βασιλεὺς τῆς ἑλληνορωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, ὁ Κωνσταντῖνος Δραγάσις Παλαιολόγος, ἐκ μητρὸς ἦτο Σέρβος. Παρὰ τῷ πλευρῷ του τότε ἠγωνίσθησαν ὑπὲρ πατρίδος οἱ μὴ Ἕλληνες Ἰωάννης Ἰουστινιάνης καὶ Νικόλαος Βάρβαρος, Γενουήσιος καὶ Ἑνετὸς ἀντιστοίχως.
Οἱ πλεῖστοι «Ἕλληνες» εὐγενεῖς τῆς Βασιλευούσης τότε, ὡς καὶ οἱ «γνήσιοι» Ἕλληνες ἀπόγονοί των σήμερον, ἠσχολοῦντο κυρίως ἐπὶ τοῦ θέματος τῆς ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος...
Ὁ πρῶτος κυβερνήτης τῆς Ἑλλάδος, ὁ Ἰωάννης Ἀντωναμαρία Καποδίστριας, ἐγεννήθη Ἑνετὸς ὑπήκοος καὶ ἦτο ἐκ πατρὸς, κροατικῆς καταγωγῆς.
Ὁ ποιητὴς τοῦ ἐθνικοῦ μας (ἀκόμη) ὕμνου ἦτο ἐξ ἀπωτάτης καταγωγῆς ἐκ Σαλέρνου τῆς Ἰταλίας.
Ὁ «ἐθνάρχης» Ἐλευθέριος Βενιζέλος ἐγεννήθη Ὀθωμανος ὑπήκοος, πιθανῶς δὲ ἑνετικῆς καταγωγῆς. Ὁ «ἐθνάρχης» Κωνσταντῖνος Καραμανλὴς sr. ἐγεννήθη Ὀθωμανος ὑπήκοος.
Ὁ μέγας λαϊκὸς ἡγέτης Ἀνδρέας Γ. Παπανδρέου, ἦτο ἐκ μητρὸς ἀπόγονος Πολωνολιθουανοῦ εὐγενοῦς, τοῦ Σιγισμούνδου Μινέικο.
Ὁ πρῶτος συνοπτικὸς ἱστορικὸς μας, Κωνσταντῖνος Παπαρρηγόπουλος ἐγεννήθη Ὀθωμανος ὑπήκοος. Ὁ πατὴρ του ἐσφάγη ἐν Κωνσταντινουπόλει κατὰ τὰ γεγονότα τοῦ 1821.
Ὁ ἴδιος περὶ τὸ 1844 ζῶν καὶ ἐργαζόμενος πλέον ἐν Ἑλλάδι, ἀπελύθη ἐκ τῆς θέσεώς του ...ὡς ἑτερόχθων, διὰ τοῦ ἐπαισχύντου νόμου τῆς τότε ἀναθεωρητικῆς βουλῆς, ὁ ὁποῖος ἐχώριζε τοὺς κατοίκους τῆς Ἑλλάδος εἰς γνησίους Ἕλληνας καὶ εἰς ἑτερόχθονας. (Ἀσχέτως ἂν οἱ πλεῖστοι, ὡς οἱ πρόγονοί μου Ὑδραῖοι, «γνήσιοι Ἕλληνες» ...ἠλβανοφώνουν).
Ὁ Βαυαρὸς Ὄθων φέρων φουστανέλλαν καὶ τουζλούκια μετὰ τῆς ὀλδεμβουργιανῆς συζύγου του φερούσης κουλουριώτικην ἐνδυμασίαν, ἐδιώχθη ὑπὸ «γνησίων» Ἑλλήνων πολιτικῶν, φερόντων ἡμίψηλον πῖλον ἐκ Λονδίνου καὶ γαλλικὰς ῥεδιγότας. Κάτι παρόμοιον συνέβη καὶ εἰς τὸν διαπρεπέστερον ποιητὴν τοῦ 19ου αἰῶνος τὸν λόρδον Γεώργιον Βύρωνα, ὁ ὁποῖος ἀπέθανε κακῆν κακῶς ἐν Μεσολογγίῳ φέρων σουλιωτικὴν ἐνδυμασίαν, καθυβριζόμενος ὑπὸ πολλῶν ὡς κίναιδος καὶ πράκτωρ τῶν Βρετανῶν...
