Ἕνα πρωινὸ ὄνειρο τοῦ Βαλτάσαρ.

Εἶδα τοὺς νικημένους ἐχθροὺς μου στὴν κόλαση.
Εἶδα καὶ τοὺς προδότες μου ἐκεῖ.

Κάθονταν σὲ τραπέζι στρογγυλό.
Κανένας τους δὲν ἔτρωγε,
μήτ᾿ ἔπινε.

Οἱ μουσικοὶ κουρντίζαν τὰ βιολιὰ τους.

Οἱ σερβιτόροι, στραμμένοι στὴν πόρτα χαμηλόφωνα μιλοῦσαν.
Ἦσαν ὅλοι ἀναμένοντες.
Στὸν τοῖχο τρεμόπαιζαν τρεῖς πύρινες λέξεις.

«ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ ΦΙΛΕ».