«Ἡ πτῶσις τῶν Ἀετῶν».
Νομίζω ὅτι «μήτηρ» τῆς σημερινῆς Εὐρώπης εἶναι ὁ Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ἢ «Μέγας Πόλεμος» κατὰ τοὺς Γάλλους.
Κατὰ τοὺς προηγηθέντας πολέμους τῶν μεταμεσαιωνικῶν αἰώνων, αἱ βασιλεύουσαι δυναστεῖαι, -βασικῶς οἱ Βουρβῶνοι καὶ οἱ Ἁψβοῦργοι-, μέχρι νὰ σταθεροποιήσουν τὰ σύνορα τῶν ἐπικρατειῶν των, προεκάλεσαν πλῆθος πολέμων.
Ὅμως, μετὰ τὴν Γαλλικὴν Ἐπανάστασιν καὶ τὴν ὑποβάθμισιν τῶν Βουρβώνων, μετὰ τὴν θεαματικὴν εἴσοδον καὶ ἄνοδον τῶν δυναστειῶν τῆς Βρετανίας, τῶν Γερμανοπρώσσων Χοεντσόλερν καὶ τὴν γιγάντωσιν τῶν Ῥώσσων Ῥομανώφ, «κάτι» ἐφάνη νὰ ἀλλάζῃ.
Μέσῳ ἐξαιρέτων ἐπιγαμιῶν, αἱ τρεῖς μεγάλαι δυναστεῖαι, οἱ Σαξωνικοὶ Κοβούργειοι (Βάτεμβεργ-Οὐΐνδσωρ), Χοεντσόλερν καὶ Ῥομανώφ, μὲ «ἡρέμους» πλέον μετὰ τὸ 1866 τοὺς πολυεθνικοὺς Ἁψβούργους, ἐγκαθιδρύθη μιὰ κατάστασις «οἰκογενειακῆς» γαλήνης, μὲ βάσιν τὴν Βικτωρίαν καὶ τὰ τέκνα της.
Δυστυχῶς αἱ ἐθνικιστικαὶ ἐξάρσεις τῶν περιφερειακῶν οἴκων, τῶν βασιλευόντων εἰς τὰς συνήθους ταραχῆς χώρας, ἀνετίναξαν τὸ πλάνον τῆς μέσῳ τῶν οἰκογενειακῶν δεσμῶν εὐρωπαϊκῆς εἰρήνης.
Κατ᾿ οὐσίαν τὸν πόλεμον προεκάλεσαν οἱ πρωθυπουργοί, δηλαδὴ αἱ πολιτικαὶ ἡγεσίαι, «προστατεύοντες» τὰ ἀγοραῖα συμφέροντα τῶν ἐθνικῶν κεφαλαιοκρατῶν των, εἴτε ἐν Εὐρώπῃ, εἴτε ἐν ταῖς ἀποικίαις.
Τὰ ἀποτελέσματα τοῦ Μεγάλου Πολέμου ἐπὶ τοῦ οἰκογενειακοῦ ἱστοῦ τῶν δυναστειῶν, πέραν τῆς πίκρας διὰ κάθε φιλομοναρχικὸν εὐρωπαϊστήν, ὑπῆρξαν -φρονῶ- καταστρεπτικὰ διὰ τὴν Εὐρώπην εἰς βάθος χρόνου.
Ἐν ὁλίγοις, φρονῶ ὅτι ἡ ἤπειρός μας, ὑπὸ ἕνα πλέγμα «μοναρχικοῦ φεντεραλισμοῦ», θὰ ἠδύνατο νὰ ἀποφύγῃ τὴν ὁλοκληρωτικὴν της καταστροφὴν τοῦ Β΄ Π.Π. καὶ κυρίως, νὰ ἐμφανίσῃ θεσμικὰς ἀντοχὰς ἔναντι τοῦ ἐποικισμοῦ της ὑπὸ τῶν πληθυσμιακῶν στοιχείων ἄλλων ἠπείρων.