Καὶ ἐξώσθη ἀπένταρος ὁ Ὄθων, ὁ κομίσας ἐν Ἑλλάδι ὀχετὸν βαυαρικοῦ χρυσοῦ. Ὁ μέσῳ τοῦ πατρὸς του περιθάλψας, σπουδάσας καὶ ἀποκαταστήσας ἑκατοντάδας πτωχῶν ἑλληνοπαίδων. Σύμπασα σχεδὸν ἡ ἐθνικὴ μας Σχολὴ τῆς Ζωγραφικῆς καὶ τῆς Γλυπτικῆς, ἠνδρώθη ἐν Μονάχῳ. Βρυζάκης, Λύτρας, Ἰακωβίδης, Βολανάκης, Γύζης, ἐσπούδασαν καὶ ἔλαμψαν διὰ τῶν χρημάτων τοῦ Βαυαροῦ βασιλέως.
Ἐν πτωχείᾳ ὁ ἐξόριστος Ὄθων, ἔζη ἐν Βαυαρίᾳ, σιτιζόμενος διὰ μηνιαίου ἐμβάσματος τοῦ βασιλέως ἀδελφοῦ του Μαξιμιλιανοῦ, κατώτερον τοῦ μισθοῦ ἑνὸς Βαυαροῦ ὑπουργοῦ. Ἔκαμεν ὅμως οἰκονομίας! Τὸν ἐπεσκέφθη, ὁλίγον πρὸ τοῦ θανάτου του, ὁ πρέσβυς μας Ῥαγκαβῆς καὶ τὸν ἐνημέρωσε περὶ τῶν δραματικῶν ἐξελίξεων τῆς «Μεγάλης Κρητικῆς Ἐπαναστάσεως» (1866).
 |
| 1865. Ἡ τελευταία φωτογραφία. Ἐξόριστος καὶ (ὄχι μόνον ἐνδυματολογικῶς) ἀμετανόητος. |
«Ἐφαίνετο ἄρρωστος», σημειώνει ὁ διπλωμάτης, «ἔτρεμεν ὁλίγον, ἐκ τῆς ἐμφανοῦς ἀσθενείας, ἢ μήπως ἐκ τῆς συγκινήσεως διὰ τὰ γεγονότα ποὺ τοῦ ἀφηγούμην; Διὰ τὸ Ἀρκάδι, τοὺς καταδρομεῖς μας. Συντόμως ἐλύθη ἡ ἀπορία μου. Μὲ δάκρυα ὁ μεγαλειότατος ἐξήγαγε ἀπὸ ἕνα χαρτοφύλακα μίαν ἐπιταγήν. Σημειώσας τὸ ποσόν ...., ὑπέγραψεν.
-Δὲν ἔχω ἄλλα χρήματα πιά. Νὰ τὰ δώσῃς στὸν ἀδελφὸν μας τὸν Γεώργιον (ἐνν. τὸν νέον βασιλέα τῆς Ἑλλάδος). Διὰ τὴν Κρήτην μας»...
Κατόπιν τοῦ ἐζήτησε τοῦτο νὰ μὴν ἀποκαλυφθῇ πρὸ τῆς λυτρώσεως τῆς Κρήτης, διὰ νὰ μὴ δημιουργηθοῦν προβλήματα εἰς τὸν Γεώργιον.
