Ἡ «Πολιτικὴ Ὀρθότης» ἤ, ἡ ...Πολίτικη Κουζίνα.

Εἴχομεν καὶ παλαιότερον ἀναφερθεῖ εἰς τὴν γνωστὴν εὐφυολογικὴν σάχλαν, τὴν ὁποίαν ἡ βιογράφος τοῦ κ. Ἀρρουὲ τοῦ γνωστοῦ καὶ ὡς Βολταίρου (ἢ Βολτέρου κατὰ τοὺς μαλλιαροκουδουνάτους), ἡ κα Ἐβελίνη Βεατρίκη Χώλ, ψευδωνυμογραφούσα ὡς «S.G. Tallentyre»,  ἀπέδοσε εἰς τὸν ἐν λόγῳ στοχαστὴν καὶ παράσιτον τοῦ βασιλέως τῆς Πρωσσίας.
Ξεύρεις φίλε ἀναγνώστα...
Ἐκείνον τὸ συγκινητικώτατον «Διαφωνῶ μὲ αὐτὸ ποὺ λὲς ἀλλὰ θὰ ἀγωνίζωμαι διὰ τὸ δικαίωμά σου νὰ τὸ λές», τὸ ὁποῖον συνήθως ἐκφέρεται μετὰ τινων ἄλλων  κοινοτυπιῶν ὑπὸ δημοσιογράφων, πολιτικῶν φληναφολόγων καὶ λοιπῶν ταρταρίνων τῆς «Ἠθικῆς», τῆς «Πολιτικῆς Ὀρθότητας» καὶ τοῦ κομιλφῶ τῆς δημοσίου βεσπασιανῆς εὐηθείας...
Ὁ κ. Ἀρρουέ, δὲν εἶχε ποσῶς παράσχει δείγματα τοιαύτης ἀνεξιγνωμίας, ἂν μάλιστα λάβωμεν ὑπ᾿ ὄψιν τὸ πόσην μελάνην ἠνάλωσε, πόσους κονδυλοφόρους ἔφθειρε καὶ κυρίως πόσον σίελον ἐξέπτυσεν κατὰ τοῦ ἄλλου παρασίτου τοῦ βασιλέως τῆς Πρωσσίας, τοῦ κ. Μωπερτυΐ, προκειμένου ὁ τελευταῖος νὰ «βουλώσῃ» τὸ στόμα του καὶ νὰ ἀδειάσῃ τὴν γωνιὰν εἰς τὸ Πότσδαμ...
Ἀντιθέτως, ὁ κ. Ἀρρουέ, ὅτε τῷ 1758 ἐπληροφορήθη τὴν πυρὰν ἐπὶ τῆς ὁποίας οἱ καλοὶ χριστιανοὶ τραγόφλαροι ἔκαυσαν -κατὰ τὰ εἰωθότα- τὸ «Περὶ Πνεύματος» βιβλίον τοῦ ἀτυχοῦς Ἑλβετίου, ἐσχολίασε διὰ τὸν ἠγαπημένον «φίλον» του: 

«Τόση φασαρία διὰ τὸ ψήσιμον μιᾶς ὀμελέτας;!»

