Στὸν «χειροῦργον»...

Σιχαίνομαι νὰ ὁμιλῶ περὶ τῶν κοινωνικῶν θεμάτων δι᾿ ἰατρικῶν ὅρων. 
Συνήθως τὸ πράττουν οἱ ἐπιρρεπεῖς εἰς τὰς ἀκραίας λύσεις.
Ὅμως ἡ Πατρίς ἔχει προσβληθεῖ ἀνηκέστως ὑπὸ γαγγραίνης.
Οὐδεὶς ἐν τούτοις τολμᾶ νὰ καλέσῃ τὸν «χειροῦργον» (sic).
Προτιμοῦν νὰ περιφέρουν τὸ ἡμιθανὲς σκήνωμα, ἀπὸ τὸ «Γεννηματᾶς» εἰς τὸ «Μετροπόλιταν», μὴ ἀποφεύγοντες (τινές) καὶ τὰς ἐπαλείψεις μὲ ἰαματουργὸν λαδάκι ἐκ τῆς ἀκοιμήτου κανδήλας τοῦ Ὁσίου Σαμουήλ.