Ὅταν ἡ Ἀρχαία Ἑλληνικὴ Τραγωδία συναντᾷ τὴν Βίβλον.

Julius Schnorr von Carolsfeld, «Ἰεφθάε».

Τὴν 26ην Φεβρουαρίου 1752, ὁ Γεώργιος Φρειδερῖκος Χαῖνδελ παρουσιάζει τὸ τελευταῖον του ὁρατόριον, τὸν «Ἰεφθάε».
Ὁ Ἰεφθάε εἶναι, κατὰ τοὺς «Κριτάς», Κεφ. 11, ἕνας Ἑβραῖος στρατηλάτης, ποὺ πρὸ μιᾶς κρισίμου ἐκστρατείας τάζει πρὸς τὸν Κύριον, ἄμα τῇ νίκῃ του, νὰ προσφέρῃ πρὸς  Αὐτὸν θυσίαν, τὸ πρῶτον πλᾶσμα ποὺ θὰ ἀντικρύσῃ, ὅταν ξαναγυρίσῃ στὸν τόπον του!
Ἐπιστρέφων νικητής, ὑπόκειται εἰς τὴν ὀδυνηρᾶν ὑπαπαντήν τῆς θυγατρὸς του, ἡ ὁποία σπεύδει νὰ ὑποδεχθῇ τὸν τροπαιοῦχον πατέρα της...

 

Ἰωάννης-Βαπτιστὴς Τιέπολο (Ἡ θυσία τῆς Ἰφιγενείας)

Πρόκειται διὰ τὴν ἀντιστροφὴν τῆς εὐριπιδείου «Ἰφιγενείας ἐν Αὐλίδι», ὅπου ὁ μάντις Κάλχας ζητεῖ τὴν θυσίαν τῆς Ἰφιγενείας ὑπὸ τοῦ Ἀγαμέμνονος, προκειμένου τὸ στράτευμα νὰ ἀπάρῃ διὰ τὴν Τροίαν.

Καὶ οἱ δύο στρατηλάται, Ἰεφθάε καὶ Ἀγαμέμνων, εἶναι παγιδευμένοι, ὁ πρῶτος εἰς τὰς βουλήσεις τῆς Ἀρτέμιδος -ὅπως ἐκδηλοῦνται διὰ τοῦ Κάλχαντος-, ὁ δεύτερος εἰς τὸ ἴδιον του τὸ τᾶμα.

Φρονῶ ὅτι τὸ δραματουργικὸν στοιχεῖον τῆς λεγομένης «τραγικῆς εἰρωνείας», προβάλλεται ἰσχυρότερον εἰς τὴν περίπτωσιν τοῦ Ἰεφθάε...

Σκέπτομαι ὅτι ἂν ὁ Εὐριπίδης εἶχε ζήσει εἰς τὰ χρόνια τῶν Πτολεμαίων, δὲν θἆχε ἀφήσει μίαν τέτοιαν εὐκαιρίαν ἀνεκμετάλλευτον!
Τὸ κενὸν «κλείνει» ὁ Χαῖνδελ διὰ τοῦ ὀρατορίου του.

Τὰ προτεινόμενα μουσικὰ τεμμάχια εἶναι, διὰ μὲν τὸν «Ἰεφθάε», ἡ περίφημος ἄρια «Deeper, and deeper still....» 

http://www.youtube.com/watch?v=gjqYMnLlq9w&feature=related.

Διὰ τὴν Ἰφιγένειαν, τὶ ἄλλον;
Χριστόφορος-Βιλιβᾶλδος Ἱππότης τοῦ Γκλούκ. Εἰσαγωγὴ εἰς τὴν «Ἰφιγένειαν ἐν Αὐλίδι», εἰς μίαν πρόσφατον ἠχογράφησιν τοῦ 2008, μὲ τὴν Συμφωνικὴν Ὀρχήστραν τῆς Βιέννας.

http://www.youtube.com/watch?v=kr_5OVn3EkY