Ὁ Ὄθων δὲν ἀπώλεσε τὸν θρόνον του ἐπειδὴ δὲν εἶχε διάδοχον. Οὔτε ἐπειδὴ δὲν τὸν ἠγάπα ὁ λαός. Ὁ θρόνος του εἶχεν ἤδη χαθεῖ δέκα περίπου ἔτη πρὸ τῆς ἐκθρονίσεώς του, ὅτε υἱοθέτησε ὡς ἐπίσημον πολιτικὴν του τὴν «Μεγάλην Ἰδέαν», τὴν ὁποίαν ἀπὸ ἁπλοῦ ῥητορικοῦ πυροτεχνήματος τοῦ Κωλέττη, μετεσχημάτισεν εἰς ἐπίσημον πολιτικήν. Μίαν πολιτικὴν ἡ ὁποία ἔμελε νὰ ταφῇ τελικῶς μετὰ τοῦ πλέον τραγικοῦ καὶ λαοφιλοῦς βασιλέως τοῦ 20ου αἰῶνος, τοῦ Κωνσταντίνου τοῦ α΄. Ἀπόλεσε τὸν θρόνον συναπολέσας τὴν «ἐκτίμησιν» τῶν Ἄγγλων, οἱ ὁποῖοι εἶχον τὴν ἀπαίτησιν οὗτος νὰ πολιτεύηται ὡς «Βασιλεὺς τῆς Ἑλλάδος», ἐνῶ ὁ ἴδιος ἐθεώρει ἑαυτὸν «Βασιλέα τῶν Ἑλλήνων».
Ὡς «Βασιλεὺς τῶν Ἑλλήνων» ἐπραγματοποίησε ἐκεῖνον τὸ συγκλονιστικὸν ταξίδιόν του εἰς τὴν Σμύρνην http://www.kryphoscholio.com/istoria/kingottosmyrna.html διὰ τοῦ ὁποίου τόσον ἐνεψύχωσε τοὺς σκιαγμένους ἀκόμη τῆς μεγάλης σφαγῆς τοῦ 1821 ὁμογενεῖς μας. Δι᾿ αὐτὴν τὴν σφαγὴν οὐδεὶς μιλᾶ, διότι τότε δὲν εἴχομεν «συνωστισμούς» ὄπως τὸ 1922.
Οἱ βασιλεῖς τῆς Ἑλλάδος ἦσαν «ξένοι», μάλιστα κατὰ γνωστὴν ἔκφρασιν τῶν «προοδευτικῶν», «ξενόφερτοι».
Βεβαίως εἶναι σχετικῶς δύσκολον νὰ ἀνακαλύψῃς ἰθαγενῆ βασιλέα εἰς οἱονδήποτε εὐρωπαϊκὸν κράτος. Ἰθαγενεῖς μονάρχαι ἐνδημοῦν κυρίως εἰς χώρας τῶν ...ἄλλων ἠπείρων.
Ὅμως ΠΟΤΕ Ἕλλην βασιλεύς, προκειμένου νὰ περισώσῃ τὸν θρόνον του δὲν ἔστρεψε τὰ ὅπλα κατὰ τοῦ λαοῦ του, ἀκόμη καὶ ὅταν ὁ λαὸς αὐτὸς τὸν ἠγάπα καὶ τὸν ἤθελεν, ἀλλὰ δὲν τὸν ἤθελον ἐκεῖνοι –ξένοι καὶ ἰθαγενεῖς- οἱ ὁποῖοι ἔχουν τὰ δικὰ των σχέδια.
Ἔφυγεν ἀμαχητὶ ὁ Ὄθων τὸ 1862. Παρητήθη ὁ Κωνσταντῖνος ὁ Στρατηλάτης τοῦ 12-13, ὅταν ἐπεκράτησε τὸ ξενοκίνητον πραξικόπημα τῆς Θεσσαλονίκης καὶ τὰ ἀγγλογαλλικὰ πυροβόλα ἐστόχευσαν τὰς Ἀθήνας τὸ 1916.
Ἔφυγεν ὁ Κωνσταντῖνος ὁ β΄, ὅταν οἱ ἐπίορκοι ἡγέται τοῦ στρατοῦ μας ἠρνήθησαν νὰ τὸν ὑπακούσουν καὶ νὰ κινηθοῦν κατὰ τῶν παρανόμων τοῦ 1967.
