Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΣΥΛΛΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΓΟΝΟΙ ΤΟΥ
Ή
(ΑΣΥΜΜΕΤΡΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙ ΣΥΜΜΕΤΡΙΚΩΤΑΤΩΝ ΔΡΑΣΕΩΝ, ΕΠ᾿ ΑΦΟΡΜΗ ΤΩΝ ΔΑΣΙΚΩΝ ΠΥΡΚΑΪΩΝ ΤΟΥ 2007).
ΠΡΟΣΟΧΗ! ΑΙΣΘΗΤΙΚΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ! ΚΕΙΜΕΝΟΝ ΕΙΣ «ΜΟΝΟΤΟΝΙΚΟΝ» ΙΔΙΩΜΑ, ΛΟΓΩ ΒΛΑΒΗΣ Η/Υ.
ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΕΠΙΓΟΝΟΙ ΤΟΥ ΣΥΛΛΑ (ΚΑΙ ΟΙ ΟΛΙΓΟΙ ΤΟΥ ΑΔΡΙΑΝΟΥ).
Ο Λεύκιος Κορνήλιος Σύλλας Φήλιξ (LUCIUS CORNELIUS SULLA FELIX), που τ’ όνομά του σημαίνει: LUCIUS Φωτεινός-Λύκειος-Άνθρωπος του Φωτός + CORNELIUS εκ της ενδόξου πιθανώς Ετρουσκικής Κορνηλίας γενεάς (Gens Cornelia) της Ρώμης + SULLA Σύλλας το όνομά του + FELIX ευτυχισμένος, έζησε και έδρασε από το 138 μέχρι το 78 π. Χ.
Υπήρξε εκπληκτικών ικανοτήτων πολυνίκης στρατηγός, νικητής του Ιουγούρθα, του Μιθριδάτου, των Κίμβρων και των Τευτόνων και ένας από τους πιο αιμοσταγείς δικτάτορας της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας.
Έπασχε από κάποιο περίεργο δερματικό νόσημα, ίσως αφροδίσιο, το οποίο τον έκανε να αισθάνεται ότι καίγεται σ’ όλο του το σώμα. Οι συνάνθρωποί του τον πλησίαζαν με τρόμο για την σκληρότητά του και αηδία για την αποφορά του. Μόνη ανακούφιση εύρισκε βυθιζόμενος στα θαυματουργά νερά της Αιδηψού, όπου σήμερα ακόμη το λαμπρότερο ξενοδοχείο της φέρει το όνομά του «ΘΕΡΜΑΙ ΣΥΛΛΑ». Όπως “καιγόταν” ο ίδιος, αρεσκόταν να πυρπολεί ο,τιδήποτε ήταν χαρίεν, δροσερό και ευχάριστο στον άνθρωπο.
Η κακή μοίρα του τόπου αυτού, που άλλοτε κατωκείτο από Έλληνας, ήτοι ανθρώπους του ΣΈΛΛΑΟΣ -του φωτός-, τώρα δε από μισοκάλλους, μωροδόξους και εθελοδούλους BALKANSKII, έφερε τον στρατηγό μας στην Αττική να πολιορκεί το Δαιμόνιον Πτολίεθρον του Θησέως κατά τον α΄ Μιθριδατικό πόλεμο. Το κακό μάτι του έπεσεν αμέσως στα πλούσια αττικά δάση και άλση. Αφού από ‘κεί προμηθεύθηκε τα χρειαζούμενα για τις πολιορκητικές του μηχανές, τα παρέδοσε στη φωτιά. Τα αυτιά του ήσαν σαν των σημερινών κατοίκων της χώρας. Άκουγαν μόνο τον φρικαλέο κρότο των φλεγομένων παλαιών κωνοφόρων. Δεν άκουγαν καθόλου τον θρήνο των Δρυάδων, των Σατύρων και των άλλων ντροπαλών πλασμάτων του μυστηριώδους και μυσταγωγικού σελλασφόρου Ελληνικού Λυκόφωτος…
Και άλλοι είχαν πριν τον Σύλλα «επισκεφθεί» την Ατθίδα Γην. Ο Ξέρξης, ο Αρχίδαμος της Σπάρτης, ο Λύσσανδρος. Πολλοί εξ αυτών, εις τα πλαίσια της «οικονομίας του πολέμου», κατέκοψαν τα παραγωγικά της δένδρα, τις συκιές, τις ελιές και τ’ αμπέλια της. ‘Όμως κανείς μέχρι τότε δεν είχε στραφεί κατά των αθώων ακάρπων δένδρων τα οποία προσέφεραν απλώς την ομορφιά, τις θείες οσμές των και στέγην εις τις ελαφροϊσκιωτες υπάρξεις.
