Ῥαθυμία.

Περίσκεπτα σκαρώνουνε τῆς ῥαθυμίας τους τὸν κόσμο τὸν μικρό.
Ἀνθρώπους, ζῶα καὶ πράματα, ὄμορφ᾿ ἁπλωμένα.
Σύνδρομα στὶς σκέψεις τους, στὰ λόγια τους,
εἰς τῶν ὁρίων τους τὸν κύκλο.
Κλείνουνε τὰ παράθυρα,
μὴ καὶ ἀέρας ἔξαφνος, ταράξει τους τὴν τάξη.
Κατὰ καιρούς διαλέγουνε καινούργιον ὑπηρέτη,
τῆς ῥαθυμίας τους πιστὸ καὶ ἄξιον τελεστή.
Γιὰ νὰ τὸν ἀπολύσουνε, σὰν τύχῃ κι αὐτὸς ἀλλάξῃ,
κάτι στὴν τάξη τους αὐτή.
Κι ἔπειτα μεσ᾿ στὸν κύκλο τους ξανὰ κλωθογυρίζουν,

μὲ μιὰν ἱκανοποίηση κι αὐτάρκεια περισσή.

Τριγύρ᾿ ὅλα τὰ θέλουνε μὲ τάξιν συναγμένα.

 

ΕΙΚΟΝΑ: Ivan Nikolaevich Kramskoi:
Ὁ ποιητὴς Nikolay Alexeyevich Nekrasov στὸν καναπέ του.

https://www.youtube.com/watch?v=Ox-uwLP18u0