Κανεὶς τους δὲν ἐπέστρεψε χωρὶς τὴν θέλησιν τοῦ λαοῦ, ἄνευ δημοψηφίσματος. Ἑνὸς θεσμοῦ τὸν ὁποῖον οἱ σύγχρονοι «προοδευτικοὶ» «δημοκράται» τρέμουν ὡς ὁ διάβολος τὸ λιβάνι....
Ἐν θλίψει σκέπτομαι συχνῶς, ἐσχάτως δὲ συχνότερον, πόσα ἀπὸ τὰ πλέον σιχαμερὰ νομοθετήματα τῶν ἐτῶν τῆς ἐλεεινῆς Τρίτης Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, ἂν ἀντὶ νὰ εἶχον ὑπογραφῇ παρὰ διαφόρων «Προέδρων» της, εἶχον σταλεῖ εἰς τὸ γραφεῖον ἑνὸς βασιλέως, κατὰ πόσον ἡ ὑπογραφὴ αὕτη θὰ ἐτίθετο... Ὑποθετικὰ ἐρωτήματα θὰ μοῦ πῆτε. Ναὶ, ὑποθετικά, ἀλλὰ... ὑπάρχει μέγα καὶ τραγικὸν «ἀλλά»!
Ὁ βασιλεὺς «γνήσιος» ἥ μὴ Ἕλλην, δὲν ἐνδιαφέρεται διὰ τὴν ἐπανεκλογὴν του, οὔτε παύει νὰ λέγεται καὶ νὰ εἶναι βασιλεύς, ὅ,τι καὶ νὰ συμβῇ.
Ὁ βασιλεὺς δὲν περιμένει νὰ δοξασθῇ ὑπὸ τῶν κομμάτων καὶ διὰ τῶν κομμάτων.
Μπορεῖ κάποιοι νὰ τὸν βλέπουν ἁπλῶς ὡς χρυσοστόλιστον παγώνι, ἀλλὰ τὰ πράγματα δὲν εἶναι τόσον ἁπλᾶ.
Ἑκατομμύρια πολιτῶν, ἐν μέσῳ προβεβλημένων καὶ κρατούντων πόρνων καὶ πορνῶν, κιναίδων καὶ ἀπατεώνων, καραγκιόζηδων καὶ κανάγηδων, ἔχουν ἀνάγκην ἑνὸς ἀνθρωπίνου προτύπου προσωπικῆς καὶ οἰκογενειακῆς ζωῆς.
Συνήθως εἶναι αὐτοὶ ποὺ ὑπὸ τῶν «προοδευτικῶν», «πνευματικῶν», «ἐπωνύμων» συμπολιτῶν (;) μας, ἀποκαλοῦνται «ἀνθρωπάκια». Δηλαδὴ ἐκεῖνοι ποὺ πληρώνουν φόρους, ποὺ μὲ καμάρι πᾶνε στὴν ὀρκωμοσίαν τοῦ υἱοῦ τους εἰς τὴν Τρίπολιν, ποὺ δακρύζουν ὅταν περνᾶ ἡ σημαῖα, ποὺ ἂν γίνῃ πόλεμος, πετοῦν τὸ διαβατήριόν τους στὰ σκουπίδια!
Τ᾿ «ἀνθρωπάκια» αὐτά, ὄχι οἱ «ἄλλοι», ἔχουν χρείαν ἑνὸς τελευταίου «φίλτρου» ἀξιοπρεπείας καὶ ἐθνικοῦ συμφέροντος. Κάποιου ποὺ θὰ ἀρνηθῇ αἴφνης νὰ ὑπογράψῃ κάποιον κατάπτυστον ἔγγραφον διὰ τοῦ ὁποίου κάποιος σύγχρονος «Καρακάλλας» δύναται νὰ μετατρέψῃ τὴν Ἑλλάδα εἰς ...«τέως Ἑλλάδα»!