Η Pax Romana και η Αυτοκρατορία, μέσα από την μέριμνα σπουδαίων ΕΛΛΗΝΩΝ (ελληνοψύχων δηλαδή) ανδρων, αυτοκρατόρων και μη (Νέρων, Αδριανός, Φιλόπαππος, Ηρώδης ο Αττικός και πλείστοι άλλοι), έφεραν την αναζωογόνηση των Αθηνών και του Αττικού τοπίου. Τα άλση και τα δάση ανεβλάστησαν και έγιναν περισσότερα. Μετά ακολούθησε ο μαύρος Μεσαίων. Νέοι καταστροφείς και πυρποληταί. Ο Αλάριχος, οι Τούρκοι και τέλος η τρομερωτάτη φυλή των BALKANSKII, φρικαλέον συμπίλημα όλων των προασελγησάντων.
Αξιοποίηση ονομάστηκε κάθε δραστηριότης των BALKANSKII επί της γης του Θησέως (και πάσης πόλεως χώρας και των αισχρότητι οικούντων εν αυτή). Λες και μέχρι τότε όλα ήσαν ανάξια και οι BALKANSKII θα εποίουν αξίαν επ’ αυτών…
ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ.
Συχνότατα, είτε υπό το κράτος ισχυρών συναισθηματικών συγκινήσεων, είτε εξ ανεπαρκείας λογικής προσεγγίσεως ενός ζητήματος, τρεπόμεθα εις ένα τύπον θεωρήσεως κάποιων ζητημάτων, τον καλούμενον «μεταφυσικόν».
Βυθιζόμενος ο γράφων κατά καιρούς εις σκέψεις και στοχασμούς σχετικούς προς την μοίραν και τας τύχας, τόσον του ανθρωπίνου στοιχείου, το οποίον έζησε και ζεί επί του γεωγραφικού χώρου ΕΛΛΑΣ, των καταλοίπων αυτού (γραπτού, εικαστικού ή αρχιτεκτονικού χαρακτήρος), όσον και αυτού τούτου του τόπου, ως γεωμορφολογία, ως ιδιοσυστασία, ως πανίς, ως χλωρίς, απεκόμιζεν (ο γράφων) ποικίλα συμπεράσματα και θεωρήσεις.
Αφού ούτος εξήλθεν, εις σχετικώς όψιμον ηλικίαν, εκ της πεποιθήσεως περί μιας εγγενούς υπεροχής του πληθυσμιακού στοιχείου της Ελλάδος, έναντι άλλων, κατέληξεν εις συμπεράσματα αναστρόφου προελεύσεως. Αλλά επ’ αυτού αργότερον…
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ-ΠΟΛΙΣ-ΠΟΛΙΤΗΣ
(ΔΗΛΑΔΗ ΑΝΑΓΡΑΜΜΑΤΙΣΘΕΙΣ ΟΠΛΙΤΗΣ).
Αυτό το οποίον χαρακτηρίζομεν ως «ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΝ» και όντως τούτο αποτελεί ως φαινόμενον παγκόσμιον πρωτοτυπίαν, είναι κατ΄ουσίαν μια εκδήλωσις δράσεων, συμπεριφορών και στοχασμών του όντος ΑΝΘΡΩΠΟΣ, καινοφανούς και αρχετυπικού χαρακτήρος.
Πυρήν του φαινομένου αυτού, υπέρ παν άλλον ήτο η δια πρώτην φοράν εν τη ανθρωπίνη ιστορία συγκρότησις κοινωνίας, υπό τον τύπον της ΠΟΛΕΩΣ. Άπαντα τα λοιπά πρωτότυπα στοιχεία, δια των οποίων ακόμη και σήμερον τρέφεται αυτό το οποίον καλείται ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, εξεπήγασαν εκ της ΠΟΛΕΩΣ.
Η ΠΟΛΙΣ, όχι υπό την συμβατικήν και κοινήν τωρα πλέον έννοιαν μιας οικιστικής συνάξεως ανθρώπων, αλλά Η ΠΟΛΙΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ, ήτοι των ΣΥΝΟΙΚΩΝ εκείνων οι οποίοι εδόμησαν την κοινωνίαν των επί των τριών κιόνων της ΕΛΛΗΝΙΚΉΣ ΠΟΛΕΩΣ.
-Επί της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, πρωτίστως του ΣΚΕΠΤΕΣΘΑΙ, του συνέρχεσθαι, του συνεταιρίζεσθαι, του δραν.