Νομίζω ὅτι «μήτηρ» τῆς σημερινῆς Εὐρώπης εἶναι ὁ Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ἢ «Μέγας Πόλεμος» κατὰ τοὺς Γάλλους.
Κατὰ τοὺς προηγηθέντας πολέμους τῶν μεταμεσαιωνικῶν αἰώνων, αἱ βασιλεύουσαι δυναστεῖαι, -βασικῶς οἱ Βουρβῶνοι καὶ οἱ Ἁψβοῦργοι-, μέχρι νὰ σταθεροποιήσουν τὰ σύνορα τῶν ἐπικρατειῶν των, προεκάλεσαν πλῆθος πολέμων.
Ὅμως, μετὰ τὴν Γαλλικὴν Ἐπανάστασιν καὶ τὴν ὑποβάθμισιν τῶν Βουρβώνων, μετὰ τὴν θεαματικὴν εἴσοδον καὶ ἄνοδον τῶν δυναστειῶν τῆς Βρετανίας, τῶν Γερμανοπρώσσων Χοεντσόλερν καὶ τὴν γιγάντωσιν τῶν Ῥώσσων Ῥομανώφ, «κάτι» ἐφάνη νὰ ἀλλάζῃ.
Μέσῳ ἐξαιρέτων ἐπιγαμιῶν, αἱ τρεῖς μεγάλαι δυναστεῖαι, οἱ Σαξωνικοὶ Κοβούργειοι (Βάτεμβεργ-Οὐΐνδσωρ), Χοεντσόλερν καὶ Ῥομανώφ, μὲ «ἡρέμους» πλέον μετὰ τὸ 1866 τοὺς πολυεθνικοὺς Ἁψβούργους, ἐγκαθιδρύθη μιὰ κατάστασις «οἰκογενειακῆς» γαλήνης, μὲ βάσιν τὴν Βικτωρίαν καὶ τὰ τέκνα της.
Δυστυχῶς αἱ ἐθνικιστικαὶ ἐξάρσεις τῶν περιφερειακῶν οἴκων, τῶν βασιλευόντων εἰς τὰς συνήθους ταραχῆς χώρας, ἀνετίναξαν τὸ πλάνον τῆς μέσῳ τῶν οἰκογενειακῶν δεσμῶν εὐρωπαϊκῆς εἰρήνης.
Κατ᾿ οὐσίαν τὸν πόλεμον προεκάλεσαν οἱ πρωθυπουργοί, δηλαδὴ αἱ πολιτικαὶ ἡγεσίαι, «προστατεύοντες» τὰ ἀγοραῖα συμφέροντα τῶν ἐθνικῶν κεφαλαιοκρατῶν των, εἴτε ἐν Εὐρώπῃ, εἴτε ἐν ταῖς ἀποικίαις.
Τὰ ἀποτελέσματα τοῦ Μεγάλου Πολέμου ἐπὶ τοῦ οἰκογενειακοῦ ἱστοῦ τῶν δυναστειῶν, πέραν τῆς πίκρας διὰ κάθε φιλομοναρχικὸν εὐρωπαϊστήν, ὑπῆρξαν -φρονῶ- καταστρεπτικὰ διὰ τὴν Εὐρώπην εἰς βάθος χρόνου.
Ἐν ὁλίγοις, φρονῶ ὅτι ἡ ἤπειρός μας, ὑπὸ ἕνα πλέγμα «μοναρχικοῦ φεντεραλισμοῦ», θὰ ἠδύνατο νὰ ἀποφύγῃ τὴν ὁλοκληρωτικὴν της καταστροφὴν τοῦ Β΄ Π.Π. καὶ κυρίως, νὰ ἐμφανίσῃ θεσμικὰς ἀντοχὰς ἔναντι τοῦ ἐποικισμοῦ της ὑπὸ τῶν πληθυσμιακῶν στοιχείων ἄλλων ἠπείρων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου