Σάββατο 4 Απριλίου 2020

Μαγγρόβια Δάση.

Στῆς σήψης τὰ βασίλεια
δύσκολον εἶναι τοῦ θανάτου ἡ ὁσμή,
ἀπ᾿ τῆς ζωῆς νὰ ξεχωρίσῃ τὶς πνοές.
Ἕρπουν ἐκεῖ ζωὲς πανάρχαιες,
σὰν Ἐρινύες σ᾿ ἕναν Ἄδη,
παράξενα κι ἀνοίκεια χτισμένο,
κατ᾿ ἀπ᾿ τοῦ Ἥλιου τὴν θωριά.
Ζωὲς π᾿ ἄλλες ζωὲς ζητοῦνε γιὰ νὰ ζήσουν,
γιατὶ δὲν ζήσανε ποτὲ ζωὴ μιᾶς ἀφημένης ῥαθυμίας.
Σαπίζουν ὅλα κι ἡ ἀνάσα τους,
ἅνασσα γίνεται στοῦ θείου τὴν σαπρὴν ὀσμή,
Πόσο ἄχαρο θὲ νἄταν
στοῦ ζωντανοῦ Θανάτου
τὸ φέουδο ἐτοῦτο,
ἄν τοῦ μαγγρόβιου ἡ ὀμπρέλα,
δὲν ἔκρυβε τὸν Ἥλιο αὐτῆς τῆς γῆς!
Δίνοντας ἔτσι στοῦ Θανάτου τὸ ὑπερχθόνιο παλάτι,
μιὰν αἴσθηση, μιὰ δύναμη, παράξενης ζωῆς.

Η ΕΙΚΩΝ: Carolyn Burger. ''Mangrovian Canopy''.
ΜΟΥΣΙΚΗ: Ἕκτορος Βίλλα Λόβος. «Melodia Sentimental»
https://www.youtube.com/watch?v=uQmxtZLtOAo

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δε φθάνει που διάβασα ένα ωραίο ποίημα, που γνώρισα έναν ωραίο πίνακα, που ξανάκουσα την υπέροχη μουσική του Βίλα Λόμπος, που έμαθα τι είναι το μαγκρόβιο δάσος... Τι μπορεί να δώσει κανείς ως αντάλλαγμα της ομορφιάς?
Δεν έχω τίποτε καλύτερο από την ίδια μουσική τραγουδισμένη από την Ναντίν Σιέρρα. Θα την έχετε ακούσει σίγουρα...
https://www.youtube.com/watch?v=7RyYu_nIi88

Φρεάντλης είπε...

Σᾶς εὐχαριστῶ ἀγαπητὲ/η Ἀνώνυμε/η.