-Επί της ΙΣΟΤΗΤΟΣ (ισοτιμίας, ισηγορίας και ισονομίας), δια της οποίας ημποδίζετο συστηματικώς και μανιωδώς πάσα διάκρισις συμπολίτου, μη προερχομένη εκ της γενικής, ή έστω πλειοψηφικής παραδοχής των λοιπών συμπολιτών. Απεδίδετο βεβαίως είς αρχεγόνου φύσεως σεβασμός προς τους επιγόνους κάποιων γενών, των οποίων τα ίχνη επί της ιστορίας της ΠΟΛΕΩΣ διεπλέκοντο προς το στοιχείον της ιερότητος, του πατριωτισμού και κάποιων αξίων συντηρήσεως θεσμών, αλλά ως εκεί! Κάθε υπέρβασις των ορίων αυτών υπέκειτο εις καταστολήν μέσω μιας συμπαγούς, όσον και ετεροκλήτου πολιτικής δυνάμεως, απαρτιζομένης υπό φιλοσόφων, εμπόρων, πολεμιστών, ιερέων, φορτοεκφορτωτών της αγοράς, μεταπραττών κλπ. Είτε διά του ξίφους, είτε διά του υπερόπλου της πολιτείας (σάτιρα-γελοιοποίησις), ο ζηλωτής των ανατολικών δεσποτειών, ταχέως ή βραδέως κατέληγεν επί του εδάφους, ενός εδάφους το οποίον φαίνεται ότι έπαιζε σπουδαίον ρόλον εις την όλην εξέλιξιν των πραγμάτων.
-Επί ενός είδους φιλότητος, μιας ΑΔΕΛΦΟΣΎΝΗΣ, η οποία διέρρεε σύμπαντα τον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΝ, εκδηλουμένης ΜΟΝΟΝ εις στιγμάς δυσκόλους και καθοριστικάς. Κατά τον λοιπόν χρόνον, η φιλότης αυτή κατεσιγάζετο, προκειμένου να εκδηλωθή το ΝΕΙΚΟΣ, όπερ παρήγαγε πέραν των συνήθων συμφορών, άξια λόγου προϊόντα, ως η φιλοσοφία, αι ιδεολογίαι, οι αποικισμοί και αι πάσης φύσεως πολιτισμικαί εκρήξεις, αίτινες δημιουργούν το γοητευτικώτερον μωσαϊκόν ιστορίας όλων των εποχών.
Ολα αυτά τα στοιχεία παρήγαγον μιαν διασποράν του Ελληνικού (πολιτικού δηλαδή) στοιχείου, τουλάχιστον εις τον εγγύς της Ελλάδος χώρον. Κυριώτερον αποτέλεσμα υπήρξεν η σύστασις δύο μεγάλων ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΩΝ τεκτονήσεως ιδεών δύο κατευθύνσεων.
Εν τη Ελληνική ΙΩΝΙΑ κατά κανόνα εγένετο η καταγραφή και η επεξεργασία μιας εντόνου ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ.
Εν τη Ελληνική ΙΤΑΛΙΑ, τη χώρα των μεγάλων και τρομερών ηφαιστείων, κατά κύριον λόγον εγένοντο βυθίσεις εντός του χαώδους κόσμου του ΒΑΘΟΥΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ.
Χωρίς τα ανωτέρω να είναι απόλυτα και αποκλειστικά, η σύνθεσις των ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΩΝ αυτών εγένετο εν τη κοιτίδι του ΕΛΛΗΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, εν Ελλάδι. Το προϊόν της συνθέσεως αυτής, δεν εφυλάσσετο ζηλοτύπως, αλλά εξήγετο προς παγκόσμιον χρήσιν, δια του τελειωτέρου και αποτελεσματικωτέρου πολιτιστικού όπλου όπερ παρήχθη ποτέ, ΤΗΣ ΚΡΑΤΑΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟΥ, ΘΕΙΟΤΑΤΗΣ ΚΑΙ ΠΑΝΣΕΠΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ.
Αι εποχαί παρήρχοντο και λογής φθοραί επήρχοντο επί των ανθρώπων της Ελλάδος της Ιωνίας και της Ιταλίας. Κατακτήσεις, παρακμαί, αφανισμοί, αφομοιώσεις, επέτυχον την εξάλειψιν του ελληνικού στοιχείου εις τας δύο τελευταίας και ηλλοίωσαν δραματικώς την υπόστασιν των κατοίκων της κοιτίδος, της Ελλάδος. Φοβεραί χειρουργικαί επεμβάσεις, διεξαχθείσαι δι’ ελληνικών χειρών, έπληξαν τον κορμόν του ΕΘΝΟΥΣ των Ελλήνων καθ’ όλον το εύρος αυτού. Μία αργόσυρτος και μεθοδική επέμβασις, ωδήγησε εν τέλει και εις αυτήν την κατάργησιν της γλώσσης των Ελλήνων, γενομένη εν μέσω γλοιωδών πανηγυρισμών, περί τα τέλη του κ΄ αιώνος, όπως επανηγύριζον οι πεπτωκότες Αθηναίοι, όταν ο Λύσσανδρος εκρήμνιζε τα Μακρά Τείχη του Άστεός των…
Αμέσως μετά, ήρξατο νέος αγών αποδομήσεως του οργάνου μεταδόσεως της γλώσσης αυτής, ήτοι του αλφαβήτου της και του εν γένει τρόπου γραφής της, του ενισχυμένου δια στοιχείων καταλλήλων να την καταστήσουν επεκτάσιμον και περαιτέρω παραγωγικήν.
