Φρεάντλους: Περὶ τῆς σοβαρωτάτης ζωονόσου Ψιττακιάσεως, ἤτις ἀπὸ ἐπιζωωτίας τρέπεται εἰς πανδημίαν...

Ἡ ψιττακίασις, πρὸ τῆς ἐπεκτάσεως τῶν λογῆς Μέσων Μαζικῆς Εὐηθείας (ΜΜΕ), τὰ ὁποῖα ὑποκατέστησαν ἄλλάς τινας μεθόδους παιδείας παραδοσιακωτέρας (ἄρα καὶ ἀναποτελεσματικὰς), ἡ ψιττακίασις λοιπόν, ἀπετέλει θλιβερὸν καὶ νοσηρὸν φαινόμενον πολλῶν πτηνῶν, συχνάκις μεταδιδομένη τοῖς ἀνθρώποις, ὁσάκις οὗτοι ἐπιμένοντες νὰ διατηροῦν πτηνὰ ἐν αἰχμαλωσία, ἠμέλουν τὴν στοιχειώδη καθαριότητα τὴν ὁποίαν οὕτως ἢ ἄλλως δικαιοῦται πᾶσα αἰχμάλωτος ψυχή ζώου τε καὶ ἀνθρώπου.
Ἐπεκταθέντα ὅμως τὰ ΜΜΕ, συνεπέφερον καὶ σημαίνουσαν μετάλλαξιν τῆς ἀσθενείας, ἥτις ἀπὸ ζωονόσου ἀπέβη ἀνθρωπονόσος καὶ μάλιστα προσβάλλουσα ὄχι τὸ φυσικὸν σῶμα, ἀλλὰ τὸ πνευματικὸν κεκτημένον ἢ ἀνάπτυγμα, ἐν τέλει δέ, ἀπονεκροῖ καὶ τὸ ψυχικὸν δώρημα, ἐξικνουμένη μέχρις σήψεως καὶ αὐτοῦ τούτου τοῦ ἐσχηματισμένου καὶ μεταβιβαζομένου δίκην DNA συλλογικοῦ ψυχικοῦ ἐγρηγορότος.
Συγκεκριμμένως, τὰ ΜΜΕ ὑποκαταστήσαντα τοὺς πτηνοφίλους κλωβούχους, ἐνεκλώβισαν ὄχι πλέον ψιττακούς (παπαγάλους), κίσσας, περιστεράς καὶ γαλιάνδρας, ἀλλ᾿ ἀνθρώπους μεταλλαγέντας εἰς ψιττακούς.
Ἡ μέθοδος τῆς θηρεύσεως ἁπλῆ. Ἀρχικῶς δελεάζουν αὐτοὺς ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων, διὰ τοῦ κατ᾿ ἐξοχὴν δολώματος, τῆς τηλοψίας. Τοὺς ἀποσποῦν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου, πολιτογραφοῦντες αὐτοὺς εἰς τὴν Γαληνοτάτην Δημοκρατίαν τῆς Νεφελοκοκκυγίας (ΓΔΝ). Μεταδίδουν τὴν νόσον, ἀπολαμβάνοντες τὸ ἀποτέλεσμα, ὅπερ δὲν εἶναι ἄλλον τί, εἰ μὴ ὁ ἀδιάκοπος κελαηδισμὸς τῶν νεοστρούθων αὐτῶν, κατὰ τὸν ῥυθμὸν τοῦ κλωβούχου. Αἱ Ἀρχαὶ τῆς ΓΔΝ ἔχουν ἐκχωρήσει τοὺς αἰθέρας τοῦ ἐναερίου χώρου (FIR) τῆς ἐπικρατείας εἰς ὁλίγους ἐπιλέκτους κλωβούχους, κατὰ τὰς διεθνεῖς σταθερὰς (STANDARDS), τὰς καθωρισθείσας ὑπὸ εὑρυτέρου φορέως, γνωστοῦ καὶ ὡς δυνάμεις τοῦ ΚΣΠ «Καλῶς Συγκερασμένου Πλανήτου».
