Seguid vuestro jefe...

Τὸ ναυτικὸν δραματικὸν μυθιστόρημα «Μπενῖτο Σερένο» (Benito Cereno) τοῦ Ἑρμάνου Μέλβιλ, περιγράφει τὴν θλιβερὰν ἱστορίαν μιᾶς ἀνταρσίας.

Κατὰ τὸ 1799, τὸ δουλεμπορικὸν «Ἅγιος Δομήνικος», ἰδιοκτησίας τοῦ Ἱσπανοῦ ἐφοπλιστοῦ δὸν Ἀλεξάνδρου Ἀράνδα καὶ κυβερνώμενον ὑπὸ τοῦ πλοιάρχου Μπενῖτο Σερένο, μετὰ ἀπὸ μιὰν ἐξέγερσιν τοῦ ἀνθρωπίνου φορτίου του πίπτει εἰς χείρας τοῦ ...ἐμπορεύματός του.

Ὁ πλοίαρχος καὶ κάποιοι ἐκ τῶν ἐπιζησάντων λευκῶν ἔχουν καταστεῖ ὑποχείριοι τῶν στασιαστῶν τῶν ὁποίων ἡγεῖται ὁ πανοῦργος καὶ μοχθηρὸς σενεγαλὸς νέγρος Μπάμπο.

Τὸ πλοῖον πλέει σχεδὸν ξυλάρμενον, λόγῳ ἀνεπαρκείας ἁρμενιστῶν.

Κάτωθεν τοῦ μπομπρέσου τοῦ «Ἁγίου Δομηνίκου», ἐκεῖ ποὺ θὰ εὑρίσκετο τὸ ἀκρόπρωρον, κρέμαται δίκην ποδήρους σακολέβας μιὰ τεραστία ὀθόνη συρομένη μέχρι τὰ ἴσαλα τῆς πρώρας, εἰς τὴν ὁποίαν εἶναι γραμμένον τὸ ἱσπανικὸν παράγγελμα «Seguid vuestro jefe» (Ἀκολουθῆστε τὸν ἀρχηγὸν σας)...

Ὁ «Ἅγιος Δομήνικος» θὰ συναντηθῇ εἰς τὰ ἀνοικτὰ τῆς Χιλῆς μετὰ τοῦ ἀμερικανικοῦ φαλαινοθηρικοῦ «Ἡ Χαρὰ τοῦ Ἐργένη» ὑπὸ τὸν κυβερνήτην Ἀμάσα Ντελᾶνο.

Ἡ συνάντησις ἔχει κάτι τὸ μυστικιστικῶς ἐρεβῶδες, μέσα σὲ μιὰν θάλασσαν ἐξωπραγματικἠν, σὰν «λειωμένο μολύβι» περιγράφει ὁ Μέλβιλ.

...The morning was one peculiar to that coast. Everything was mute and calm; everything grey. The sea, though undulated into long roods of swells, seemed fixed, and was sleeked at the surface like waved lead that has cooled and set in the smelter's mould. The sky seemed a grey mantle. Flights of troubled grey fowl, kith and kin with flights of troubled grey vapours among which they were mixed, skimmed low and fitfully over the waters, as swallows over meadows before storms. Shadows present, foreshadowing deeper shadows to come...

Ὁ καπετὰν Ντελᾶνο βιζιτάρει τὸν «Ἅγιον Δομήνικον» ὅπου γίνεται μάρτυς μιᾶς τραγικῆς φαρσοκωμῳδίας.

Οἱ στασιασταὶ ἔχουν ἀντιστρέψει τοὺς ῥόλους καὶ ὑποδύονται πάλιν τοὺς σκλάβους. Ὁ Μπάμπο μάλιστα ὑποδύεται τὴν ὀρδινάτσαν τοῦ δὸν Μπενῖτο, τὸν ὁποῖον δὲν ἀφήνει οὔτε στιγμὴν μόνον.

Αἱ ἰσχυραὶ ψυχικαὶ δονήσεις τῶν περιγραφῶν τοῦ Μέλβιλ, παρουσιάζουν τὴν ἀπόλυτον δραματικότητα τῆς καταστάσεως πάντων τῶν ἐπὶ τοῦ πλοίου ἐπιβαινόντων.

Ἄλλοι ἐγκλωβισμένοι εἰς ἕνα ῥόλον κυριάρχου ἐνῷ εἶναι κυριαρχούμενοι, ὑποκείμενοι ἀνὰ πᾶσαν στιγμὴν εἰς ἕνα αἰφνίδιον ξέσπασμα σφαγῆς, προσπαθοῦν διὰ τοῦ πλοιάρχου των, σχιζοφρενικῶς, ἀφ᾿ ἑνὸς νὰ πείσουν  τοὺς ἀμερικανοὺς -ὑπὸ τὸν  ὀφθαλμὸν τοῦ νέγρου «σκλάβου»- ὅτι εἶναι οἱ αὐθένται τοῦ πλοίου, παραλλήλως ὅμως προσπαθοῦν νὰ ἀποκαλύψουν τὸ φοβερὸν μυστικὸν τῆς γενομένης σφαγῆς τοῦ λοιποῦ πληρώματος.

Ἐκ τῶν δραματικωτέρων στιγμῶν ἡ σκηνὴ τοῦ ξυρίσματος τοῦ δὸν Σερένο, ὅταν ὁ Μπάμπο μὲ τὸ ξυράφι στὸν λαιμὸν τοῦ «ἀφέντη» του ἐνώπιον τοῦ ἀμερικανοῦ, προσπαθεῖ νὰ «ὑπενθυμίσῃ» στὸν ἀτυχή πλοίαρχον ὅτι ἂν τοῦ ξεφύγῃ ἔστω καὶ μιὰ λέξις πέραν τοῦ χαλκευθέντος σεναρίου, θὰ τὸν σφάξῃ ἐπὶ τόπου. Μάλιστα «κατὰ λάθος» τοῦ κόβει καὶ λίγο τὴν παρειάν.
Ἐδῷ ἔχομε καὶ τὴν πρώτην ἀποκάλυψιν, ὅταν ὁ ἀμερικανὸς πλοίαρχος βλέπει ἔκπληκτος τὴν ἱσπανικὴν σημαίαν τοῦ πλοίου νὰ χρησιμοποιῆται ὡς ...πετσέτα ξυρίσματος.

Τὸ δρᾶμα θὰ κορυφωθῇ μὲ τὰ τελικὰ ἀποκαλυπτήρια καὶ τὴν αἱματηρὰν κάθαρσιν ἐπὶ τῶν «κτηνωδῶν νέγρων».

Τότε θὰ πέσῃ -δίκην θεατρικῆς αὐλαίας» καὶ ἡ τεραστία σακολέβα ἐκ τοῦ μπομπρέσου διὰ νὰ ἀποκαλυφθῇ τὸ φρικῶδες μυστικὸν τῆς φράσεως

Seguid vuestro jefe

Ἀκολουθῆστε τὸν ἀρχηγὸν σας...

Θὰ πέσῃ ἀποκαλύπτουσα τὴν φρικωδεστάτην μόνην ἀλήθειαν, ἡ ὁποία ἐκρύπτετο ὄπισθεν τοῦ λινοῦ πετάσματος τῆς περιέργου ἐπιγραφῆς.

Ἀποκαλύπτουσα τὸ -δίκην ἀκροπρώρου- στερεωμένον κάτωθεν τοῦ μπομπρέσου σκέλεθρον τοῦ ΙΔΙΟΚΤΗΤΟΥ τοῦ πλοίου τοῦ δολοφονηθέντος κατὰ τὴν ἀνταρσίαν δόν Ἀλεξάνδρου Ἀράνδα!

Ἦτο ἐκεῖ ὁ μακάβριος σκελετός, πάντοτε ἐκεῖ καὶ ὅλοι τὸ ἤξεραν. Καὶ ὅλοι ὑπεδύοντο τοὺς ἀγνοούντας.

Πόσας φοράς, νἄξερες φίλε ἀναγνῶστα, κατὰ τὰς τελευταίας δεκαετίας, ἔχω αἰσθανθεῖ ταὐτοχρόνως κάτι μεταξὺ τοῦ δόν Σερένο καὶ τοῦ καπετὰν Ντελᾶνο!

Αὐτὸ τὸ σχιζοειδὲς καὶ ψευδαισθητικὸν φρόνημα ὅτι κάποιοι κυβερνῶντες αὐτὸν τὸν τόπον ὑποδύονται τοὺς ἡγέτας, ἐνῷ ἀπὸ μακροῦ ἔχουν ἤδη καταστεῖ ἀνδράποδα κάποιου «Μπάμπο».

Ἀπὸ πολλοῦ χρόνου ὁ κανβὰς μὲ τὸ παράγγελμα «Ἀκολουθῆστε τὸν ἀρχηγὸν σας», κρύπτει ἀσκόπως μιὰν ἀλήθειαν, ἕνα σκέλεθρον εἰς ἄλλους ὁρατὴν, εἰς ἄλλους -δῆθεν- ἀόρατον.

Ποία εἶναι ἡ ἀλήθεια;

Ποῖον εἶναι τὸ σκέλεθρον ποὺ οἱ λογῆς «Μπάμπο» μὲ τὴν λεπίδα στὸ χέρι κρύπτουν;

Ποία εἶναι ἡ ἀλήθεια τὴν ὁποίαν ὅλοι ὑποδύονται ὅτι ἀγνοοῦν; Ἄλλοι τὴν ξεχνοῦν ὅπως γίνεται μὲ ὅλα ἐκεῖνα τὰ πράγματα τὰ ὁποῖα παραβλέπεις ἐπειδὴ εἶναι ἀνηρτημένα εἰς τὴν πλέον περίοπτον θέσιν, ἀλλ᾿ ἡ καθημερινότης,  ὡς ἡ μυθικὴ ἐκείνη περικεφαλαία Τάρνχελμ, τὰ καθιστᾶ ἀόρατα.

Σοῦ μιλῶ διὰ τὸ σκελετῶδες πτῶμα τοῦ ΙΔΙΟΚΤΗΤΟΥ αὐτῆς τῆς χώρας, ἀναγνῶστα!

Καὶ ἰδιοκτήτης δὲν εἶναι τὸ ἐλεεινὸν συνονθύλευμα ποὺ  αὐτοαποκαλεῖται «Ἑλληνικὸς Λαός». Αὐτὸς ὁ πολτὸς ποὺ οὐρεῖ τοξικῶς ἐπὶ τοῦ δένδρου τοῦ Χθὲς του, ὥστε νὰ μὴ δυνηθῇ αὐτὸ νὰ παραγάγῃ τὸ Αὔριον.

Ἰδιοκτήτης δὲν εἶναι οὔτε τὰ ἀνδροειδῆ ἀνθρωποφρόκαλα  ποὺ ὡς Μπενῖτο Σερένο, ὑποδύονται τοὺς ἡγέτας τοῦ συνονθυλεύματος.

Ὁ σκελετώδης, νεκρός, ἄταφος καὶ κρεμασμένος εἰς τὸ μπομπρέσον τῆς ἐθνικῆς νηός, δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὸ

...ἑλληνικόν ΕΘΝΟΣ.