Άλλαι δράσεις αποδομητικού χαρακτήρος συνεχούς διαρκείας, ευρίσκονται εν εξελίξει, αλλά δεν δυνάμεθα να υποστηρίξωμεν ότι αύται συνιστούν τι το διαφορετικόν εξ όσων συμβαίνουν παγκοσμίως, δια τούτο πάσα ελεεινολογία εμπίπτει μάλλον εις τον χώρον της γεροντικής μεμψιμοιρίας…
Είναι σαφές μάλλον, το ότι ο γράφων υιοθετεί τα λεγόμενα «σενάρια συνομωσίας», κομίζων γλαύκας εις Αθήνας, χωρίς μάλιστα να αποκαλύπτη τα στοιχεία των συνομωτών.
Όμως ταύτα όλα δεν αποτελούν τον στόχον αυτού του κειμένου. Τα ανωτέρω γίνονται δεκτά ως υφιστάμενα βεβαίως και έκαστος ας τα χαρακτηρίση ως επιθυμή. Ο στόχος είναι άλλος και εξηγούμεθα.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΝΘΕΛΛΑΔΙΣΜΟΝ.
Φαίνεται ότι κατά καιρούς (χαλεπούς), κάποιοι ευφυείς κατά κανόνα καταστροφείς του ελληνικού φαινομένου, ωδηγήθησαν εις μιαν διαπίστωσιν, η οποία δεν αφορά τόσον εις το ΠΟΙΟΣ κατοικεί την Ελληνίδα Γην, όσον εις το γεγονός ότι κατά κάποιον μυστηριώδη λόγον, προς το παρόν …μεταφυσικής υποστάσεως, η Γη αυτή έχει την θαυμαστήν ικανότητα να ανασχηματίζη τον άνθρωπον όστις έτυχε να την κατοική, ασχέτως φυλετικής προελεύσεως, δημιουργούσα ορατούς κινδύνους αναβιώσεως όλων εκείνων τα οποία τόσον κοπιωδώς καθηρέθησαν. Η Γη αυτή εξελληνίζει νέας και παραδόξους θρησκείας. Εξελληνίζει (ακόμη) βαρβάρους και κτηνώδεις κατακτητάς. Λογική όθεν προκύπτει η διαπίστωσις των καταστροφέων, μήπως είναι περισσότερον επάναγκες, πάσα φθορά κατά του πολιτισμού, να μην επιχειρήται κατά των φορέων αυτού, αλλά κατά του φέροντος και παράγοντος οργανισμού, όστις δεν είναι άλλος, ει μη αυτή ταύτη η ΕΛΛΗΝΙΣ ΓΗ.
Από της χρήσεως του πεντελικού μαρμάρου δια κατασκευήν ανοήτων ορθομαρμαρικών κατασκευασμάτων, αποπάτων, νεροχυτών και ιακουζίων, μέχρις της καύσεως εν μια νυκτί όσων δεν επέτυχεν ο Ιμβραήμ εις έξ μήνας, απαιτούνται ιδεολογικαί υποτυπώσεις και ερείσματα.
Εις τον εμπερίστατον και κεχηνότα λαόν, παρέχονται εξηγήσεις μακράν πάσης συνειρμικής υποψίας, δυναμένης να συνάξη συμπεράσματα κείμενα πέραν της γνωστής θεωρίας των οικοπεδοφάγων. Προς τούτο επιστρατεύονται ιθαγενείς Εκβλακισταί Του Ποιμνίου, συνεπικουρούμενοι υπό αλλοεθνών, λες και είναι επάναγκες δια την πραγματοποίησιν ενός τόσον πρωτοτύπου στόχου ως η καύσις των δασών, να συνομωτήσουν πλείονες του ενός χτιζοσπιτά και να συμπράξη απλώς και επικουρικώς, έν παράλυτον και οθωμανίζον κράτος…
Συνομωσία υφίσταται βεβαίως, αλλά το οικοπεδοφαγικόν στοιχείον αποτελεί παρεμπίπτον κεκτημένον του όλου ΑΝΘΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΑΓΩΝΟΣ.
Οι «εγκέφαλοι» του όλου εγχειρήματος είναι σαφές ότι κατέχουν καλώς ουσιώδεις εκφάνσεις της ελληνικής παιδείας. Γνωρίζουν εκ της μελέτης των υφισταμένων δεδομένων περί την Ελευσινιακήν Μυστηριακήν Ιδεολογίαν, το γεγονός της μεγίστης σημασίας της ΕΛΛΗΝΙΔΟΣ ΓΗΣ.
Αν μας επιτραπή είς συσχετισμός του ελληνικού προς το ιουδαϊκόν φαινόμενον, καθίσταται σαφές το ότι εις τον κεφαλαιώδη ρόλον τον οποίον παίζει ο παράγων ΘΡΗΣΚΕΙΑ δια τον Ιουδαίον, δια τον Έλληνα αντιστοιχεί ο ρόλος του παράγοντος ΓΗ.
