Τὰ ἐφιαλτικὰ γατιά.

Κάποιοι, κάπου, τὰ γατιὰ τὰ πνίγουν σὲ σκάφες μὲ νερό καὶ σὲ κουβάδες. Γιὰ νὰ μὴ μεγαλώσουν καὶ νιαουρίζουν καὶ ἐρωτεύονται καὶ κάνουν κι᾿ ἄλλα γατιά.
Κάποιοι, κάπου, ἔχουν μπερδέψει τὰ ὄνειρα καὶ τοὺς ἐφιάλτες των μὲ τὰ γατιά.
Κι᾿ ὅπως πᾶνε νὰ τὰ πνίξουν, ἐκεῖνα βγάζουν τιγρήσια νύχια καὶ τοὺς τραβοῦν βαθειὰ στὸ Μαῖλστρομ τῶν ὀνείρων καὶ τῶν ἐφιαλτῶν, τῶν ὁραμάτων καὶ τῶν φαντασιώσεων.
Ἐκεῖ, ἀλίμονο στὸν ποὺ θὰ βρεθῇ μονάχος.
Ἐκεῖνος ποὺ, ὅπως τὸν τραβολογᾶ καὶ τὸν τζαρίζει τὸ θεριό, θὰ προλάβῃ νὰ τραβήξῃ μαζὶ του καὶ κάποιον σύντροφο,
-κάποιον Ἐλπήνορα;
ἢ μήπως καλλίτερα κάποιον Εὐρύλοχο-,
ἴσως καλλίτερη νἄχῃ τύχην;

ΕΙΚΟΝΑ: Hans Baldung (1485–1545). «The Ages of Man and Death». Πράδο.
ΜΟΥΣΙΚΗ: «Softly and gently, dearly-ransomed soul». Ἐδουάρδου Ἔλγαρ. «Τὸ ἐνύπνιον τοῦ Γεροντίου».
www.youtube.com/watch?v=hAxIX3zkB18