Κίτρινο.

Ὅ,τι τὸ Κίτρινο σκεπάζει

εἶναι μὲ χάρη καὶ χαρά ὡραία σκεπασμένο.
Ὅ,τι τὸ Κίτρινο θυμίζει,
ἀπ᾿ τῆς Ἀμάλθειας τὸ κέρατο βγαλμένο.
(Καλούδια ξεπηδοῦν ἀπὸ τὸ Κίτρινο).

Χρυσὸς ὑμνεῖται μὲ τὸ Κίτρινο.
Μὰ ὄχι τῶν σαράφηδων ἐκεῖνος ὁ χρυσὸς.
Ὁ ἄλλος ὁ χρυσός, ὁ μυστικός!
Πού δέν τὸν ἔφτειαξαν ποτέ οἱ ὀνειροπόλοι,
μὲ τὰ σκαμμένα χέρια,
ἀπ᾿ τῶν ὀξέων τίς ἄτυχες σπονδές.

Τὸ Κίτρινο εἶναι ὑπόσχεση ζωῆς.
Εἶναι σημαῖα παλιῶν αὐτοκρατόρων,
μ᾿ αὐτοκρατόρισσες σιμὰ των πού στὰ μάτια τούς κοιτοῦν.

Ἅλως εἶναι τὸ Κίτρινο.

Ἅλως πού μέσα της ἀλόγατ᾿ ἁλωνίζουν τὸ Κίτρινο σιτάρι!
Ἅλως πού στέφει κεφαλές ὡραίων γυναικῶν,
σὰν ὀπτασίες Κίτρινες μᾶς φεύγουν,
ἀφοῦ σταθοῦν στὸ πλάι μας γιὰ λίγο.
στὴν Κίτρινη τὴ φλόγα πού μᾶς καίει.

Θεές φοροῦν τὸ Κίτρινο.
Μισοσκεπάζοντας τὸ Κάλλος.
Νὰ μὴ παραφρονοῦνε οἱ θνητοί.

Θεές κρυμμένες, -ὄχι γιὰ πολύ-,
ἀφοῦ οἱ μέλισσες πετώντας,
μὲ πείνα γιὰ Κίτρινη τροφή,
μὲ ὄμορφα τραγούδια τὶς προδίδουν.