Αμφότερα τα ιστορικώτατα ταύτα γένη της Μεσογείου, τα μόνα επιζήσαντα εκ του κονιορτού της ιστορίας, υπέστησαν απηνείς διωγμούς. Το ιουδαϊκόν έθνος εξεβλήθη της πατρίδος αυτού, επιζήσαν και κρατυνθέν μέσω της προγονικής αυτού θρησκείας, την οποίαν μάλιστα κατέστησε και εξαγώγιμον…
Το ελληνικόν έθνος, παραμένον πάντοτε και υφ’ οιονδήποτε δυνάστην αγκιστρωμένον επί της γης αυτού, επετύγχανε μυστηριωδώς την αφομοίωσιν παντός επήλυδος, λαμβανομένης υπ’ όψιν πάσης φθοράς και απωλείας. Όμως, πάσα απομάκρυνσις αυτού του έθνους εκ της κοιτίδος του, μακροπροθέσμως επέφερε τον «αποχρωματισμόν» του και την αφομοίωσίν του προς τον περιβάλλοντα πολιτισμικόν ιστόν (βλ. τρίτην και τετάρτην γενεάν μεταναστών).
Άρα ανακεφαλαιούντες, μοναδικά ερείσματα συντηρήσεως του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ, είναι η ΓΛΩΣΣΑ και υπέρ παν άλλον η ΓΗ. Δεν αδικούμε την ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΝ (όχι χριστιανικήν) θρησκείαν, αλλά την προσμετρώμεν χάριν του κεφαλαιώδους, μοναδικού και σωτηριώδους ρόλου της, έναντι του στοιχείου της ΓΛΩΣΣΗΣ.
Με την ΓΗΝ όμως; Τι γίνεται με την ΓΗΝ;
Η ΕΛΛΗΝΙΣ ΓΗ επιτελεί πολλαπλούς ρόλους, οίτινες εν πολλοίς δεν αφίστανται ή διαφέρουν του ρόλου τον οποίον παίζει η γη παντός άλλου λαού. Όμως φαίνεται η ΓΗ αυτή, η ΕΛΛΗΝΙΣ, να διαδραματίζη καί τινας άλλους ρόλους εξαιρετικού χαρακτήρος.
ΜΕΡΙΣΤΗ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΣΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΗ.
ΜΕΡΙΣΤΗ ΓΗ.
Υπό την έννοιαν αυτήν χαρακτηρίζομε την γην εκείνην, η οποία είναι αναγκαία δια την εξατομικευμένην δραστηριότητα του Έλληνος Ανθρώπου. Αν δεχθώμεν ως ουσιώδεις συστατικούς πυλώνας των πεπολιτισμένων κοινωνιών, την ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΝ και το ΚΡΑΤΟΣ, πρέπει να σημειωθή η διαχρονική προτίμησις του ΕΛΛΗΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ προς τον πρώτον εξ αυτών. Πέραν της διαπιστώσεως ταύτης, είναι σαφές το ότι μέγα μέρος της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΗΣ έχει ως προωρισμόν την επιβίωσιν, την διαβίωσιν, την κερδοφορίαν και την αυτοπροβολήν του ΕΛΛΗΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Ακόμη λογικόν είναι ούτος να επιδιώκη την δια παντός μέσου ΔΙΑΣΤΟΛΗΝ της εξατομικευμένης εκτάσεως, είτε οριζοντίως εις άλλους ηρωικότερους χρόνους, είτε καθέτως τώρα.
Η γη αύτη, είναι επεκτάσιμος, εκμεταλλεύσιμος και μεταβιβάσιμος προς δόξαν του γένους εν τη στενη εννοία.
Η γη αύτη εις εποχάς ακμής του ΕΛΛΗΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ εμφανίζεται κεκοσμημένη δια των στοιχείων του κάλλους, μέσω οικοδομημάτων προσηρμοσμένων αισθητικώς και λειτουργικώς, προς το ποικιλόμορφον ΕΛΛΑΔΙΚΟΝ ΤΟΠΙΟΝ. Αι οικιστικαί συσσωματώσεις των ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΩΝ αυτών, παράγουν νέας μορφάς συνθετικού κάλλους, το οποίον συναντά και συνδράμει το ΑΜΕΡΙΣΤΟΝ κάλλος της ανθρωπίνως ατεκτονήτου συνόλου ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΗΣ.
Η ΑΜΕΡΙΣΤΟΣ ΓΗ είναι τεκτονημένη υπό άλλου Αρχιτέκτονος, ο οποίος, μέσω αυτού του Ποιήματος της ΕΛΛΗΝΙΔΟΣ ΓΗΣ και δια των εν γένει φυσικών νόμων, παρέδωσε προς επίλεκτα πνεύματα πλήρη και εμπεριστατωμένην προσταγήν δράσεως και δημιουργίας.