Ἐκεῖθεν οἱ κλωβοῦχοι μεταδίδουν ἀπὸ φυλακῆς πρωίας μέχρι νυκτός, τὸ νόσημα τῆς ψιττακιάσεως, ἀπὸ καιροῦ δὲ εἰς καιρόν, ἄλλοι ὁμότεχνοι φορεῖς προβαίνουν εἰς ἐμπεριστατωμένας καταγραφὰς τῶν κελαϊδισμῶν τῶν ψιττακανθρώπων, αἵτινες καταγραφαὶ ἀνακοινοῦνται πανηγυρικῶς διὰ τῶν ΜΜΕ ὑπὸ τὸν ἀνοίκειον διὰ πτηνὰ ὅρον «καλπασμός» (GALLOP). Ὁ ἐν λόγῳ καλπασμὸς ἀπεικονίζει ὄχι τόσον τὰς διαθέσεις τῶν ψιττακανθρώπων, ὅσον τὴν ἀποτελεσματικότητα τῆς μεθοδολογίας τῶν ΜΜΕ, προκειμένου εἴτε ταῦτα (τὰ ΜΜΕ), εἴτε ἄλλοι φορεῖς τοῦ ΚΣΠ, νὰ ἐπιτυγχάνουν τὰς στοχεύσεις των ταχύτερον, λυσιτελέστερον καὶ ἀναποδράστως.
Ἐν τοῖς πλαισίοις αὐτοῖς, φίλτατοι, θέματα καὶ προβολαὶ θεμάτων, ὅπως τὸ Βατοπεδικόν, μὴν ἀπορεῖτε ἂν προσλαμβάνωνται ὑπὸ τινων, ἄλλοτε ἐν πνεύματι ἰακωβινισμοῦ, ἄλλοτε μπολσεβικισμοῦ, ἐνίοτε δὲ καὶ χυδευλαβῶς, κατὰ τὰ μεταρρυθμιστικὰ ἐκκλησιαστικὰ πρότυπα τοῦ ιε΄ αἰῶνος, τὰ ἐπιδιώκοντα τὸν «ἐξορθολογισμὸν» τῆς λατρείας.
Οἱ κελαϊδισμοὶ αὐτοὶ προωρίσθησαν διὰ τὴν ἠχητικὴν καὶ μόνον κάλυψιν τῶν ἀνεφέλων οὐρανῶν τῆς ΓΔΝ.
Θλιβόμεθα βεβαίως ἔνιοί τινες ἐπὶ τῷ γεγονότι ὅτι, ἂν καὶ ὑφίσταται ἀκόμη ἰκανὸς ἀριθμὸς προσώπων, ἐν τοῖς ὁποίοις τὸ ἀνθρώπινον στοιχεῖον εἴτε ὑπερισχύει τοῦ ψιττακώδους, εἴτε μάχεται ἐρρωμένως, οὗτοι εἰς περιπτώσεις ὡς ἡ χορωδιακὴ ὑπὸ τῶν ΜΜΕ διδασκαλία περὶ Ἐφραίμ, ἀντιδροῦν ὡς ψιττακοί. Μὴν τοὺς κακίζομεν. Καὶ ὁ ψιττακὸς «ἄνθρωπος εἶναι». Χρειάζεται τὸ κεχρί του, τὸ μαρουλάκι του, τὸ σηπιοκόκκαλόν του, διὰ νὰ ἀκονίζῃ τὸ ἄχρηστον ῥάμφος του... Πόσῳ μᾶλλον ὅταν ἔχει πεισθεῖ ὅτι ταῦτα δύνανται νὰ τοῦ ἐπιδαψιλευθοῦν πλουσιοπαρόχως, ἂν ἤθελον ἀφαιρεθῇ ἐκ τῶν ὀνύχων τῶν ποικίλων Ἐφραίμ.
Οἱ ῥόλοι δυστυχῶς δὲν ταιριάζουν πάντοτε εἰς τοὺς κρώζοντας ψιττακούς. Φιλοτιμούμενοι ἑρμηνεύουν ἄλλοτε Μπρέχτ, ἄλλοτε Ἰονέσκο, δεχόμενοι τὰς ἐπιβραβεύσεις, κατὰ κανόνα συνισταμένας εἰς ηὐξημένους σπόρους καννάβεως μετὰ τοῦ κεχρίου... Γνωρίζουν ἐπίσης ἐξ ἐνστίκτου τὸ ὀρθόν, ἀλλὰ φοβοῦνται τὴν δύναμιν τοῦ πονηροῦ καὶ τοῦ ἀνεστραμμένου. Ὡς λέγῃ καὶ ὁ Μεφιστοφελὴς:
Uber’s Niederträchtige
Niemand sich beklage:
Denn es ist das Machtige
Was man dir auch sage

Διὰ τ᾿ ἀχρεῖα καὶ τὰ φαῦλα,
κανεὶς δὲν ἀντιλέγει,
διατὶ αὐτὰ εἶναι Δύναμη,
καὶ ὁ καθεὶς ἂς λέγει.

Τσίου, τσίου, ὡραῖα μου πουλάκια κελαϊδῆστε...