Τώρα, φίλε ἀναγνώστα, ὡς διανύοντες τὰς παρούσας ὁλοφώτους ἐποχὰς τῆς «πλέργιας λεφτεργιᾶς» τῶν ἰδεῶν καὶ τοῦ λόγου, δεδομένης ὅμως καὶ  συμπαρομαρτούσης τῆς ἐνσκήψεως τῆς εὐπρεποῦς γραίας, τῆς φερούσης μεταμοσχευθείσαν καρδίαν γαλλίδος τρικοτέζας καὶ ἐγκέφαλον τοῦ Θωμᾶ Τορκουεμάδα, τῆς ἀκουούσης εἰς τὸ ὄνομα «Πολιτικὴ Ὀρθότης», πρέπει οἱ «πνεβματικοὶ ἄνθρωποι» νὰ «ἐνεργοποιηθοῦν» κατὰ τὸ προσφιλὲς αὐτὸ ῥῆμα τῶν ἑκασταχοῦ ἀπαιδεύτων.
Τὶ ἐννοοῦμεν; Μὰ τὶ  ἄλλον; Ἐπὶ αἰώνας ἀφ᾿ ὅτου ὁ κατηραμένος Ἰωάννης τῆς Γουτεμβέργης ἐφηῦρε τὸν τύπον τῆς γραφῆς, ἡ καλὴ μητερούλα Ἐκκλησία συνέτασσε καὶ ἐνεπλούτιζε κατάλογον βιβλίων ἀπηγορευμένων εἰς πάντα ἀμνὸν της, προκειμένου οὗτος νὰ μὴ μεταλλαγῇ διὰ τῆς ἀναγνώσεώς των εἰς ἀτάσθαλον καὶ δυσυπότακτον ἐρίφιον! Ἦτο ὁ τόμος ἐκεῖνος, ὁ φέρων τὸν δυσώνυμον τίτλον «Index Librorum Prohibitorum»!
Τουθόπερ, καλοὶ μου «πνεβματικοὶ ἄνθρωποι», ἀναλάβετε δρᾶσιν συντάσσοντες ἐν πλήρει ἐνδελεχείᾳ τε καὶ ἀκριβείᾳ, Μέγα Φρασεολόγιον τῶν Μὴ Ὀρθῶν Πολιτικῶς Ἐκφράσεων.
Λόγου χάριν, λέξεις καὶ φράσεις τὰς ὁποίας χρησιμοποιοῦν:
-Αἱ ἑταιρεῖαι κατασκευῆς χρωμάτων. Αὗται νὰ ἀναγράφωσι μόνον κωδικοὺς ἀριθμοὺς εἰς τὰ βυτία,  διὰ νὰ μὴ χολωθῶσιν οἱ ἀλλόχροες. 
-Οἱ φραγκοραφτάδες: Λέξεις ὡς «καβάλος», ἢ ἐρωτήσεις ὡς «ἀριστερός ἢ δεξιός;», διὰ νὰ μὴ χολωθῶσιν οἱ γκέηδες καὶ αἱ γκέησσαι.
-Οἱ φυτωριοῦχοι νὰ μὴ πωλοῦν βασιλικοὺς διὰ νὰ μὴ χολωθῶσιν οἱ Ἰακωβῖνοι τῆς Πορδολάνδης.
Καὶ πολλαὶ ἄλλαι «ἐνοχλητικαὶ» λέξεις φράσεις καὶ ῥητά.

Σημανθήτωσαν!  

Καταγγελθήτωσαν!  

Ἀπομονωθήτωσαν!  

Τυπωθήτωσαν!  

Ἀπαγορευθήτωσαν! 

(Σ.Κ.Α.Τ.Α.) στὰ μοῦτρα σας παλιοτζιτζιφιόγκοι!

Σέρνει τουφέκι σισανὲ κ` ἐγγλέζικα κουμπούρια...

Τοὺς ἐθαυμάσαμε καὶ τοὺς ὑψώσαμεν εἰς τὸ φυλετικὸν μας ἐγρηγορὸς ὡς γίγαντας τρανοὺς καὶ σμερδαλέους.

Τοὺς Ἀχαιοὺς προγόνους μας καὶ πορθητὰς τῆς Τροίας, τοὺς πολεμιστὰς τοῦ Μαραθῶνος, τοὺς Ἑλληνορωμαίους αὐτοκρατορικοὺς πολεμιστὰς των ἀκριτικῶν θεμάτων. Τοὺς ἐπαναστάτας τοῦ 21. Τοὺς Βαλκανομάχους τοῦ 12-13. Τοὺς «Μυρίους» τοῦ 1919-1922. Τοὺς πολεμιστὰς τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Πολέμου 1940-41.

Θεόρατοι καὶ ὁλιγοστοὶ πάντοτε πρὸ τῶν πολλῶν!

Τὰ ὅπλα των -ἐνομίζαμεν- ὅτι ἐμαρτύρουν καὶ τὸ δέμας των.

Τεράστια δόρατα καὶ τεράστιαι βαρεῖαι ἀσπίδες (τὰ hόπλα κυριολεκτικῶς). Τεράστιοι καὶ βαρεῖς κεφαλοθραῦσται (ἀπελατίκια). Τεράστιαι κυρταὶ σπάθαι (πάλαι καὶ γιαταγάνια).  Τεράστια μουσκέτα καὶ καρυοφίλια. Ἀργότερον τεράστια τουφέκια (Γκράδες, ἔπειτα μάνλιχερ).

Ὅμως, πόσον μᾶς ἀπεγοήτευσεν ἡ ἀλήθεια! Οἱ φέροντες τοιαῦτα ὅπλα δὲν ἦσαν τεράστιοι...

Ὅτε ἤνοιξαν οἱ μυκηναϊκοὶ τάφοι, ὅτε ἤνοιξαν οἱ τύμβοι τῶν Μαραθωνομάχων, ὅτε ἐφανερώθησαν τὰ τιμημένα σκέλεθρα, πόση ἀπογοήτευσις! Βραχύσωμοι πολεμισταί, σπιθαμιαῖοι.

Καὶ ᾿κεῖνα τ᾿ ἅρματα τοῦ Γέρου τοῦ Μοργιᾶ εἰς τὴν Παλαιὰν Βουλήν. Μικρά, μαζεμένα σχεδὸν παιδικά. Ὁ μικρὸς του θώραξ μὲ τὰ μικρὰ κιουστέκια του. Τὸ γελεκάκι του. Κ᾿ ἡ περικεφαλαία του ἡ ἐγγλέζικη, γιὰ κεφαλάκι παιδικόν.

Κι᾿  ὁ Καραϊσκάκης, ἕνας κοντοπίθαρος.

Καὶ ᾿κεῖναι αἱ φωτογραφίαι ἐκ τῶν Βαλκανικῶν Πολέμων καὶ ἀπ᾿ τὴν Μικρασίαν. Εὔζωνοι καὶ ὁπλῖται μὲ τὸ μάνλιχερ παρὰ πόδας νὰ φθάνῃ ὡς τὸ στῆθος των. Ἂν ἔχῃ καὶ τὴν βαϋονέταν περασμένην, μέχρι τὴν κεφαλὴν των.

Μικροί, κατζιασμένοι, λειψοί ἦσαν ἐκεῖνοι ποὺ ἔσυραν μὲ τὸ σθένος των ἕνα οὐτιδανόν, μίζερον, πάντοτε καταχρεωμένον βασίλειον, ἐκ τῶν ἀθλίων του ὁρίων εἰς τὰ ἔσχατα τῶν δυνατοτήτων τῆς Φυλῆς μας.

Αὐτοὶ ἐξήρχοντο εἰς τοὺς δρόμους διαδηλοῦντες καὶ ἀπαιτοῦντες ὑπὸ τῶν πολιτικῶν καὶ τῶν βασιλέων των, πόλεμον, δρᾶσιν, ἐπέκτασιν, κοῦρσος, ἐδάφη, δόξαν. Τοὺς ἀπεκάλεσαν οἱ τρανοὶ τοῦ κόσμου «τραμπούκους τῶν Βαλκανίων». Ἀνέφλεγον ταὐτοχρόνως δεκάδες μέτωπα, ἀπὸ τὴν Κρήτην ὡς τὴν Ἤπειρον καὶ τὴν Μακεδονίαν. Μετὰ ἀπὸ κάθε ἥτταν ἐγένοντο ἀγριώτεροι καὶ ἐκδικητικότεροι. Ἡ ἀλάστωρ χεὶρ των ἔτοιμη νὰ ἁρπάξῃ τὸ τουφέκι νὰ σύρῃ τὸ ξῖφος. Μετὰ πᾶσαν νίκην, ἡ πείνα των ἐθέριευε περισσότερον διὰ νέας δόξας καὶ νέα σεφέρια.

Τώρα εἰς τὰς παρελάσεις πληροῦται ὁ ὀφθαλμὸς μας ἐκ τοῦ μεγέθους τῶν σωμάτων. Νέοι καὶ νέαι πανύψηλοι καὶ σαραντάπηχοι. Σὰν Φιλλανδοί!

Δὲν λέγω τίποτε ὅμως περισσότερον. 
Κρατῶ κάποιας μου σκέψεις μυστικάς. 
Ἀλλ᾿ ὄχι καὶ χαρμοσύνους...

Ὁ Θεὸς νὰ μᾶς φυλᾶ:

Ἀπὸ τοὺς κριτικοὺς τῶν τεχνῶν καὶ τῶν γραμμάτων.
Ἀπὸ ἐκείνους ποὺ «ἀνακεφαλαιώνουν» τὰ λεγόμενα καὶ τὰ γραφόμενά μας διὰ νὰ τὰ «κάνουν λιανά».
Ἀπὸ τοὺς ἡδονοβλεψίας τῆς ὀδύνης μας.
Ἀπὸ τοὺς φύλακας τῆς ἠθικῆς μας.
Ἀπὸ τοὺς χειροκροτητὰς τῶν λεγομένων μας, προτοῦ αὐτὰ κἂν λεχθοῦν.
Ἀπὸ τοὺς ἀπαγωγεῖς τῶν ὀνείρων μας.
Ἀπὸ τοὺς σκηνογράφους τῶν ἐφιαλτῶν μας.
Ἀπὸ τοὺς κινηματογραφιστὰς τῶν ἀντικατοπτρισμῶν μας.
Ἀπὸ ὅλους ὅσους μᾶς περιστοιχίζουν ἔχοντες λησμονήσει νὰ πάρουν τὰ χάπια των, ἐνῷ ὁ ἰατρὸς τοὺς τὰ ἔχει «γράψει»...

Cherchez les ...Turcs. (2)

Εἴχομεν ἀνησυχήσει ἐντόνως πρὸ ...14 μηνῶν (http://freantles.blogspot.gr/2015/01/cherchez-les-turcs.html) 
διὰ τὴν τύχην μιᾶς ντουζίνας συμπαθῶν Τούρκων τουριστῶν, οἱ ὁποῖοι ἐξηφανίσθησαν κάπου εἰς τὰ Πιέρια Ὄρη ἀρχικῶς, εἴτα δέ (τὶ πρωτότυπον!) εἰς τὴν ...Θράκην.
Δεκάδες τότε «ἔγκριτοι» διαδικτυακοὶ καὶ ἔντυποι ἐνημερωτικοὶ φορεῖς, εἶχον ἀνησυχήσει μαζὶ μας ὅπως π.χ.:

• http://www.naftemporiki.gr/story/905766/se-alli-perioxi-oi-ereunes-gia-ton-entopismo-ton-12-touriston
• http://www.protothema.gr/greece/article/445411/den-vrethikan-akomi-oi-12-tourkoi-touristes-pou-hathikan-sta-pieria-ori-/
• http://www.lifo.gr/now/greece/59067
• http://www.star.gr/Pages/Ellada.aspx?art=261391&artTitle=anisychia_agnoountai_12_tourkoi_touristes_sta_pieria_ori
• http://www.e-typos.com/gr/ellada/article/114014/den-boroun-na-edopisoun-pou-hathikan-oi-12-tourkoi-touristes-stin-pieria-i-ston-evro/
• http://www.tanea.gr/news/greece/article/5202140/synagermos-sta-pieria-orh-xathhkan-12-toyrkoi-toyristes/

Ἔκτοτε σιγή! Οὐδεὶς ἀνησύχησε πλέον διὰ τοὺς ἀτυχεῖς αὐτοὺς Τούρκους περιηγητάς.
Παρῆλθον οἱ μῆνες καὶ τὸ ἔτος. Ἡ τόσον κραυγαλέα εἴδησις ποὺ τόσον εἶχεν ἀπασχολήσει τὰ «ἔγκριτα» ἐξηφανίσθη ἡρέμως καὶ διακριτικῶς, ὡς ὁ «13ος μισθός» ἐκ τοῦ βαλαντίου τῶν ἰθαγενῶν τῆς Gayorangeland, ἢ τὸ φασιστικὸν - μεταξικὸν ὁκτάωρον.
Οὐδεμία πληροφορία περὶ τοῦ ἂν ἀνηυρέθησαν ἢ ἂν ἀνηρπάγησαν ὑπὸ τῶν Πιερίδων Μουσῶν, ἢ ἐκακοποιήθησαν εἰς τὴν Θράκην ὑπὸ τινων ὀργιαζόντων Καβείρων (καὶ Καβειρισσῶν). 
Οὔτε κἂν ἂν πορευθέντες μεταξὺ Πιερίας καὶ Θράκης, δεχθέντες θείαν φώτισιν ὡς ὁ Σαῦλος πρὸς Δαμασκόν, ἐγκατέλειπον τὴν ἀγαρηνὴν θρησκείαν καὶ προσχωρήσαντες εἰς τὸν Χριστιανισμόν, μονάζουν τώρα ἐν γαληνότητι εἰς τὴν Ἱερᾶν Μονὴν Κουτλουμουσίου!
Πάντα ταῦτα, φίλε ἀναγνῶστα, πηγάζουν ἐκ καθαρᾶς φιλανθρώπου διαθέσεώς μου καὶ εἰλικρινοῦς ἐνδιαφέροντος διὰ τὴν τύχην τῶν ἀπολεσθέντων Τούρκων.
Οὐδεμίαν σχέσιν ἔχουν πρὸς τὰ ἐλεεινὰ σενάρια τῶν διαφόρων «ἐθνικιστικῶν» κύκλων, οἱ ὁποῖοι σκέπτονται πονηρῶς καὶ ἀθλίως, λόγῳ τοῦ ὅτι ἐν μέσῳ τῶν ὁλίγων χιλιάδων «προσφύγων» τῆς σπαρασσομένης ἐκ τοῦ πολέμου ...Τουρκίας, τυγχάνει νὰ συμπαρασύρωνται πρὸς τὴν (ἄλλοτε) ἐπικράτειάν μας καὶ μερικαὶ χιλιάδες «τουρκοφώνων» νέων στρατευσίμου ἡλικίας.
Ἀκόμη δὲ ἐκείνων τῶν φανατικῶν συνομωσιολόγων, οἱ ὁποῖοι νομίζουν ὅτι τὰ τροχόσπιτα ποὺ -τυχαίως- εὑρέθησαν εἰς τὰ (ἄλλοτε) σύνορά μας μὲ τὰς 240.000 σφαίρας, ἢ τὰ πλοῖα μὲ τὰ ὅπλα, εἶναι ποτὲ δυνατὸν νὰ ἔχουν κάποιαν συνάφειαν πρὸς τοὺς συμπαρασυρομένους Τούρκους «πρόσφυγας» καὶ τοὺς λοιποὺς Ἡλιαστὰς τῆς Πλὰς ντὲ λά Κονκόρδ!