Η ΑΜΕΡΙΣΤΟΣ ΓΗ συνίσταται εκ των κοινών εκείνων αγαθών, τα οποία πρέπει να παραμένουν διαθέσιμα τοις πάσι, πέραν πάσης επικαίρου αναγκαιότητος ή σκοπιμότητος.
Η τήρησις των προϋποθέσεων εκείνων αι οποίαι καθιστούν τον συγκερασμόν ΜΕΡΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΣΤΟΥ ΓΗΣ, αρμονικόν σύνολον, καθιστούν το εν λόγω σύνολον χαρίεν, φιλίμερον, πάγκαλον και τερπνόν.
Πέραν παντός άλλου και εντεύθεν των αισθητικών τούτων χαρακτηρισμών του ΚΑΛΛΟΥΣ, δια της τηρήσεως αυτής, καταδεικνύεται μια γνησία ΣΟΦΙΑ συστατική του αποτελέσματος και εκπηγάζει μία ΙΣΧΥΣ, διαχεομένη προς τους εκάστοτε κατοίκους της ΕΛΛΗΝΙΔΟΣ ΓΗΣ. Η ΙΣΧΥΣ αυτή, τους καθιστά ΓΕΝΝΑΙΟΥΣ, ήτοι υπερηφάνους γνώστας της υποστάσεώς των ως γένος και το φοβερώτερον (δια τους αποδομητάς και τους Εκβλακιστάς Του Ποιμνίου), επιθετικούς και μεταδοτικούς του μεγάλου εμπεπιστευμένου αγαθού.
Ούτοι αντλούν ΙΣΧΥΝ και ΣΟΦΙΑΝ, τόσον εκ του ΠΕΡΙΚΑΛΛΟΥΣ δεδομημένου χώρου των, όστις απεικονίζει και ιστορεί τα κλέη και την πατραγαθίαν εκλεκτών ΑΡΧΟΝΤΩΝ προγόνων, όσον και του ΙΜΕΡΤΟΥ αδομήτου-ΑΜΕΡΙΣΤΟΥ χώρου, ως ο μυθικός εκείνος Ανταίος.
Και μόνη η ενατένισις ενός τόσον τερπνού αποτελέσματος, ως η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ, προσπορίζει πνεύμα άλκιμον, μιας ψυχής ολκίμου και διεσταλμένης, καλεί δε το σώμα να αίρεται εις το ύψος ενός τέτοιου γενικευμένου κάλλους. Η άρσις αύτη ως επεσήμαναν εις τας αρχάς του κ΄ αι. οι μεγάλοι στοχασταί και αναμορφωταί Σπ. Νάγος, Αντ. Αδριανόπουλος, Ιω. Βασιλής, Πλ. Δρακούλης κ.ά., επιτυγχάνεται δια της διαρκούς μεθέξεως του ανθρώπου προς τον ΑΜΕΡΙΣΤΟΝ-ΑΔΟΜΗΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΦΥΣΙΚΟΝ ΧΩΡΟΝ. Η μέθεξις αύτη δέον όπως είναι ισόρροπος, επιτυγχανομένη δια λατρευτικών ούτως ειπείν εκδρομών του εις τα άλση και τα δάση του χώρου αυτού και δια καταδύσεων εις τον δεσπότην και πανδοχέα θαλάσσιον περίγυρον του όλου αυτού αρμονικού θαύματος.
Η αδυναμία ή η άρνησις της μεθέξεως ταύτης ΑΦΕΛΛΗΝΙΖΕΙ τον ΕΛΛΗΝΑ ΑΝΘΡΩΠΟΝ και ούτω άρχεται μια αμφίδρομος αποσυνθετική δράσις. Καταπιπτούσης της εκτιμήσεώς του προς τον ΑΜΕΡΙΣΤΟΝ-ΑΔΟΜΗΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΦΥΣΙΚΟΝ ΧΩΡΟΝ, καταπίπτει και ο ίδιος, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΣ, ΣΩΜΑΤΕΝΕΡΓΗΤΙΚΩΣ και ΑΙΣΘΗΤΙΚΩΣ. Καταπίπτων ΥΠΟΧΕΙΡΙΑΖΕΤΑΙ και ποδηγετείται υπό των Εκβλακιστών Του Ποιμνίου.
Ούτοι, τον κατευθύνουν προς περαιτέρω αποσύνθεσιν ωθούντες αυτόν εις περαιτέρω καταστροφήν του ΑΜΕΡΙΣΤΟΥ-ΑΔΟΜΗΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ ΦΥΣΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ, καθ’ ον τρόπον κάποιος πειραματιστής δύναται να ωδηγήση ένα βιολογικόν οργανισμόν εις καχεξίαν και θάνατον, ελαττώνων προοδευτικώς τας αναγκαίας θρεπτικάς ουσίας. Ακολούθως δαιμονοποιούν τον φυσικόν αυτόν χώρον, εισάγοντες το ψυχολογικόν στοιχείον της ΕΚΔΙΚΗΣΕΩΣ –υποτίθεται ποιητική αδεία-, ώστε δια του δολίου αυτού ψυχαναγκαστικού ιδεολογήματος, να διαστείλουν έτι περαιτέρω την όλην δυσαρμονίαν ανθρώπου-φύσεως.
