Τρίτη 20 Μαΐου 2014

Ἡ Μελαγχολία.
 

Τόσον προσωπικὸν συναίσθημα εἰς τὸν ἀτομικὸν μας βίον. Τόσον καθολικὸν ἐν τῇ Τέχνῃ.
Τρεῖς μαΐστορες τὴν «ἔπιασαν» μὲ τὸν τρόπον των καὶ μᾶς τὴν μετέδωσαν διαχρονικῶς.
Αἱ γνωσταὶ «Μελαγχολία Ι» καὶ «Μελαγχολία ΙΙ» τοῦ Ἀλβέρτου Δυρέρου, περιστοιχιζομένη ὑπὸ πλήθους χρησίμων καὶ μυστηριωδῶν ἀντικειμένων, κάπως ἐξοργισμένη ὑπὸ τὸ «Μαγικὸν Τετράγωνον». (Εἰκὼν της δὲν παρατίθεται, καθ᾿ ὅτι τὸ μισὸν facebook βρίθει τοιαύτων...).
Ἡ ἐπίσης ἐργαλειοῦχος καὶ ἄκρως διαβητικὴ Μελαγχολία τοῦ Hans Sebald Beham (1500-1550).


Καὶ ἡ ἀγαπημένη μου! Ἡ στρουμπουλὴ «Μελαγχολίτσα», μεταξὺ μας «Λίτσα», τοῦ Ματθία Γκέρουνγκ.

Τὴν ἀγαπῶ τὴν ἀναθεματισμένην, πτερυγοφόρον ζουμπουρλοῦν. Διότι κατόπιν σχετικῆς ἐκλάμψεως, ἐσήκωσεν ἐπιτέλους τὸ κινητὸν της καὶ ἐκάλεσε τὸν μελάγχολον γερο Φρεάντλην στὸ τηλέφωνον...
Καὶ κεῖνος ὁ μπλάντυ ῥάσκαλ τῆς μάτωσε τὴν καρδίαν μὲ μιὰν περιπαθεστάτην μουσικὴν ἀφιέρωσιν.
«Malinconia d' amore». Φερρούκιος Ταλιαβίνης.
http://www.youtube.com/watch?v=oIEtNxI49lM




Δεν υπάρχουν σχόλια: