Ἡ ἁγία Πήρα.

Πάθος καὶ ἄγχος μέγα ἐν ἐμπεριστάτοις καιροῖς, ἐνέσκηψαν καθ᾿ ἅπασαν τὴν «χριστιανικὴν» (καὶ ὄχι μόνον) Ὑφήλιον!

«Νὰ σώσουμε τὰ Χριστούγεννα» ἀκούεται πανταχόθεν. 

Ἐμπορικὰ ἐπιμελητήρια, κυβερνήσεις, χρηματιστήρια.
Ὅταν πρό τινων μηνῶν ἐπλησίαζε τὸ Πάσχα, τόσον τῶν «Δυτικῶν» ὅσον καὶ τῶν «δικῶν μας», οὐδεμία τοιαύτη ἀνησυχία καὶ πρεμούρα.
Πρὸς τὶ ἄλλωστε; Εἰς τοὺς εὐτυχεῖς καιροὺς ποὺ διερχόμεθα, ποία ἡ ἀξία τοῦ ἑορτασμοῦ μιᾶς Ἀναστάσεως;
Ἡ πήρα (ἑλληνιστὶ τουρβάς) τοῦ παχουλοῦ κοκκινοντυμένου ξωτικοῦ μὲ τὸ ἔλκυθρον καὶ τὰ ἐλαφάκια, ποὺ φωνάζει σὰν βλαμμένο «χοχοχοχο», κέκτηται μεγαλυτέρας σπουδαιότητος βλέπετε ἔναντι τοῦ ἐκ νεκρῶν Ἀναστάντος.
Ἡ πήρα τοῦ «Σάντα» βλέπεις περιέχει δῶρα καὶ καλούδια.
Ὁ πτωχὸς Ἀναστὰς τὶ κομίζει;
Τὸ πλέον φτηνιάρικον δῶρον κατὰ τὰς ἀξίας τοῦ «πολιτιζμένου κόζμου» μας. Τὴν ζῶσαν ΖΩΗΝ...