ΔΙΑΤΙ ΤΑ ΔΑΣΗ;
Εξ όλων των προοδευτικώς αφανιζομένων στοιχείων φυσικού κάλλους και ισχύος, το δάσος αποτελεί πολυμορφικήν φυσικήν οντότητα, ουσιαστικού, συμβολικού και ιδεολογικού χαρακτήρος. Η συσσωρευμένη ηπία φυσική ισχύς του, τρέπει τον άνθρωπον εις κρυπτικάς ενατενίσεις μορφών, απηχουσών το μεγαλείον τόσον της ενότητος του συνόλου των δένδρων, όσον και της ανεπαναλήπτου ιδιοπροσωπίας και μοναδικότητος ενός εκάστου δένδρου. Το δάσος αποτελεί το κατ’ εξοχήν σύμβολον, του εν τω Ελληνικώ Άστει βιούντος ανθρώπου. Μοναδικαί προσωπικότητες βιούσαι και αρμοζόμεναι εν συναλληλία μορφικού λόγου.
Ως εν τω ΕΛΛΗΝΙΚΩ ΔΑΣΕΙ βιούν μυστηριώδεις αιθερικαί μορφαί, ιλαραί, φιλοπαίγμονες, εράσμιοι, στοιχειώνουσαι τα πανάρχαια δένδρα[1], ενίοτε όμως και αποτρόπαιοι και αλάστορες, ούτω και εν τω ΕΛΛΗΝΙΚΩ ΑΣΤΕΙ βιούν ποικιλόμορφοι και εν-διαφέροντες πολίτες-άνθρωποι, αδιανόητοι εις τους ανωνύμους μυρμηκανθρώπους των επικρατειών της δεσποτείας και της ιεροκρατείας.
Η φθορά ενός δάσους κατά κανόνα επιτυγχάνεται δια του πυρός. Το δάσος, προκειμένου να δημιουργηθη και να συγκροτηθή, αντλεί εκ του τετραστοιχειακού τας δυνάμεις του. Εκ του χοός της ΓΗΣ και εκ του ΥΔΑΤΟΣ τρέφεται, εκ δε του ΑΕΡΟΣ επικονιάζεται και αναπαράγεται. Το ΠΥΡ ως σκληρά ευλογία του Κεραυνίωνος Πατρός, αναγεννά και ανακαινίζει το δάσος. Ως όπλον του ανθρώπου, αφανίζει αυτό.
Καθαιρουμένου ενός δάσους δι’ ανθρωπίνου πυρός, διαρρηγνύεται μια πνευματική ενότης δυνάμεων εχουσών άμεσον συνέπειαν και αναφοράν εις τον βίον του διαφθορέως.
ΠΟΙΟΙ;
Η καταληκτική αυτή παράγραφος των στοχασμών του γράφοντος, δεν είναι και αποκαλυπτική κατά την αστυνομικήν έννοιαν.
Πρόθεσίς του, αγαπητέ αναγνώστα, ήτο ο τονισμός της σημασίας του δάσους, πέραν των στενών –και εν χρήσει– ερμηνειών οικοπεδοφαγικής υποστάσεως, των υποβοηθουσών εις την εύπεπτον κατάποσιν του φαρμακερού δισκίου των δασικών πυρκαϊών των τελευταίων (ελπίζω όχι και κυριολεκτικώς) ημερών.
Η γενικευμένη και στρατηγικώς συντονισμένη αύτη χρήσις του πυρός, υπηρετεί σαφώς –και το αντιλαμβάνονται όλοι- βαθυτέραν αναγκαιότητα του ΑΝΘΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΑΓΩΝΟΣ. Τούτο επίσης, μας καθιστά φιλυπόπτους έναντι της ισχυράς πιθανότητος μιας απλής μάχης, ενός πολέμου έχοντος βάθος και μέλλον χρόνου. Όθεν, το ερώτημα ΠΟΙΟΙ; καθίσταται πολυσύνθετον, ως διαλαμβάνον πλείστα ενδεχόμενα.
Η εκδοχή των οικοπεδοφάγων, δεν αποκλείει επίσης, ακόμη και εκ του αποτελέσματος, την ακούσιον και ανεπίγνωστον δράσιν αυτών εις την υπηρεσίαν ενός γενικωτέρου και επιτελικωτέρου εγχειρήματος ΑΛΛΩΝ.
Οι πυρφόροι του δάσους, ενδέχεται να είναι πολυποίκιλοι και ετερόκλητοι.
Αυτό το οποίον ημείς οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως Έλληνες πρέπει να κατανοήσωμεν είναι το εξής.