Νοῦς ὑγιὴς καὶ λοιπαὶ ἀνοησίαι...

Γενεαὶ Ἑλλήνων καὶ ὄχι μόνον, ἐπαιδαγωγήθησαν μέσῳ διαφόρων παροιμιωδῶν γνωμικῶν φράσεων, ἄλλοτε δημώδους, ἄλλοτε λογίας, ἄλλοτε ἀρχαϊκῆς προελεύσεως.

Πολλαὶ ἐκ τῶν φράσεων καὶ παροιμιῶν αὐτῶν ἐπικυροῦνται ὡς «λαϊκὴ σοφία», ὡς «σοφία τῶν ἀρχαίων ἡμῶν προγόνων» καὶ λοιπὰ βαρύγδουπα...

Μία τοιαύτης βαρύτητος γνωμικὴ φράσις, ἀκουομένη κατὰ κόρον ἐκ τῶν χειλέων πολλῶν παιδαγωγῶν, κυρίως ὅμως διδασκάλων καὶ καθηγητῶν τῆς λεγομένης σωματικῆς ἀγωγῆς, εἶναι καὶ τὸ «ὁλιστικοῦ» χαρακτῆρος ἀναποδείκτως ἀποδιδόμενον εἰς τὸν Μιλήσιον Θαλῆν ῥητόν, «Νοῦς ὑγιὴς ἐν σώματι ὑγιεῖ».

Ὅστις θελήσῃ φίλε ἀναγνῶστα νὰ διακριβώσῃ τὴν ἀλήθειαν τῆς ἀποδόσεως τοῦ ῥητοῦ αὐτοῦ εἰς τὸν ἀρχαῖον σοφὸν τῆς κλασσικῆς ἑπτάδος, μᾶλλον θὰ ἀτυχήσῃ.

Ἀντιθέτως θὰ εὐτυχήσῃ ἂν ἐνσκήψῃ εἰς τὴν ἀρχαίαν λατινικὴν γραμματείαν, μελετῶν τὴν Δεκάτην Σάτυραν (sic) - Satura Decima, τοῦ σπουδαίου Ῥωμαίου ποιητοῦ Δεκίμου Ἱουνίου Ἰουβενάλη, ὅπου εἰς τὸν 356^ον στῖχον θὰ διαβάσῃ:

«...orandum est ut sit mens sana in corpore sano...».

Δὲν ἐπιθυμῶ, φίλε ἀναγνῶστα, νὰ παραδώσω μαθήματα λατινικῆς γραμματικῆς ἀποδίδων νεοελληνιστὶ τὸν στῖχον αὐτὸν ὡς «εὐκτέον ἐστὶν ἡ ἐν σώματι ὑγιεῖ ὕπαρξις νοὸς ὑγιοῦς».

