Σ.Υ.Σ. (Σεμνότης, Ὑπομονετικότης, Σθένος).

Ὁ ἡρωισμὸς δὲν ἔχει κωμικὸν χαρακτῆρα,

ΜΟΝΟΝ ὅτε ἐπιδεικνύεται ἐνώπιον ὁρατοῦ καὶ

βεβαίου ἐχθροῦ.

Φρεάντλης.

Πλεῖστοι ὅσοι κατὰ τὰ τελευταῖα ἐμπερίστατα καὶ αὐχμηρὰ ἔτη τοῦ συντηρουμένου δημοσίου πτωχοβινεδισμοῦ, τοῦ ἐπιβεβλημένου χάριν τοῦ ἐπικρατοῦντος ἰδιωτικοῦ συβαριτισμοῦ, ἔχουν ἀνακαλύψει καὶ διατυμπανίσει ἕνα μεσοπολεμικὸν συμβᾶν.

Ἀναφερόμεθα εἰς τὴν (ἐσχάτως) περιλάλητον προσφυγὴν τοῦ Καθεστῶτος τῆς 4ης Αὐγούστου, δύο ἔτη μετὰ τὴν ἐγκαθίδρυσίν του πρὸς τὸ ἐν Χάγῃ ἑδρεῦον «Διαρκὲς Κριτήριον Διεθνοῦς Δικαιοσύνης», ἐπ᾿ ἀφορμῇ τῆς ἀναμενομένης βεβαίας ὀξύνσεως τοῦ προβλήματος τῆς οἰκονομικῆς ἐπιβιώσεως τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους, ὡς ἀποτέλεσμα μιᾶς συνεποῦς τοκοχρεωλυτικῆς ἀνταποκρίσεώς του εἰς τοὺς δυσμενεῖς δανειακοὺς ὅρους ἔναντι τῆς πιστωτρίας του «Société Commerciale de Belgique».

Τὰ περὶ τὴν δίκην ταύτην καὶ τὰ -μᾶλλον- εὐνοϊκὰ διὰ τὴν χώραν ἀποτελέσματά της, ἔχομεν ἤδη ἐκθέσει διὰ πρώτην φορὰν ἡμεῖς εἰς ἄλλα ἡλεκτρονικὰ μέσα, ἔκτοτε δέ ἔχομεν ἀπολαύσει οὐρανομήκεις ἰαχὰς καταγγελτικοῦ λόγου καὶ ἐθνολεονταρισμῶν, κατὰ τῶν «αἱμοβόρων» καὶ «ἀνθελλήνων» (πάντοτε) πιστωτῶν μας, οἱ ὁποῖοι δὲν μποροῦν νὰ κατανοήσουν ἐπὶ τέλους τὰ πασιφανέστατα ἀξίωματα:

1. Τὸ Σύμπαν χρωστᾶ εἰς τὴν Ἑλλάδα τὴν ὕπαρξίν του.

2. Ἡ βροχὴ ἐφηυρέθη διὰ νὰ πλένωνται τὰ μάρμαρα τοῦ Παρθενῶνος.

3.  Ἡ Ἀμερικὴ ἀνεκαλύφθη ὑπὸ τοῦ (Ἕλληνος) Κολόμβου, προκειμένου -πληρωθέντος τοῦ χρόνου- νὰ διαδωθῇ ἐν ταῖς Ἡνωμέναις αὐτῇς Πολιτείαις ἡ κατανάλωσις τοῦ μουσακᾶ καὶ τοῦ τζατζικίου. 

Ἐγράφησαν κατὰ καιροὺς ἀπιθάνως ἡρωικοπρεπῆ πράγματα διὰ τὸν Ἐθνικὸν Κυβερνήτην Ἰωάννην Μεταξᾶν, ὅμοια δεκάρικων ἡρωικῶν λόγων δημοδιδασκάλων, πρὸ τῆς ὀρειχαλκίνης πεσκανδρίτσης ἐν τῷ περιβόλῳ τοῦ Ἐθνικοῦ Μετσοβίου Πολυτεχνείου, τῆς ὑπερρεαλιστικῶς συμβολιζούσης τοὺς ἡρωισμοὺς κάποιων μηδέποτε θανόντων νεκρῶν καὶ διαφόρων σημερινῶν τετραπάχων μανδαρίνων.

Ἐγράφησαν διὰ νὰ προτρέψουν τοὺς σημερινοὺς ταρταρίνους, οἵτινες ὑποδύονται τοὺς ἡγέτας τῆς Ἑλλάδος, ὅπως δείξωσι παρόμοιον «ἡρωισμόν, καταγγέλλοντες τὸ διεθνὲς χρέος τῆς Ἑλλάδος»  καὶ λοιπὰς σαχλεπισάχλους ἀρετάς, παντελῶς ἀχρήστους εἰς τὰς κοινωνίας τῶν ὀρθο-λογιστῶν...

Ὁ Ἐθνικὸς καὶ Σώφρων Κυβερνήτης Ἰωάννης Μεταξᾶς, δὲν ἦτο τόσον ἀνόητος ὥστε νὰ «καταγγείλῃ τὸ διεθνὲς χρέος τῆς Ἑλλάδος»!

Περίμενε ἁπλῶς δύο χρόνια, ἀφ᾿ ὅτου ἀνέλαβε τὴν ἐξουσίαν καὶ τότε, προέβη εἰς κίνησιν ἐπαναδιαπραγματεύσεως τῶν τοκοχρεωλυτικῶν δεδομένων ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ χρέους πρὸς τὸ προαναφερθὲν πιστωτικὸν ἵδρυμα τῆς Βελγικῆς.