Πρέπει να μάθωμε, χρησιμοποιούντες τα υπέροχα πνευματικά πατρογονικά όπλα του ορθού λόγου, της διορατικότητος και της καχυποψίας, να διακρίνωμεν όλον το φάσμα του φρικαλέου ανθελλαδικού στρατεύματος, χωρίς να αναλωνώμεθα, εις δαιδαλώδεις ερεύνας περί του αρχιστρατήγου του.
Τούτον, αγαπητέ αναγνώστα μου, δύναμεθα να σας τον περιγράψωμεν, αλλά δεν δυνάμεθα (ίσως και δεν επιθυμούμε) να τον κατονομάσωμε.
Είναι ένα ον περίεργον και ΥΒΡΙδικόν, ως εκπηγάσαν εκ της ΥΒΡΕΩΣ. Έχει τεραστίαν (δηλαδή τερατώδη) κεφαλήν πλήρη γνώσεων. Το σώμα του είναι ασύμμετρον, ίνα μη είπω ανύπαρκτον.
Μικραί απολήξεις, του επιτρέπουν να χειρίζεται μέσω πλήκτρων απιστεύτους αριθμούς ανθρώπων. Οι πόδες του έχουν ατροφήσει διότι όσα θα εχρειάζετο να πράξη δι’ αυτών, του παρέχονται δια των ποδών του αναριθμήτου στρατεύματός του.
Δεν αναπαράγεται και τρέφεται δια της ενεργείας την οποίαν περικλείουν τα δι’ αναπαραγωγής προκύψαντα ανθρώπινα όντα. Ο ενεργειακός αυτός βαμπίρος, έχει διασταυρωθεί μετά του αλαζόνος εκείνου όντος, το οποίον ότε είχε την ευλογίαν της ανθρωπίνης μορφής, προσέβαλε την θειοτάτην Εργάνην Αθηνάν, ισχυριζόμενον ότι πλέκει ιστόν καλύτερον Αυτής, της Διδαξάσης την Τέχνην. Τώρα διαπλέκει τον άθλιον ιστόν του καθ’ άπασαν την οικουμένην.
Μην τον αναζητήσεις φίλε αναγνώστα. Ο μόνος τρόπος αντιμετωπίσεώς του δεν είναι ΕΝ ΤΗ ΥΠΟΣΤΑΣΕΙ ΤΟΥ, αλλ’ ΕΝ ΤΩ ΕΡΓΩ ΤΟΥ.
Μάθε να διακρίνης τα στρατεύματα του, διότι ταύτα δεν φέρουν στολήν και δεν υπερασπίζονται σημαίας και ακροπόλεις.
Το στράτευμά του είναι κανονικώς συγκεκροτημένον, ως κάθε συμβατικός στρατός.
Ούτω, δύνασαι να πλήξης τους επιτελείς ψυχολογικού πολέμου και προπαγάνδας. Τους γνωρίζεις. Τους βλέπεις ακιζομένους και μεγαλαυχούντας εις τα διαλείμματα των διαφημήσεων της τηλοψίας.
Ούτω, δύνασαι να πλήξης τους επιτελείς των διαβιβάσεών του. «Μοιράζονται» μαζί σου την μετάδοσιν των σκέψεων και των μηνυμάτων σου.
Ούτω, δύνασαι να πλήξης τους επιτελείς των μαχίμων του τμημάτων. Δυστυχώς ούτοι ενδέχεται να ίστανται πλησίον σου, ως έγγιστα…
Ούτω, δύνασαι να πλήξης τους επιτελείς της επιμελητείας του. Ούτοι χειρίζονται μηχανισμούς παραγωγής και αποθηκεύσεως σκέψεως, τροφοδοτούντες διαρκώς τους επιτελείς ψυχολογικού πολέμου και προπαγάνδας.
Όλοι ούτοι, είναι εξαιρετικώς ευάλωτοι, ευθύς ως διαγνωσθούν. Ευάλωτοι, διότι είναι πλήρεις παθών και φρικαλέων ελαττωμάτων. Μόνον ούτως είναι χρήσιμοι εις τον αρχιστράτηγον. Μόνον ούτω πειθαρχούν και μάχονται. Κίναιδοι, εγωπαθείς, μισόκαλοι, ανισόρροποι, έμφοβοι.
Χρησιμοποίησε φίλε μου, τα αλάνθαστα ελληνικά διαγνωστικά εργαλεία και όπλα.
Την ΣΟΦΙΑΝ, την ΙΣΧΥΝ και το ΚΑΛΛΟΣ.
Δες ποίοι αντί της ΣΟΦΙΑΣ προκρίνουν την ΠΑΝΟΥΡΓΙΑΝ.
Δες ποίοι αντί της ΙΣΧΥΟΣ ορέγονται την ΔΥΝΑΜΙΝ.
Δες ποίοι αντί του ΚΑΛΛΟΥΣ βυθίζονται εις την προσωρινότητα της εφημέρου ωραιότητος της μορφής, την ΕΥΜΟΡΦΙΑΝ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου