Οἱ ἐπιδιορθωταὶ τῆς Ἱστορίας.

Ἀπὸ τῆς λεγομένης «Μεταπολιτεύσεως» καὶ ἐντεῦθεν, ἔχει παρατηρηθῇ μιὰ ἔντονος δραστηριότης διαφόρων διαφωτιζμένων -κυρίως ἱστοριοδιφούντων δημοσιογράφων, ἢ δημοσιογραφούντων «ἱστορικῶν»-, τῇ βοηθείᾳ βεβαίως τοῦ ἡλεκτρονικοῦ ὀπιοποτείου γνωστοῦ καὶ ὡς «τηλεόρασις», πρὸς «ἀποκατάστασιν τῆς ἱστορικῆς ἀλήθγιας», ὅσον ἀφορᾶ εἰς τὰς μέχρι τοῦδε κρατούσας θεωρήσεις συγκεκριμμένων ἱστορικῶν γεγονότων καὶ προσώπων. 
Ἔτσι γεμίσαμε μὲ «μελέτες» καὶ διδακτορικὰ τοῦ τύπου «Ἀλήθειες γιὰ τὸ 21», «Τὸ σέξ στὰ μοναστήρια τῶν Μετεώρων κατὰ τὴν περίοδο τοῦ Στεφάνου Δουσάν», ἔρευνες τοῦ τύπου «Ὑπῆρχε τραμπολῖνο ὑπὸ τὸν βράχον τοῦ Ζαλόγγου;» κλπ. Ὅλοι ἐκεῖνοι ποὺ ἐπικροτοῦν καὶ χειροκροτοῦν καὶ ἱδρωκοποῦν διὰ τὴν ἀποδόμησιν τῶν λεγομένων «μύθων» τοῦ συλλογικοῦ ἐγρηγορότος ἑνὸς ἔθνους, ἑνὸς λαοῦ, μιᾶς κοινωνίας, εἰς τὶ ἀκριβῶς εἴπαμε ὅτι προσδοκοῦν; Ἂν καταδειχθῇ αἴφνης ὅτι ὁ Ἀνδροῦτσος ἦτο θηλυπρεπής, ὅτι τὸ «Κρυφὸ Σχολειὸ» ἦτο μιὰ μπαρμπουτιέρα κάπου στὰ Βραχνέικα Πατρῶν, ὅτι ὁ Ὄθων ἦτο πράκτωρ τῆς Μέρκελ καὶ ἦρθε (δῆθεν) ὡς βασιλεύς διὰ νὰ μᾶς φάῃ τοὺς «ὑδατάνθρακες», ὅτι ὁ Κυναίγειρος ἀπέθανεν ἐξ ὑδρωπικίας...κλπ, κλπ, κλπ. Τότε ὁ «ὄχλος», ὁ «λαουτζῖκος», θὰ παύσῃ νὰ ἐπιλέγῃ τὰ ἀπὸ τὸ 1974 καὶ ἐντεῦθεν διάφορα παλιοτόμαρα καὶ πειναλέα κατακάθια, καθὼς καὶ ἐγκληματικὰς συλλογικότητας (κόμματα κλπ.) διὰ τὸ κυβερνᾶν, τὸ βουλεύεσθαι, τὸ δικάζειν; 
 ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ:

Βασίλειος Βερεστσάγκιν: «Μετὰ τὴν Ἀποτυχίαν».

Οἱ ἐπιδιορθωταὶ τῆς Ἱστορίας παλαιότερον ἦσαν κυρίως ἐκ τοῦ χώρου τῆς Ἀριστερᾶς προερχόμενοι (εὐνοήτως...). Περιέργως, μετὰ τὸν καταιγισμὸν δημοσκοπήσεων τῆς δεκαετίας 1990-2000 μὲ ἐρωτηματολόγια τοῦ τύπου «Ποιόν θεσμὸ ἐμπιστεύεσθε κλπ.», τὰ πρωτεῖα εἰς τὴν ἀποδόμησιν τῶν «ἀνοήτων λαϊκῶν προκαταλήψεων», πῆραν στὰ χέρια των διάφοροι λιμοκοντόροι τοῦ λεγομένου διαφωτιζμένου κεντροδεξιοπασοκοτέτοιου χώρου, κατὰ κανόνα «ντεπρεσσαρισμένοι» ἐκ τῆς δυστυχίας ποὺ εἶναι (βρωμο)Ἕλληνες...