α΄.  Περίμενε δύο χρόνια (1936-1938), ἀναμένων τὴν (προβλεφθείσαν ὑπ᾿ αὐτοῦ, ὡς συνάγεται ἐκ τοῦ Ἡμερολογίου του) ἐπιδείνωσιν τοῦ προπολεμικοῦ κλίματος καὶ τὴν «ἄνοδον τῶν μετοχῶν» τῆς χώρας ἐπὶ τῆς μελλούσης πολεμικῆς «σκακιέρας».

β΄.  Ἐντὸς τῆς διετίας αὐτῆς προέβη εἰς παραγγελίας πολεμικοῦ ὑλικοῦ, καθιστῶν συγχρόνως ἐμφανὲς πρὸς τοὺς ὑψηλοὺς παραγγελιοδόχους, ὅτι ἡ «καλὴ πληρωμὴ» των θέλει ἐξαρτηθῇ καὶ ἐκ τῆς εὐνοϊκῆς ἀντιμετωπίσεως ἑνὸς ...ἐνδεχομένου αἰτήματος τῆς χώρας πρὸς ΔΙΑΚΑΝΟΝΙΣΜΟΝ τοῦ συγκεκριμένου χρέους.

γ΄. Ὅταν ἐτέθη θέμα συμμετοχῆς καὶ κάποιου Ἕλληνος εἰς τὴν σύνθεσιν τοῦ Δικαστηρίου, ὁ Μεταξᾶς δὲν ὑπέδειξε κάποιον «ἔμπειρον» καθηγητὴν πανεπιστημίου ἐκ τῶν «ἡμετέρων» τοῦ Καθεστῶτος. Ἀνεκάλυψεν, τὸν σμυρναϊκῆς καταγωγῆς ἐπιστήμονα τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου, Κωνσταντῖνον (Κόκον)  Τενεκίδην (συγγενῆ τῶν Σεφεριάδηδων), συμπαθούντα τοῦ Κόμματος τῶν Φιλελευθέρων καὶ  φίλον τοῦ μακαρίτου Βενιζέλου.

(…As the Court does not include upon the Bench a judge of Greek nationality, the Greek Government availed itself of its right under Article 31 of the Statute and nominated M. C. G. Tenekides…).

δ΄. Ὁ Σώφρων Ἐθνικὸς Κυβερνήτης, ἀπηγόρευσε πᾶσαν ἀναφορὰν τοῦ γεγονότος, τόσον εἰς τὸ προδικαστικὸν στάδιον, ὅσον καὶ …μετὰ τὴν ἀπόφασιν, ἐπειδὴ δὲν ἤθελε νὰ δημιουργήσῃ ἐλπίδας εἰς τὸν λαὸν καὶ ἐχθρότητα εἰς τοὺς «ἀπέξω».

ε΄. Μὲ τὴν σεμνότητα καὶ τὴν ταπεινότητα τοῦ ὀφειλέτου κατετέθη ἡ ἀγωγή τῶν νομικῶν Χρ. Διαμαντοπούλου καὶ Ἰω. Γιούπη (…The two Governments appointed as their Agents: the Belgian Government, M. F. Muuls, assisted by Maitres Sand and Levy Morelle, and the Greek Government, M. Ch. Diamantopoulos, assisted by M. Jean Youpis…), -μνημεῖον δεοντολογικῆς καὶ νομικῆς ἐναργείας- καὶ μιὰ κορυφαία σύνθεσις διεθνῶν δικαστῶν, ἔλαβε τὴν δικαίαν καὶ εὔνουν δι᾿ ἡμᾶς ἀπόφασιν.

Αἱ ὑποθέσεις αὗται, φίλε ἀναγνῶστα, δὲν διατυμπανίζονται, οὔτε συνοδεύονται διὰ βεγγαλικῶν. Πολλῷ μᾶλλον δὲν σύρονται εἰς τὰς ἀγυιὰς καὶ τὰς τριόδους ὑπὸ τύπον «δημοψηφισμάτων», σφυγμομετρήσεων καὶ λοιπῶν ἐπιφατικῶν τῆς δημο(ὀχλο)κρατίας ἀνοησιῶν.
«Στήνονται» μεθοδικῶς, σκακιστικῶς καὶ μελετημένως, καὶ ἐκδηλοῦνται ἐπικαίρως κατὰ τὴν κρίσιν τοῦ μεγάλου ἡγέτου, ἂν τέτοιος …ὑφίσταται.

Καὶ δύο τυχαῖα (;) «ντεσοῦ» τῶν σκακιστικῶν κινήσεων:

1. Ὁ πρόεδρος τοῦ Διεθνοῦς Δικαστηρίου, δρ. José Gustavo Guerrero ἐκ Σαλβαδόρ, χώρας μὲ τεράστιον τότε ἐξωτερικὸν χρέος, ἀνέλαβε καθήκοντα τὸ 1937…

Ὁ δρ. δρ. José Gustavo Guerrero (δεύτερος ἐκ δεξιῶν).

2. Ἔτυχε νὰ ἀναλάβῃ ἀντιπρόεδρος καὶ ὁ Sir Cecil James Barrington Hurst, φιλικῶν αἰσθημάτων πρὸς τὸν βασιλέα Γεώργιον (καὶ μέλος ὡς καὶ ἐκεῖνος κάποιου συγκεκριμένου «κλάμπ»), ἀπ᾿ τὰ χρόνια τῆς ἐν Ἀγγλίᾳ ἐξορίας τοῦ τελευταίου.