Τιμήσεις καὶ ὑποτιμήσεις.

Ὅταν ἐξ ἑνὸς συνόλου σχετικῶν προσώπων ἐπιλέγονται κάποια προκειμένου νὰ καταδειχθοῦν ὡς πρότυπα κακίας, ἐλεεινότητος καὶ παλιανθρωπιᾶς, οὐδεὶς συνήθως παρεμβαίνει προτιθέμενος νὰ ἀνθυποδείξῃ κάποια ἄλλα ὡς πλέον κακά, ἐλεεινά καὶ τρισάθλια, δεδομένου ὅτι σπανίως κάποιος ἐπιθυμεῖ νὰ ἐμπλακῇ εἰς ...κακιστεῖα.

Ἀντιθέτως, πολλὴ σπουδὴ καὶ ὀργασμὸς ἰδεῶν καὶ ἐπισημάνσεων προκύπτουν ὁσάκις κάποιοι ἐπιδιώκουν νὰ «τιμήσουν» κάποιους.

Ἔτσι καὶ ἡμεῖς, ἄνευ σπουδῇς καὶ μακρὰν παντὸς ὀργασμοῦ, ἄνευ ὑποδείξεων καὶ λοιπῶν παρομοίων ἀνοησιῶν, καθ᾿ ὅτι ἀπεχθανόμεθα τὰς τοιαύτας διακρίσεις, τὰς ἑνίοτε προερχομένας ἐκ προσώπων παντελῶς ἀδυνάτων εἰς τὸ ...διακρίνειν, τὰς ἐξυπηρετούσας ἐπὶ τῷ πλείστῳ ὄχι τόσον τὰς ἀρετὰς καὶ τὰ ἰδεώδη τῶν τιμωμένων προσώπων, ἀλλὰ τὰς προσωπικὰς ἰδιοτελείας τῶν κρινόντων, ἀπεφασίσαμε νὰ ἀσχοληθῶμεν μετὰ τινος προσφάτως ἐπισυμβάσης τέτοιας «διακρίσεως».

Ἀπεφασίσθη, λέγει ἡ εἴδησις, νὰ τιμηθοῦν διὰ φιλοτελικῆς ἐκδόσεως ὀκτὼ «ἐπιφανεῖς δημοσιογράφοι» -εὐτυχῶς πεθαμένοι- ...

 Ἡ ἐρώτησις ποὺ ἔρχεται αὐθορμήτως εἰς τὸν νοῦν παντὸς σχετικοῦ περὶ τὴν ἱστορίαν τῆς ἑλληνικῆς δημοσιογραφίας, δὲν εἶναι τὸ ΔΙΑΤΙ ἐτιμήθησαν οἱ -ὄντως- ἐπιφανεῖς, ἂν καὶ σαφῶς συγκριτικῶς μεταξὺ των ἀνισομερεῖς ὀκτώ ΑΥΤΟΙ δημοσιογράφοι.

Ὁ Ἰωάννης - Ἰάκωβος Μάυερ, ὁ Βλάσης Γαβριηλίδης, Δημήτρης Ψαθᾶς, ὁ Παῦλος Παλαιολόγος, ὁ Μάριος Πλωρίτης, ὁ Αἰμίλιος Χουρμούζιος, ἡ Μαρία Ῥεζάν καὶ ὁ Νίκος Καραντηνός.

Ἡ ἐρώτησις εἶναι ἁπλουστάτη.

Πῶς οἱ ἀποφασίσαντες «κριταὶ» ἔκριναν ὅτι ὁ Ἀνδρέας Καβαφάκης, ἡ Καλλιρρόη Παρρέν, ὁ Χαράλαμπος (Μπάμπης) Ἄννινος, ὁ Γ.Α. Βλάχος, ἡ Ἑλένη Βλάχου, ἡ Ἑλένη Χαλκούση, ὁ Ἀλέκος Λιδωρίκης, ὁ Δημήτριος Καλαποθάκης, ὁ Ῥόκκος Χοϊδᾶς, ὁ Πλάτων Δρακούλης, ὁ Θεοφύλακτος Παπακωνσταντίνου καὶ ἄλλοι πολλοί καὶ πολλαί, ἔπρεπε ΝΑ ΜΗ «τιμηθοῦν» ὡς «ἐπιφανεῖς»;

Θὰ ἦτο μικροπρεπὲς καὶ ἀνάξιον ἡμῶν τὸ νὰ προβῶμεν εἴς τινας ἐξητομικευμένας ἐπισημάνσεις ἐπὶ τῶν ἐπιλεγεισῶν προσωπικοτήτων.

Ἀφήνομεν ὅμως εἰς τὴν κρίσιν παντὸς πεπαιδευμένου, τὴν ἀξιολόγησιν τῶν σκοπιμοτήτων τῶν «κριτῶν» τῆς ἐν λόγῳ ἐπιλογῆς, ἂν ἀφαιρέσωμεν ἐκ τῆς Ὁμάδος τῶν Ὀκτώ «Ἐπιφανῶν», τὸν ἥρωα τοῦ 21 Φιλέλληνα Μάγερ καὶ τὸν πανάρχαιον Γαβριηλίδην καὶ ἑστιάσωμεν εἰς τὰ κοινὰ ἰδεολογικά, κομματικὰ στοιχεῖα τῶν λοιπων ἕξι.

Ὁμιλοῦμε δηλαδή, διὰ μιὰν πρᾶξιν ἁπλῆς ἀριθμητικῆς, μετὰ τινων στοιχείων γνώσεως ἐπὶ τῆς Ἱστορίας τῆς Ἀριστερᾶς καὶ τῶν ἐν γένει δεξιοκεντρώων «Προοδευτικῶν» ἐν Ἑλλάδι...