Ἁπλῶς νὰ ἐπισημάνω ὅτι αὐτὸ τὸ γερούνδιον orandum σημαίνει εὐχήν, ἐν ἁπλοῖς λόγοις εὐχομένην ὅπως μέσα εἰς ἕνα ὑγιὲς σῶμα νὰ κατοικῇ ἕνας ἐχέφρων νοῦς.
Ἄρα ἡ ἐν ἀξιωματικῇ διαθέσει χρῆσις τοῦ -δῆθεν- ἀρχαιοελληνικοῦ ῥητοῦ ὡς δηλωτικοῦ τῆς ἀναγκαίας ὑπάρξεως ὑγιοῦς σώματος προκειμένου νὰ ὑπάρχῃ ὑγιὴς νοῦς, συνιστᾶ ἀπάτην!

Πρόκειται διὰ μίαν ἀπάτην μάλιστα ὀλκῆς, καθ᾿ ὅτι ἡ ἀποδοχὴ τοῦ ὑγιοῦς σώματος ὡς ἀναγκαίας συνθήκης διὰ τὴν νοητικὴν ὑγιείαν, πάσχει.

Πάσχει ἐπιστημονικῶς - ἀνθρωπολογικῶς δεδομένου ὅτι ἡ ἀπώλεια μέρους τῆς σωματικῆς ὑγιείας ἑνὸς ὀργανισμοῦ, δύναται νὰ ἐπαγάγῃ μὲν ἑνίας ψυχικὰς διαταραχάς, πλὴν ὅμως καὶ ὅσον ἀφορᾶ τὰ τοῦ πνεύματος, ἂν ἡ βλάβη ἢ τὸ σωματικὸν πάθος δὲν ἅπτεται τῶν ἐγκεφαλικῶν λειτουργιῶν, ὁ νοῦς ἐξακολουθεῖ νὰ ἡγεμονεύῃ.

Πάσχει ἱστορικῶς, καθ᾿ ὅτι ἐκ τῆς ἱστορίας διδασκόμεθα ὅτι πολλαὶ μεγαλοφυΐαι καὶ ἐπιφανεῖς προσωπικότητες τῆς πολιτικῆς, τοῦ πολέμου, τῶν τεχνῶν, τῶν ἐπιστημῶν, ἦσαν σωματικῶς «σακάτηδες».

Πάσχει ἠθικῶς, καθ᾿ ὅτι ἡ συλλήβδην κατάταξις παντὸς προσώπου διατελοῦντος ἐν ἀσθενείᾳ ἢ ἀναπηρίᾳ, εἰς τὰς δέλτους τῶν νοητικῶς μειονεκτούντων, ἀποτελεῖ ἠθικὴν ἀπαξίωσιν τῆς προσωπικότητος ἐφ᾿ ὅσον οὐχὶ σπανίως ὁ νοητικῶς ὑστερῶν πέραν τῆς μωρίας ἣν ὀφλισκάνει, κινεῖται καὶ εἰς τὰς παρυφὰς τῆς βλακείας, ἡ δὲ βλακεία -ὡς γνωστόν καὶ ἐκ τῶν ὁπαδῶν τῶν πολιτικῶν κομμάτων-, ἄγει εὐκόλως πρὸς τὴν ἀήθειαν.
Ὅθεν, καλὸν θὰ ἦτο τόσον οἱ παιδαγωγοί, ὅσον καὶ οἱ λοιποὶ ἠθικορήτορες, ἠθοδιδάσκαλοι καὶ οἱ λογῆς βιόσοφοι, νὰ ῥίψουν τὸ ἀνόητον αὐτὸ -παραποιηθὲν ἐκ τῆς λατινικῆς γραμματείας- ῥητὸν εἰς τὸν κάλαθον τῶν ἀχρήστων φληναφημάτων, εὐχόμενοι ἁπλῶς ὡς ὁ καλὸς μας Ἰουβενάλης:
Νὰ μᾶς δίδῃ ὁ Πανάγαθος τὴν ὑγειὰν μας σὲ σῶμα καὶ σὲ πνεῦμα, ὥστε καὶ ἡ δυστυχὴς μέτοικος ψυχὴ μας νὰ ταξειδεύσῃ τὸ ἔνσαρκον ταξείδιον εἰς καλὴν θέσιν.