Johann Zoffany (ἤ ἡ ἱστορία ἑνὸς πίνακος).

Νοσταλγικαὶ στιγμαὶ ἐκ τῆς παλαιᾶς καλῆς ἀποικιοκρατίας. Ὁ διακεκριμμένος Γερμανὸς νεοκλασσικιστὴς ζωγράφος Johann Zoffany (1733-1810), -βαρῶνος Zoffany κατὰ τὸν Αὐστροουγγρικὸν θρόνον-, ἀφοῦ ἐζωγράφισε τὰς βασιλικὰς κορυφὰς τῆς Εὐρώπης κατέληξε Βρετανός, δεδομένου ὅτι τὸ μέγιστον μέρος τῆς ζωῆς του τὸ ἔζησεν ἐν Βρετανίᾳ, εἰς τὸ δυναμικὸν τῆς ὁποίας καὶ πιστοῦται ἐν τῇ ἱστορίᾳ τῆς τέχνης. 
Ὁ Zoffany, πνεῦμα ἀνήσυχον καὶ περιπετειῶδες, πρὸς ἀναζήτησιν ἐμπειριῶν, ἔχων τὴν εὔνοιαν τῆς βασιλικῆς αὐλῆς καὶ τῆς Βασιλικῆς Ἀκαδημίας τῆς ὁποίας ὑπῆρξεν ἐκ τῶν ἱδρυτικῶν μελῶν, τὴν συμπαράστασιν ἑνὸς δικτύου «ἀδελφῶν» του τεκτόνων καὶ τὴν πολυγλωσσίαν του ἐταξείδευσεν εἰς μακρυνὰς χώρας τῆς Αὐτοκρατορίας καὶ κυρίως εἰς τὰς Ἰνδίας. 
Ἐπιστρέφων μάλιστα ἀπὸ κεῖ, παρ᾿ ὁλίγον νὰ χαθῇ εἰς ἕνα ναυάγιον εἰς τὰς Νήσους Ἀνταμάν. Ἐπέζησεν ἐπὶ μιᾶς σχεδίας, ἀφοῦ ἠναγκάσθη νὰ τεθῇ εἰς κληρωτίδα, προκειμένου νὰ ...φαγωθῇ. 
Τελικῶς, εἰς δόξαν τῆς Τέχνης, ἐφαγώθη ἕνας ἁπλοῦς ναύτης καὶ ἔτσι ὁ Zoffany κατέστη ὁ πρῶτος (ἴσως καὶ τελευταῖος) ἀκαδημαϊκὸς ...κανίβαλος. 
Προτοῦ συμβοῦν αὐτὰ τὰ δραματικά, ὁ καλλιτέχνης μας εὑρεθεὶς ἐν Καλκούτῃ, ἐγνωρίσθη μετ᾿ ἐκλεκτῶν μελῶν τῆς ἐκεῖσε ἀκμαζούσης ἑλληνικῆς παροικίας ἐμπόρων καὶ χρηματιστῶν. Ἐγοητεύθη ἐντόνως ὑπὸ τοῦ Κερκυραίου ἀρχιμανδρίτου π. Κωνσταντίνου Παρθενίου, τὸν ὁποῖον περὶ τὸ 1780 ἐπέλεξεν ὡς τὸ κύριον μοντέλον τοῦ περιφήμου «Μυστικοῦ Δείπνου» του, ὁ ὁποῖος κοσμεῖ τὸ ἱερὸν τοῦ ἀγγλικανικοῦ ναοῦ τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τῆς Καλκούτης. 
Μάλιστα ἐπὶ τοῦ στήθους τοῦ ὀρθοδόξου ἱερέως - «Ἰησοῦ», ἀκουμπᾷ στοργικῶς τὴν εὔμορφον κεφαλὴν του ὁ «ἀδελφὸς» ἐν Τεκτονισμῷ W.C.Blacquiere, ἕνας πανέμορφος ἀξιωματικὸς τῆς βρετανικῆς ἀστυνομίας καὶ πράκτωρ τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν, εἰδικὸς εἰς τὸ νὰ μεταμφιέζεται καὶ νὰ ὑποδύεται ῥόλους γυναικῶν ὅταν αὐτὸ ἀπητεῖτο διὰ τὴν δόξαν τοῦ Στέμματος, ὁ ὁποῖος κατὰ τὰ προσεχῆ ἔτη ἐπρόκειτο νὰ παίξῃ καθοριστικὸν ῥόλον εἰς τὴν διάλυσιν τῆς ἐγκληματικῆς ὀργανώσεως τῶν «Στραγγαλιστῶν τῆς Θεᾶς Κάλι Γιούγκα»!