3 σχόλια:
Ἀγαπητέ Σωτήριε, τό πρόβλημα τῆς ὑποτιθέμενης Δημοκρατίας μας εἶναι ὅτι ἐνσωμάτωσε, μεγεθύνοντάς τα,τά κακῶς κείμενα τῆς βασιλείας, τήν ὁποία οἱ ὑποτιθέμενοι δημοκράτες λοιδωροῦν. Ὡστόσο, ἀπό τά 4 πολιτειακά δημοψηφίσματα τοῦ 20οῦ αἰ., μόνο αὐτό τοῦ 1974 μπορεῖ νά θεωρηθεῖ γενόμενο κανονικῶς. Στόν Κωνσταντῖνο Β' καταλογίζω ὅτι συμπεριφέρθη περίπου ὅπως οἱ κομμουνισταί! Ἀφοπλίστηκαν στή Βάρκιζα καί λίγο ἀργότερα μόνοι τους τέθηκαν ἐκτός νόμου καί κανόνων. Τότε γιατί προσῆλθον εἰς Βάρκιζαν; Ὁμοίως, ὁ Κωνσταντῖνος Β' προσεπάθησε νά ἀνατρέψει τούς δικτάτορες στίς 13.12.1967. Τότε γιατί συναίνεσε σέ ὅ,τι ἐκεῖνοι ἔπραξαν στίς 21 Ἀπριλίου, ἐνῶ δέχθηκε εἰσηγήσεις γιά ἤρεμη ἀπόκρουση τῶν πραξικοπηματιῶν, προτοῦ ἑδραιωθοῦν, τίς κρίσιμες πρῶτες ὧρες τῆς 21ης Ἀπριλίου; Κάθε πρᾶγμα στόν καιρό του, λέει ὁ λαός.
Ἀγαπητὲ ἀξιοπρεπέστατε Προαστείατρε.
Ἔχεις ἀπόλυτον -δυστυχῶς- δίκαιον!
Ἂν ὑπῆρξε μία περίπτωσις καθ᾿ ἣν ὁ ἐκπρόσωπος τῆς ἐν Ἑλλάδι μοναρχίας ἔπρεπε νὰ ἀπεμπολήσῃ τὰς οἰκογενειακὰς παραδόσεις καὶ νὰ στρέψῃ τὰ ὅπλα καθ᾿ Ἑλλήνων, ἔστω καὶ ἐπιόρκων, ἦτο αὐτή, τότε.
Ὁ βασιλεύς, 27ετὴς μὴν τὸ ξεχνοῦμε, χωρὶς τὴν συμβουλὴν πλέον τοῦ πιστωτέρου συμβούλου τοῦ στέμματος, λόγῳ βλακώδους ῥήξεως, τοῦ Μεγάλου Γεωργίου Παπανδρέου τοῦ Α΄, ἐπίστευσεν ὅτι οἱ Ἕλληνες ἀξιωματικοὶ «του», θὰ ὑπετάσσοντο εἰς αὐτὸν πρὸς τὸν ὁποῖον εἶχον καταθέσει τὴν στρατιωτικὴν καὶ ἀνδρικὴν των τιμήν.
Δυστυχῶς οἱ βασιλεῖς ἀποτελοῦν ἰδίαν κατηγορίαν ἀνθρωποτύπου. Φρονοῦν συνήθως ὅτι τὰ «pacta sunt servanda», (τὰ συμπεφωνηθέντα εἰσὶ τηρητέα).
Διεψεύσθη. Ἠκολούθησε τὴν πεπατημένην τῶν προγόνων του. Ἐνῶ «ἐσύναξε τὸ στράτευμα», δὲν ἐξεφώνησε τὴν καθοριστικὴν λέξιν «Πῦρ».
Οὔτω Αὐτὸς παρέμεινε μὲ τὰς χείρας καθαρὰς ἐξ ἑλληνικοῦ αἵματος, ὁ δὲ θρόνος ΜΑΣ, ἐμολύνθη ὑπὸ τῶν νώτων ὅλων αὐτῶν τῶν ταρταρίνων, τῶν ὑπογραφόντων ἔκτοτε ἀνενδοιάστως κάθε τί βρωμερὸν καὶ ὀλέθριον, προσκομιζόμενον ὑπὸ παντὸς μητραλοίου «πολιτικοῦ».
Τὸ φρικτώτερον λάθος του -ἔγκλημα- ἦτο ὅμως τὸ 1974, ὅταν ὁ κάθε κανάγιας «ἀντιστασιακὸς» τοῦ Καρτιὲ Λατέν, τοῦ Μόντρεαλ, τοῦ Βούπερταλ καὶ τοῦ Λονδίνου, κατέφθασεν εἰς τὴν «ἔρημον χώραν», ἐκεῖνος καρτερικῶς περίμενε νὰ τὸν καλέσουν (ποιοί;), ὡς τὸν μόνον -πράγματι- ἀντιστασιακόν!
Ποιὸς νὰ τὸν καλέσῃ; Ὁ ἄφιλος ῥίψασπις «ἐθνάρχης»; Ὁ «σοσιαληστὴς» Ἀ.Γ.Π.; Ὁ κρετῖνος Μαῦρος;
Ἰδοῦ ἡ ἀχίλειος πτέρνα τῆς Βασιλείας! Αὐτὴ ἡ ὁποία κάνει ἀνθρώπους βασιλόφρονας, ὡς ἐγώ, νὰ τὸ «βουλώνουν».
Δὲν μπορεῖ ἡ μεσαιωνικοῦ τύπου αἴσθησις τῆς ἀξιοπρεπείας, τῆς ἀνδροπρεπείας, τοῦ πατριωτισμοῦ, νὰ ἀνταγωνισθῇ τὸν γκαιμπελισμόν, τὴν κατεργαριάν, τὴν ἀνανδρίαν, τὴν δημοκοπίαν.
Δι᾿ αὐτὸ θὰ εἴμεθα πάντοτε (;) ἀπὸ κάτω.
Δι᾿ αὐτὸ τὰ ἰδεώδη μας θὰ ἀνακαλοῦνται πάντοτε ὑπὸ τῶν ἀφρόνων, ὅταν ἡ σήψις θὰ φθάνῃ μέχρις μυελοῦ ὀστέων, ὅταν ἡ ἀξιοπρέπεια θὰ φθάνῃ εἰς τὸν πάτον τῆς βαρέλας...
Ὅμως ἡμεῖς, λόγῳ ἰδιοσυστασίας, θὰ παραμένωμε «γραφικοί», πιστοὶ εἰς τὰ συντηρητικὰ ἰχνοστοιχεῖα τῆς στρατιωτικῆς, πολιτικῆς καὶ ἐθνικῆς (κυρίως) τιμῆς.
Θὰ παραμείνωμε μονήρεις φαροφύλακες ἑνὸς φάρου πρὸ τοῦ ὁποίου τὰ κρουαζιερόπλοια ἀποφεύγουν νὰ διέρχωνται. Ἑνὸς φάρου, πρὸ τοῦ ὁποίου, εἴμεθα βέβαιοι, ταχέως ἢ βραδέως, θὰ διέλθουν αἱ τριήρεις τοῦ καθημαγμένου ὑπὸ τοῦ Ξέρξου «Κλεινοῦ Ἄστεος».
Ωραιο κειμενο,αλλα το "Οθωμανος υπηκοος" κακως το χρησημοποιεις ως δειγμα "ξενικοτητας".Οι προγονοι ολων μας καποτε "Οθωμανοι υπηκοοι" ηταν αλλα δεν σημαινει πως επαψαν να ειναι Ελληνες. Η Εθνικη καταγωγη ειναι αιμα και οχι μια (αναγκαστικη) ληξιαρχικη καταχωρηση.
Δημοσίευση σχολίου